Rada pracownicza wydaje opinię, o jakiej mowa w par. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 listopada 1982 r. w sprawie zasad współdziałania kierowników urzędów państwowych z radami pracowniczymi /Dz.U. nr 39 poz. 261/ w formie uchwały. Uchwała powinna być sformułowana na piśmie /może mieć też postać wyciągu z protokołu posiedzenia rady pracowniczej/.

Sprzedawca hurtowy stosujący w transakcjach ceny umowne jest ograniczony w swobodzie kształtowania cen /art. 20 ust. 1 w związku z art. 13 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach - Dz.U. 1988 nr 27 poz. 195/ i marż /art. 20 ust. 11 w związku z art. 15 ust. 6 wymienionej ustawy/. Celem tych ograniczeń jest niedopuszczenie do takiej sytuacji, w której towar od producenta do odbiorcy przechodzi

Dopuszczalny jest wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnych /art. 156 par. 1 Kpa/, w stosunku do których nastąpiło wznowienie postępowania /art. 145 par. 1 Kpa/.

Analiza treści art. 6 ustawy z dnia 24 lutego 1989 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin oraz o zmianie ustawy o podatku rolnym /Dz.U. nr 10 poz. 53/ prowadzi do wniosku, że prawo do nieodpłatnego otrzymania na własność działki gruntu, na której budynki zostały wzniesione przysługuje każdemu aktualnemu właścicielowi budynków, niezależnie od tego

1. Art. 133 k.p. nie ogranicza pracy w godzinach nadliczbowych do zwykłego zakresu czynności wykonywanych jedynie poza normalnym czasem pracy. Podstawą zlecenia takiej pracy są szczególne potrzeby pracodawcy. Praca zlecona w godzinach nadliczbowych jest obowiązkiem pracownika. 2. Zlecenie pracy w godzinach nadliczbowych wiąże pracownika nie tylko wówczas, gdy zlecono mu pracę zgodną z umówionym rodzajem

Jeżeli strony zgodnie ustaliły datę i sposób rozwiązania umowy o pracę przez dwustronne porozumienie (art. 30 § 1 pkt 1 k.p.), przesunięcie przez zakład pracy na prośbę pracownika tylko samej daty rozwiązania umowy nie niweczy ustalonego trybu rozwiązania umowy, jeżeli z okoliczności sprawy nie wynika nic innego.

Zmiana w toku postępowania administracyjnego skal podatkowych zamieszczonych w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./ winna być uwzględniona przy ustalaniu zobowiązania w tym podatku, gdy tak stanowi akt prawny wprowadzający tę zmianę.

Nie narusza interesu Rzeczypospolitej Polskiej wyrok sądowy zasądzający, wprawdzie nienależne, ale niewielkie i jednorazowe świadczenie na rzecz pracownika w ramach wynagrodzenia za pracę od państwowego zakładu pracy, zwłaszcza w sytuacji, gdy zakład ten popadł z wypłatą w znaczne opóźnienie w okresie występowania powszechnie znanych zjawisk inflacyjnych.

Przez pojęcie zdarzenia", o których mowa w art. 1 ustawy z dnia 24 maja 1989 r. o przywróceniu praw pracowniczych osobom pozbawionym zatrudnienia za działalność związkową, samorządową, przekonania polityczne i religijne (Dz.U. Nr 32, poz. 172; zm: Dz.U. Nr 64, poz. 391), należy rozumieć nie tylko samo rozwiązanie stosunku pracy, które nastąpiło przed dniem 10 kwietnia 1989 r., lecz także okoliczności

Tylko niewykonanie przez pracownika polecenia służbowego dotyczącego pracy może być zakwalifikowane jako naruszenie „ustalonego porządku i dyscypliny pracy, regulaminu pracy”, o którym mowa w art. 108 § 1 k.p. i które według tego przepisu stanowi podstawę do wymierzenia pracownikowi kary regulaminowej. Nakazanie powodowi jako członkowi grupy inicjatywnej tworzącego się związku zawodowego stawienia

Brak jest podstaw do przyjęcia, że Sąd Wojewódzki jest samodzielnym podmiotem własności gruntu państwowego, którym może jedynie zarządzać jako statio fisci w sposób określony w ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/.

Możliwość zbycia udziału we wspólnocie gruntowej lub leśnej zależy od łącznego spełnienia wszystkich przesłanek określonych w art. 27 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych /Dz.U. nr 28 poz. 169; zm. Dz.U. 1972 nr 49 poz. 317/.

