Zakład pracy (pracodawca), stanowiący cześć wielozakładowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej, na podstawie przepisów art. 2 ust. 2 oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r., Nr 1, poz. 1) ma obowiązek opłacania składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Rozpoznanie sprawy przez sąd wojewódzki-sąd pracy wskutek odwołania wniesionego od decyzji organu rentowego, wydanej w wykonaniu prawomocnego wyroku, w zakresie rozstrzygnięcia tym wyrokiem jest niedopuszczalne z uwagi na powagę rzeczy osądzonej.

Obowiązek wskazania dowodów, potrzebnych dla rozstrzygnięcia sprawy, obciąża strony. Sąd wyposażony został w uprawnienie (a nie obowiązek) dopuszczenia dalszych jeszcze, nie wskazanych przez żadną ze stron dowodów, kierując się przy tym własną oceną, czy zebrany w sprawie materiał jest – czy też nie jest – dostateczny do jej rozstrzygnięcia (art. 316 § 1 in principio k.p.c.).

Objęcie akcji kolejnej emisji przez osobę trzecią, wskazaną przez organ spółki, przy równoczesnym wyłączeniu dotychczasowych akcjonariuszy od poboru tych akcji, następuje w trybie indywidualnej umowy.

W zakładowym systemie wynagradzania można było począwszy od dnia 18 sierpnia 1990 r. określić kwotowo wysokość składników wynagrodzenia oraz innych świadczeń naliczonych uprzednio w relacji do najniższego wynagrodzenia albo przyjąć inną podstawą ich wymiaru niż najniższe wynagrodzenie (art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 19 lipca 1990 r. o zmianie ustawy o zasadach tworzenia zakładowych systemów wynagradzania

Dopuszczalne jest zatrudnienie nauczyciela, spełniającego wymagania, przewidziane w art. 10 ust. 2 pkt 2-4 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz. 19 ze zm.) na podstawie umowy o pracę na czas określony, uzasadnione potrzebą zastępstwa nieobecnego nauczyciela (art. 10 ust. 3 i 4 tej ustawy).

Zasada z § 2 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1991 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie projektów wynalazczych (Dz. U. Nr 83, poz. 374), że wynagrodzenie powinno być ustalone według przepisów dotychczasowych, jeżeli jest to korzystniejsze dla twórcy projektu wynalazczego, odnosi się zarówno do wynagrodzenia za okresy obliczenia już zakończone, za które nie zostało ono wypłacone

Pominięcie byłego pracownika przy przyznawaniu świadczenia, będącego składnikiem wynagrodzenia za pracę w okresie, w którym był on zatrudniony, narusza zasady wynagradzania za pracę wykonaną (art. 80 kp), wynagradzania według ilości i jakości pracy (art. 78 kp) i równego traktowania pracowników (art. 112 kp).

Prawidłowe sporządzenie dokumentów i należyte ich księgowanie obciąża podatnika. Obowiązek ten nie może być zastąpiony dowodami z zeznań świadków czy stron. Zeznania takie bowiem i tak nie mogą doprowadzić do zmiany rejestrów księgowych. Jeżeli więc strona nie sporządziła dokumentów w wymaganej formie, brak podstaw aby w postępowaniu podatkowym zastąpić ten brak innymi dowodami. Dowody z zeznań świadków

Odpowiedzialność o jakiej mowa w art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ jest określona w czasie teraźniejszym, zatem decyzja taka może być skierowana wyłącznie do osoby będącej wspólnikiem zobowiązanej spółki w dniu wydania decyzji.

Organ podatkowy prowadząc postępowanie w sprawie odpowiedzialności wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za zobowiązania spółki z urzędu winien dokonać oceny czy orzeczenie o takiej odpowiedzialności byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego czy innymi względami społeczno-gospodarczymi, o których mowa w art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych

1. Przepisy ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /Dz.U. 1989 nr 27 poz. 147 ze zm./ nie dawały podstaw do wydawania decyzji konstytutywnych. 2. Metody szacowania kosztów nie są normami prawnymi, co wielokrotnie podkreślał Naczelny Sąd Administracyjny w swoich orzeczeniach, a są to metody matematyczne lub statystyczne, które stosowane są w sytuacjach, jak miało to miejsce w badanej

Gramatyczna wykładnia przepisu art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ prowadzi do wniosku, że wydatki na wkład budowlany lub mieszkaniowy poniesione w roku podatkowym podlegają odliczeniu bez względu na to, kiedy zobowiązanie do uiszczenia wkładu powstało oraz jakie było źródło finansowania tych wydatków, przepis

Powstanie nadpłaty podatku z winy płatnika nie wyłącza oprocentowania nadpłaty /art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.

1. Ilustracją na zastosowanie przepisu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ może być sytuacja, gdy oddział firmy zagranicznej wykonujący w Polsce działalność usługową jest obciążany przez centralę za granicą częścią kosztów ogólnego zarządu niewspółmiernie wysoką do zakresu działalności w Polsce i w związku z tym nie

1. Prawidłowe zastosowanie przepisu art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wymaga ustalenia i rozważenia wszystkich przesłanek wymienionych w tymże przepisie oraz art. 21 ust. 5. Decyzje jakie w tej mierze zapadają nie sa oparte na tzw. uznaniu administracyjnym. 2. Wadliwe i sprzeczne z hipotezą przepisu art

Do kompetencji rady gminy zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ należy wyłącznie określenie wysokości stawek podatku od nieruchomości i tylko w granicach określonych w tym przepisie. Zróżnicowanie stawek podatku od nieruchomości w zależności od tego czy podatnik jest stałym mieszkańcem gminy, czy też nie, stanowi niedopuszczalną

1. W roku podatkowym 1993 wolą ustawodawcy było objęcie odpisami wszystkich składników majątku trwałego, które wymienione zostały w par. 4 ust. 4 pkt 2-7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz trybu i terminów aktualizacji wyceny środków trwałych /

Organ podatkowy wydając decyzję umorzeniową na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ może odmówić umorzenia zaległości podatkowych także wówczas, gdy istnieją przyczyny społeczne lub gospodarcze uzasadniające umorzenie.

1. Jeżeli Urząd Skarbowy nie kwestionował wyliczenia podatku wynikającego ze złożonego wcześniej zeznania podatkowego, a następnie nie uwzględnił skorygowanego przez podatnika zeznania, to brak było podstaw prawnych do wydania decyzji /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/. 2. Uchwała siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 16 listopada 1995 r. daje możliwość odzyskania części uiszczonego podatku również członkom