Wykazanie przez podatnika przychodu w kwocie niższej od ceny zakupu sprzedanych towarów lub równej tej cenie, wskazuje na istnienie sprzeczności tych elementów działalności gospodarczej, o której mowa w art. 169 par. 2 Kpa. W takim przypadku przepis ten pozwala organowi podatkowemu na nieuznanie księgi prowadzonej przez podatnika za dowód w postępowaniu podatkowym, jeżeli podatnik tych okoliczności

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym w 1992 r., jeżeli dochody z jakiegokolwiek źródła były wolne od podatku, czy też podatkowi nie podlegały, to przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się zarówno przychodów z tego źródła, jak i kosztów uzyskania tego przychodu, niezależnie od rodzajów tych kosztów, to jest zarówno

Organ podatkowy, dokonujący wymiaru podatku od nieruchomości gruntowej, nie jest uprawniony do przyjęcia za podstawę wymiaru podatku innej powierzchni od tej, jaka figuruje w rejestrze gruntów, prowadzonym przez właściwy organ geodezyjny.

W razie uchylenia przez organ odwoławczy decyzji wydanej na podstawie art. 175 par. 1 Kpa, przepis art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, przewidujący oprocentowanie nadpłaty podatku nie znajduje zastosowania.

Dla pozbawienia ksiąg podatkowych mocy dowodowej na podstawie art. 169 par. 1 Kpa nie wystarcza ustalenie, że w pewnym okresie nie dokonano w księdze odpowiadającego rzeczywistości zapisu, o ile tylko sam podatnik zapis ten następnie doprowadził do stanu zgodnego z rzeczywistością. W takiej sytuacji nie tyle o nierzetelności księgi, co o jej wadliwości formalnej można mówić. Organ podatkowy ustala

Nierzetelność ewidencji zakupu i sprzedaży nie oznacza automatycznie nierzetelności księgi i nie daje podstaw do jej odrzucenia.

Przy ustalaniu podstawy wymiaru emerytury lub renty przyjmuje się kwotę bazową z daty złożenia wniosku o ustalenie prawa do tego świadczenia, chyba że pracownik kontynuując zatrudnienie nie pobiera świadczenia.

Wartość rynkową sprzedawanej rzeczy lub prawa jako podstawę opodatkowania ustala się tylko wtedy, kiedy cena bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej /art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

Żaden przepis zarówno ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, jak i ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie przewiduje stosowania sankcji w postaci pozbawienia podatnika prawa do zwrotu różnicy między podatkiem należnym i naliczonym.

1. Art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ skonstruowany jest na zasadzie domniemania kompetencji rady gminy we wszystkich sprawach należących do zakresu działania gminy, o ile inne ustawy nie stanowią inaczej. W przypadku finansowania diet oraz zwrotu kosztów podróży służbowych mamy do czynienia z wydatkami o charakterze publiczno-prawnym

Z zasady odpowiedniego stosowania przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, ustanowionej przez ustawę o samorządzie terytorialnym, nie wynika, że rozstrzygnięcie nadzorcze jest decyzją administracyjną. Przedmiotem rozstrzygnięcia nie jest werdykt w sprawie indywidualnej z zakresu administracji, lecz orzeczenie o zgodności lub sprzeczności z prawem uchwał organów gminy. Rozstrzygnięcie to jest

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ dla ustalenia wysokości cła istotne znaczenie ma wartość celna w dniu dokonania zgłoszenia celnego, a nie po upływie pewnego okresu użytkowania towaru.

Odmowa zwrotu wywłaszczonej nieruchomości zbędnej na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu tylko dlatego, że ustanowione zostało na niej użytkowanie wieczyste - bez wcześniejszego rozstrzygnięcia w przedmiocie rozwiązania tego użytkowania w trybie przewidzianym w art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze

Odmowa przeprowadzenia dowodu z dokumentów firm sprzedających towary i usługi rażąco narusza zasady postępowania administracyjnego, w szczególności art. 75 Kpa. W świetle tego przepisu niedopuszczalne jest stosowanie formalnej teorii dowodów przez twierdzenie, że daną okoliczność można udowodnić wyłącznie określonymi dowodami, bądź tworzenie nowych reguł korzystania ze środków dowodowych.