Tylko wybudowanie nowej ulicy wywołuje obowiązek udziału właścicieli nieruchomości przy niej położonych w kosztach budowy, w postaci tzw. opłat adiacenckich. Modernizacja ulicy - bez względu na zakres robót - nie stwarza takiego obowiązku /par. 1 ust. 2 pkt 3 i par. 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 1986 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania wysokości udziału w kosztach

W myśl art. 365 par. 1 Kpc prawomocne orzeczenie wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy i inne organy państwowe. Dopóki prawomocne postanowienie sądu rejonowego stwierdzające zasiedzenie nieruchomości nie zostanie uchylone, nabycie własności w tej formie nie może być kwestionowane i pociąga - w myśl art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1989 r. o podatku od spadków i darowizn

1. Zastosowanie wymienionej w art. 207 par. 2 pkt 2 Kpa podstawy uchylenia przez Sąd zaskarżonej decyzji, wydanej w zwykłym trybie postępowania administracyjnego, może nastąpić, z uwagi na wyłącznie kasacyjne uprawnienia Sądu, tylko wówczas, gdy istnienie tej podstawy na etapie postępowania sądowego ze skargi na decyzję jest niewątpliwe i bezsporne. 2. Zawarte w art. 189 Kpa określenie "z tych samych

Istota podwyżek stawki bazowej sprowadza się do uwzględnienia w wysokości czynszu okoliczności podwyższającej standard mieszkania. Dotyczy to także instalacji centralnego ogrzewania, niezależnie od tego kto opłaca palacza i nabywa niezbędny opał.

1. Zamieszczenie dotacji w budżecie nie stanowi podstawy roszczenia osób trzecich wobec państwa, w tym także osób, którym te dotacje zostały przyznane, ponieważ nie stanowią one wierzytelności, a jeżeli nie służy roszczenie to wierzytelność nie istnieje. 2. Przyznana podatnikowi dotacja budżetowa nie jest wierzytelnością podatnika wobec Skarbu Państwa, z której możliwe byłoby - na podstawie art. 28

Przebudowa lokalu prowadząca do istotnej zmiany w jego strukturze powierzchni oznacza brak możliwości "powrotu do poprzednio zajmowanego lokalu" w rozumieniu art. 48 ust. 3 zdanie 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ ze wszystkimi konsekwencjami jakie dla takiej sytuacji ustanawiają przepisy tej ustawy.

Do czasu ustalenia zainteresowanej osoby kandydatem na nabywcę państwowej nieruchomości rolnej i ustalenia ceny jej sprzedaży w trybie ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi oraz uporządkowaniu niektórych spraw związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego /t.j. Dz.U. 1989 nr 58 poz. 348/ - nie może być mowy o zaliczeniu wartości mienia

Decydując o sprzedaży konkretnej nieruchomości rolnej, stanowiącej enklawę w pasie gruntów rolnych jednego rolnika, organy administracji państwowej winny w szczególności rozważyć wszelkie przesłanki zarówno subiektywne jak i obiektywne przemawiające za ustaleniem określonego jej nabywcy zwłaszcza w wypadku, gdy jednym z kandydatów jest rolnik, którego grunty graniczą bezpośrednio ze zbywaną działką

Jeżeli od bezprawnego opuszczenia zakładu karnego upłynął okres 6 miesięcy, a faktycznego miejsca pobytu nadal nie można ustalić, wówczas istnieje podstawa wymeldowania przewidziana w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/.

W świetle art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ zaskarżyć do Naczelnego Sądu Administracyjnego można nie tylko decyzję o rozwiązaniu stosunku pracy, ale także decyzję "kierownika organu nadrzędnego", która uchylając pierwszoinstancyjną decyzję o rozwiązaniu stosunku pracy prowadzi do utrzymania przez stronę statusu pracownika

Obowiązek podporządkowania się ocenie prawnej wyrażonej w wyroku sądu administracyjnego, ciążący na organie orzekającym /art. 209 Kpa/, może być wyłączony tylko w wypadku istotnej zmiany stanu prawnego lub faktycznego, a także po wzruszeniu wyroku w drodze rewizji nadzwyczajnej.

Sprowadzone z zagranicy przez skarżącą spółkę marynarki, przeznaczone do dalszej odsprzedaży w kraju, nie są środkami przeznaczonymi do prowadzenia działalności określonej w zezwoleniu w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych. Sprowadzone marynarki stanowiły przedmiot działalności spółki, a nie środki do prowadzenia