1. Nie ma podstaw prawnych do zatrudnienia radnych w celu pełnienia funkcji w radzie gminy na podstawie stosunku pracy czy też stosunków cywilnych. 2. Przysługujące radnemu /w tym także przewodniczącemu rady/ przywileje z tytułu pełnionej funkcji nie należą do materii organizacji wewnętrznej oraz trybu pracy rady i jej organów, określanych przez statut gminy /art. 22 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o

O jedynym żywicielu rodziny w rozumieniu art. 15 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ można mówić wówczas, gdy chodzi o osobę, która ma na swym wyłącznym utrzymaniu co najmniej jednego członka swej rodziny i to takiego, który sam - ze względu na wiek, stan zdrowia, brak jakiegokolwiek majątku lub dochodów, itp. - utrzymać się nie może.

1. Użyte w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o rozwiązywaniu stosunku pracy z pracownikami państwowymi mianowanymi w urzędach naczelnych i centralnych organów administracji państwowej oraz terenowych organów administracji rządowej /Dz.U. nr 51 poz. 300/ pojęcie nieostre "inne ważne przyczyny" jako podstawa rozwiązania stosunku pracy musi być interpretowane zgodnie z podstawowymi założeniami

1. W przypadku wniesienia przez osobę bliską najemcy opuszczającego lokal podania o przydzielenie jej tego lokalu na podstawie art. 47 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./, organ właściwy do rozpatrzenia owego wniosku nie może zwlekać z wydaniem decyzji tylko z powodu braku odpowiedniego lokalu lub pomieszczenia zastępczego umożliwiającego przekwaterowanie

1. Decyzja organu odwoławczego, powołująca wprawdzie art. 138 par. 2 Kpa jako swoją podstawę prawną, ale uchylająca decyzję organu pierwszej instancji o wyborze kandydata na nabywcę nieruchomości rolnej i przekazująca sprawę organowi I instancji z zaleceniem zbycia nieruchomości w drodze przetargu, nie jest decyzją kasacyjną w rozumieniu tego przepisu kodeksu i podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu

Odczucie strony, że niesłusznie została obciążona jednorazową należnością i stałymi opłatami rocznymi /art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych - Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ nie jest zarzutem złego stosowania obowiązującego prawa, a stanowi krytyczną ocenę rozwiązania przyjętego przez ustawodawcę. Naczelny Sąd Administracyjny tylko stosuje prawo i nie ma usprawnień

1. Spory między zakładem ubezpieczeń a innym podmiotem gospodarczym wynikłe na tle prowadzonej przez zakład ubezpieczeń – pod rządem ustawy z dnia 20 września 1984 r. o ubezpieczeniach majątkowych i osobowych (Dz.U. nr 45, poz. 242 z późn. zm.) – działalności ubezpieczeniowej, prewencyjnej i reasekuracyjnej, nie są sprawami gospodarczymi w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 24 maja 1989 r. o rozpoznawaniu

Odbudowa zniszczonego przez pożar domu mieszkalnego jednorodzinnego nie pozostaje w sprzeczności z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego, dopuszczającymi na danym terenie możliwość zachowania istniejącej zabudowy jednorodzinnej.

Przepis par. 15 ust. 3 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62 ze zm./ podobnie jak i inne przepisy określające warunki i wymagania obowiązujące przy sytuowaniu budynków ma charakter bezwzględnie obowiązujący i jego zastosowanie nie może być wolą stron

Istnienie podlegającej wykonaniu decyzji o przymusowej rozbiórce obiektu budowlanego znajdującego się na określonym terenie samo przez się nie wyklucza możliwości wzniesienia na tym terenie innego obiektu budowlanego i nie może stanowić wystarczającej podstawy wydania odmownej decyzji o zatwierdzeniu planu realizacyjnego czy pozwolenia na budowę.

