1. Zużycie przez Zakłady Celulozowo-Papiernicze wyprodukowanej przez siebie celulozy do dalszej przeróbki na papier nie jest dokonaniem obrotu materiałem objętym reglamentacją na mocy uchwały nr 124 Rady Ministrów z dnia 19 lipca 1985 r. w sprawie zasad i organizacji procesu zaopatrzenia materiałowo technicznego w latach 1986-1990 /M.P. 1988 nr 5 poz. 52/. 2. Decyzja o nałożeniu na producenta celulozy

W wypadku gdy czyn sprawcy podlega kumulatywnej kwalifikacji prawnej, obejmującej przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego i z oskarżenia prywatnego, art. 50 § 1 k.p.k. o możliwości „wszczęcia” przez prokuratora postępowania o przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnego nie ma zastosowania.

W razie konieczności zastosowania artykułu 48 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ należy dążyć do maksymalnej ochrony praw właściciela.

Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie opłat na rzecz budżetu państwa za naruszenie przepisów dotyczących zaopatrzenia materiałowo-technicznego /t.j. Dz.U. 1988 nr 14 poz. 109/ nie dają możliwości rozstrzygnięcia w przedmiocie nałożenia tych opłat na zasadzie uznania administracyjnego.

Automatyzm wpisu do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej w dniu wejścia w życie nowych przepisów - art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/ nie może być przekreślony negatywnym stanowiskiem właściciela lokalu, w którym działalność ta /rzemiosło/ była wykonywana, gdyż przepisy te takiego warunku nie zawierają.

Obowiązek opłacania podwyższonego czynszu występuje z chwilą powstania nadwyżki powierzchni mieszkalnej w postaci co najmniej jednego pokoju przy jednoczesnym niezłożeniu przez najemcę wniosku o przydzielenie mu mniejszego lokalu zamiennego /art. 44 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe - Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./, a nie dopiero z chwilą odmowy najemcy przeniesienia

W przypadku, gdy opinie w sprawie wydania zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych z zastosowaniem odstępstw od zasady wymienionej w par. 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie szczegółowych zasad usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń na sprzedaż tych napojów /Dz.U. nr 25 poz. 119 ze zm./ nie spełniają

Okresowe oceny wyników pracy naukowej, dydaktycznej, wychowawczej i organizacyjnej pracowników naukowo-dydaktycznych oraz oceny ich postawy obywatelskiej przeprowadzone na podstawie art. 133 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /t.j. Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201/ nie są dokonywane w formie decyzji administracyjnych, dlatego nie przysługuje na nie skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego

Zastosowanie trybu określonego w art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ nie ma na celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych osób przekwaterowywanych do poprzedniego miejsca zamieszkania lub pomieszczenia zastępczego, lecz jedynie przywrócenie "status quo ante", bądź - w razie niemożności takiego rozwiązania - zaspokojenie tylko najniezbędniejszych

Art. 18 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ ustanawia dla organów administracji państwowej kompetencję do rozstrzygania sporów o wysokość czynszu najmu, nie obejmuje zaś kompetencji do rozstrzygania sporu między stronami co do rozwiązania stosunku pracy.

Ogólnikowy zarzut, że organ nie prowadzi sprawy obiektywnie nie uzasadnia żądania wyłączenia organu.

1. Stosownie do art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 Kpa uprawnienia sądu administracyjnego ograniczone są do kontroli legalności /zgodności z prawem/ decyzji, która została zaskarżona i poza granice wyznaczone tą decyzją sąd wyjść nie może. 2. Naczelny Sąd Administracyjny, nie będąc z mocy art. 206 Kpa związany granicami skargi, jest władny uwzględnić skargę także ze względu na inne uchybienia niż te,

1. Na podstawie art. 197 par. 3 Kpa w związku z art. 4 ust. 4 i art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./ uprawnionym do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na brak odpowiedzi na krytykę prasową jest także prokurator. 2. Do skargi na odmowę udzielenia prasie informacji /art. 4 ust. 4 prawa prasowego/, jak również na nieudzielenie

Jeżeli wynalazek dotyczy wyrobu lub sposobu wytwarzania określonego wyrobu, to przesłanką decydującą o tym, że zakończył się okres prób i rozpoczął pięcioletni okres przemysłowego stosowania wynalazku, o którym mowa w art. 99 ust. 1 ustawy o wynalazczości (j.t. Dz.U. z 1984 r. nr 33, poz. 177), jest wprowadzenie tego wyrobu do obrotu, przede wszystkim w postaci jego sprzedaży, gdyż w tej drodze realizuje

Jeżeli wynalazek dotyczy wyrobu lub sposobu wytwarzania określonego wyrobu, to przesłanką decydującą o tym, że zakończył się okres prób i rozpoczął pięcioletni okres przemysłowegostosowania wynalazku, o którym mowa w art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości (jedn. tekst: Dz.U. z 1984 r. Nr 33, poz. 177), jest wprowadzenie tego wyrobu do obrotu, a przede wszystkim do sprzedaży

Oznaczenie strefy ochronnej w ogólnym planie zagospodarowania przestrzennego nie jest równoznaczne z ustanowieniem takiej strefy.

Art. 46 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ nie zmienia cywilnego charakteru świadczeń przewidzianych w art. 13 ust. 3 tej ustawy. Do decyzji ustalającej te świadczenia nie ma zastosowania przepis art. 177 Kpa.

Jeżeli w sprawie o odszkodowanie z tytułu niedoboru jednostka gospodarki uspołecznionej określa zakres odpowiedzialności poszczególnych pozwanych stosownie do stopnia przyjętego w umowie o wspólnej odpowiedzialności materialnej, sąd nie jest związany takim określeniem zakresu odpowiedzialności, gdy ustali, że za całość niedoboru ponosi odpowiedzialność tylko jeden pozwany. Sąd powinien wówczas z urzędu

Wysokość wynagrodzenia za obroną z urzędu w postępowaniu karnym powinna być określona na podstawie przepisów dotyczących zasad stosowania stawek wysokości tegoż wynagrodzenia, a więc z uwzględnieniem charakteru i stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy.

Zaproszenie przewodniczącego rady pracowniczej na posiedzenie kierownictwa resortu, na którym minister informuje o decyzji zwolnienia pewnej liczby pracowników mianowanych, nie może być uznane za równoznaczne z zasięgnięciem opinii rady pracowniczej w sprawie zamiaru zwolnienia konkretnego pracownika, wymaganej przez art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych