1. Przesłanką zastosowania sankcji z art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, polegającej na zwiększeniu podatku należnego o kwotę trzykrotności zawyżenia podatku naliczonego, jest samo naruszenie określonych w ustawie zasad ewidencji tego podatku i bez znaczenia są przyczyny naruszenia tych zasad, a w

Rozliczenie podatku od towarów i usług następuje w okresie miesięcznym i istnienie nadpłat w tym podatku /lub w innych rozliczeniach z budżetem/ nie zwalnia podatnika od prowadzenia ewidencji tego podatku zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Naruszenie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o denominacji złotego /Dz.U. nr 84 poz. 386/ należy traktować jako rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Zgodnie z art. 22 ust. 3 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, opłata pozostająca w związku ze źródłem przychodów stanowi koszt uzyskania przychodu, jednakże pod warunkiem, że źródłem przychodów jest prawidłowo prowadzona działalność gospodarcza. Skoro więc wymierzona skarżącemu na podstawie art. 70 ust. 3 ustawy z dnia 28 grudnia

1. Przepisy art. 61 i art. 70 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414/ nie mogą stanowić podstawy wydania decyzji administracyjnej lecz określają obowiązki wskazanych w tych przepisach podmiotów, które nie są nakładane decyzją administracyjną, lecz wynikają wprost z ustawy. 2. Przesłanką stosowania art. 66 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane jest ustalenie,

Przepis par. 40a ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./ wydany został z przekroczeniem upoważnienia ustawowego zawartego w art. 50 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Jeżeli ze zmiany decyzji celnej w części dotyczącej podstawy opodatkowania wynikła nadpłata podatku pobranego wcześniej przez urząd celny jako płatnika, a podatnik w żądaniu skierowanym do organu podatkowego zakwestionował w terminie określonym w art. 175 Kpa zasadność pobrania od niego podatku, za datę powstania nadpłaty, o której mowa w art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych

Prawo do uwzględnienia strat powstaje dopiero z upływem roku, gdyż dopiero wtedy możliwe będzie ustalenie, czy rok ten w ogóle przyniósł dochód.

Artykuł 25 ust. 1 pkt 1 ustawy z 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ stanowi, że obniżenia kwoty lub zwrotu podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów lub usług służących do wytworzenia lub odsprzedaży towarów bądź świadczenia usług zwolnionych od podatku. Zaniechanie ustalania zobowiązań podatkowych i poboru podatku

Osoba, na którą przenoszona jest odpowiedzialność podatkowa, nie może skutecznie kwestionować wcześniejszych ustaleń dokonanych przez organ podatkowy w toku postępowania podatkowego zarówno co do postawy opodatkowania, wysokości podatku, jak i prawdziwości materiałów dowodowych, na podstawie których ustalono zobowiązanie podatkowe.

Skoro na danym terenie nie było podobnych transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa w trybie art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. nr 51 poz. 298 ze zm./, to można przyjąć, że cena sprzedaży określona w umowie jest zarazem wartością rynkową przedsiębiorstwa państwowego. Jeżeli natomiast organ podatkowy nie godził się z tą wielkością, to winien

1. Dla wierzytelności Skarbu Państwa z tytułu zobowiązań podatkowych zabezpieczonych ustawowym prawem zastawu na prawach zbywalnych kolejność zaspokajania wierzycieli z mocy upadłości ustanowiona w art. 204 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe /t.j. Dz.U. 1991 nr 18 poz. 512/ jest prawnie obojętna. 2. Prawo wynajmującego do zapłaty umówionego

Decyzja Urzędu Skarbowego, która została podpisana przez zastępcę naczelnika urzędu skarbowego, bez upoważnienia, o którym mowa w art. 268a Kpa, jest wydana z naruszeniem przepisów o właściwości zawartych w ustawie z dnia 29 grudnia 1982 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz urzędach i izbach skarbowych /Dz.U. 1994 nr 106 poz. 511/.

1. Uprawnienia organów podatkowych wynikające z art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, będącego przepisem prawa materialnego, nie mogą być utożsamiane z uprawnieniami, jakie daje art. 169 par. 2 Kpa, należący do przepisów postępowania, w szczególności do nieuznania za dowód w postępowaniu podatkowym zapisów w ewidencji

Terminy rozpoczęcia i zakończenia zabudowy gruntu oddanego w tym celu w użytkowanie wieczyste stanowią istotne postanowienia umowy o oddaniu nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Aby skutecznie postanowienia te mogły zostać zmienione niezbędne jest zachowanie formy właściwej dla umowy użytkowania wieczystego, to jest formy aktu notarialnego /art. 73 par. 2 Kc w związku z art. 234 i art. 158 Kc/.

Dla oceny, czy określone okoliczności świadczą o rażąco korzystniejszych warunkach wykonywania świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482/, należy brać pod uwagę nie tylko różnice cen, ale i inne okoliczności, w szczególności całokształt powiązań handlowych między kontrahentami.

1. Zgodnie z art. 207 par. 2 pkt 1 i 3 Kpa Sąd Administracyjny uchyla zaskarżoną decyzję w przypadku stwierdzenia niezgodności tej decyzji z Prawem materialnym bądź przepisami postępowania administracyjnego. 2. Skoro organy podatkowe prawidłowo zastosowały sankcję z mocy art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ to nie można zasadnie

Domniemanie zawarte w art. 46a ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ mogłoby zostać obalone przez skarżącego poprzez przedstawienie organom administracji celnej dowodu, że odprawa celna została dokonana lub strona w dobrej wierze dokonała zakupu u konkretnie istniejącego sprzedawcy krajowego.

Prawidłowość faktur VAT winna być oceniana w oparciu o ustalenia, czy dokumenty potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe, czy też zawierają jedynie błędy formalne mniejszej wagi. Jedynie bowiem braki merytoryczne faktury mogą powodować skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, jak również prowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku naliczonego w szczególności

1. Gmina uchwalając przepisy gminne może odnieść je do wszystkich placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i zakładów usługowych na terenie gminy, ale także do niektórych z nich /np. oddzielnie do placówek handlu detalicznego i zakładów gastronomicznych oraz zakładów usługowych/. 2. Skoro uchwala w istocie ceduje część uprawnień rady gminy na burmistrza, skoro w sposób generalny określa

Ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie stanowi iż zgoda Urzędu Skarbowego wyrażona w trybie art. 14 ust. 3 ustawy na zmniejszenie przez podatnika podatku należnego o podatek naliczony ma być wyrażona w formie decyzji.

1. Okoliczności faktyczne ustalone w postępowaniu, w którym strona nie miała możliwości wzięcia udziału i wypowiedzenia się co do przeprowadzonych dowodów przed wydaniem decyzji, nie mogą być uznane za udowodnione /art. 81 Kpa/. 2. Jeżeli organ odwoławczy przeprowadza w sprawie uzupełniające postępowanie, to zgodnie z art. 10 par. 1 Kpa w związku z art. 140 Kpa przed wydaniem decyzji zobowiązany jest

Brak kalkulacji, do sporządzenia której zobowiązuje sprzedawcę par. 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 czerwca 1993 r. w sprawie okresowego zakazu podwyższania niektórych cen towarów i usług /Dz.U. nr 52 poz. 242/, nie zwalnia organów podatkowych od dokonania ustalenia kwoty nienależnej w oparciu o dowody źródłowe.

Unormowania zawarte w przepisach art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "e" i ust. 2 oraz art. 10 ust. 1 pkt 11 lit. "c" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, odnoszą się do sytuacji, kiedy zostaje dokonana czynność powodująca podwyższenie podstawy obliczenia opłaty skarbowej, bez względu na formę techniczno-prawną w jakiej została dokonana, jeśli tylko jest zgodna z