Przez aktualną cenę towaru w rozumieniu § 19 ust. 3 pkt 2 jednolitych warunków gwarancyjnych dotyczących pojazdów samochodowych i sprzętu rolniczego, sprzedawanych przez jednostki uspołecznionego handlu detalicznego (Mon. Pol. z 1978 r. nr 2, poz. 11), od której liczy się karę za zwłokę w załatwieniu reklamacji, należy rozumieć cenę aktualną w dacie zwłoki, nie zaś w dacie orzekania o roszczeniu z

Skoro skarżący, za uzyskane ze sprzedaży nieruchomości pieniądze kupił lokal stanowiący odrębną nieruchomość i to w okresie dłuższym niż rok /licząc od daty sprzedaży/, to nie zostały spełnione przesłanki określone w przepisach ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /Dz.U. nr 53 poz. 339 ze zm./ i nie może skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Pracownikowi w okresie wypowiedzenia przysługują te same uprawnienia – łącznie z uprawnieniem do wynagrodzenia w określonej wysokości – co i innym pracownikom zakładu pracy. Jeśli więc wszystkim pracownikom zakładu przyznane zostały podwyżki wynagrodzeń, a pominięto tylko powoda, z tej tylko racji, iż znajduje się w okresie wypowiedzenia, należy to traktować jako nieuzasadnioną szykanę i naruszenie

1. Artykuł 39 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ dotyczy każdego rodzaju wyłączenia gruntów z produkcji bez zezwolenia, w tym również wyłączenie na okres do lat dwudziestu. 2. Wyłączenie gruntów na okres do lat dwudziestu ma wpływ na zobowiązanie ich właściciela /posiadacza/ z tego tytułu tylko w razie zaniechania dotychczasowej produkcji

Cofnięcie, zamiana bądź ograniczenie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej może nastąpić tylko w trybie art. 155 Kpa, a zatem w razie uzyskania zgody osoby, na której rzecz opiewa dana decyzja.

Jeżeli narzeczona oskarżonego nie pozostaje we wspólnym z nim pożyciu, to – według art. 120 § 5 k.k. – nie jest osobą najbliższą dla oskarżonego.

Odprawa wypłacona pracownikowi w związku z rozwiązaniem stosunku pracy na podstawie art. 8 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy ... (Dz.U. z 1990 r. nr 4, poz. 18 ze zm.), po przywróceniu do pracy, podlega zaliczeniu na poczet wynagrodzenia, o jakim mowa w art. 47 § 1 k.p.

Chociaż przepis art. 127 k.p. nie odsyła – gdy idzie o odpowiedzialność za mienie powierzone pracownikowi z obowiązkiem zwrotu lub do wyliczenia się – do art. 116 k.p., nie oznacza to, że ciężar wykazania faktu powstania szkody i jej wysokości nie obciąża zakładu pracy i że w jakiejś mierze może był on przerzucony na pracownika.

Okoliczność, że rozwiązanie stosunku pracy następuje w trybie wypowiedzenia zmieniającego, a nie w drodze wypowiedzenia definitywnego, ma jedynie znaczenie dla oceny, czy przyczyny z art. 1 ust. 1 ustawy z 28.XII.1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. nr 4, poz. 19 ze zm.) stanowią

Organ administracji państwowej orzekający w trybie art. 6 ustawy z dnia 24 lutego 1989 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin oraz o zmianie ustawy o podatku rolnym /Dz.U. nr 10 poz. 53/ o przeniesieniu własności działki na rzecz właściciela budynków, które stanowiły odrębny od gruntu przedmiot własności, nie może wyłączyć z zakresu tego przeniesienia

Roszczenie o ponowne nawiązanie stosunku pracy wynika z nowej, wprowadzonej przez ustawę z 24 maja 1989 r. o przywróceniu praw pracowniczych osobom pozbawionym zatrudnienia za działalność związkową, samorządową, przekonania polityczne i religijne (Dz.U. art. 32, poz. 172 ze zm.), podstawy prawnej, w związku z czym nie należy w rozumowaniu ani w toku postępowaniu dowodowego stosować analogii do reguł

Przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną prawa procesowego (art. 4 § 1 k.p.k.) wtedy m.in., gdy: 1) jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 357 k.p.k.), i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 1 pkt 2 k.p.k.); 2) stanowi wynik rozważenia wszystkich tych okoliczności

Rozstrzygnięcie komisji społecznej o przydziale ciągnika określonej osobie, nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 104 par. 2 Kpa.