W sprawie podatkowej, w której strona domaga się zastosowania ulg podatkowych, konieczne jest ustalenie, czy na stronie w ogóle ciąży obowiązek podatkowy.

Przymusowe wcielenie do armii niemieckiej samo z siebie nie powinno być oceniane nagannie. Przyjęcie przeciwnego założenia sprowadzałoby do obarczenia odpowiedzialnością licznej grupy mężczyzn ze Śląska i innych Ziem Odzyskanych, którzy w czasie wojny ze względu na wiek i stan zdrowia byli zdolni do służby wojskowej o obowiązkowym charakterze. Takie założenie byłoby nie do pogodzenia z konstytucyjną

1. Jeżeli na części wywłaszczonej nieruchomości znajdują się wyłącznie urządzenia określone w art. 70 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./, które w ocenie organu orzekającego nie wymagają odjęcia prawa własności, to nieruchomość taka podlega zwrotowi na rzecz poprzednich właścicieli na podstawie art. 69 ust. 1

1. Niewłaściwe dokumentowanie kosztów z tytułu używania samochodu prywatnego dla celów związanych z działalnością gospodarczą pozbawia podatnika możliwości uznania poniesionych z tego tytułu wydatków jako kosztu uzyskania przychodów. 2. Zakupione oddzielnie za kwoty jednostkowe niższe od 5.000.000 zł monitor, dysk twardy i klawiatura, stanowiące w istocie części jednego zestawu komputerowego, należy

Grunty rolne Państwowego Funduszu Ziemi, nawet jeśli nie zostały jeszcze przekazane decyzją wojewody Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa w trybie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 107 poz. 464 ze zm./ nie mogą być objęte komunalizacją na podstawie ustawy z dnia 10 maja 1990 r.

1. Skoro rozmowy telefoniczne były prowadzone zarówno w celach prywatnych jak i w celach służących działalności gospodarczej to odliczenie w całości podatku naliczonego od wszystkich tych rozmów było bezzasadne. 2. Gdy sprzedaż towarów lub świadczenie usług zostało udokumentowane fakturą wystawioną sprzecznie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od

Termin określony w art. 10 ustawy z dnia 25 października 1990 r. o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego /Dz.U. 1991 nr 4 poz. 17/ ma charakter materialnoprawny i nie podlega przywróceniu.

1. Skoro zgodnie z art. 202 par. 2 zdanie drugie Kpa organ może w terminie 30 dni w trybie autokontroli, uznając skargę za słuszną w całości, zmienić lub uchylić decyzję na zasadach określonych w art. 207 par. 2 Kpa, to jest w przypadku "lżejszych" uchybień prawa materialnego, czy też procesowego, w stosunku do uchybień przewidzianych w art. 207 par. 3 Kpa, to zgodnie z zasadą rozumowania ad maiori

1. Przepisy podatkowe, posługując się pojęciami prawnymi z innych działów prawa, mogą dla celów wymiaru podatków przewidywać zawężające lub odmienne ich znaczenie. Jeżeli jednak z treści przepisów podatkowych nie wprowadzono takiej odmiennej definicji pojęcia prawnego, recypowanego z innego działu prawa, może być ono rozumiane i wyjaśnione tylko w takim sensie, w jakim zostało użyte w przepisie źródłowym

Rozszerzenie wniosku w przedmiocie zwrotu majątku związkowego, utraconego w wyniku wprowadzenia stanu wojennego, przez wskazanie nowego podmiotu, przeciwko któremu wnioskodawca chce dochodzić swego roszczenia, po dniu 31 grudnia 1991 r. jest prawnie bezskuteczne /art. 10 ustawy z dnia 25 października 1990 r. o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia