Brak jest podstawy do wydania decyzji administracyjnej o przekazaniu lokalu mieszkalnego w domu wielomieszkaniowym do dyspozycji dziecka współwłaściciela tego domu w trybie art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/.

Naruszenia przepisów postępowania administracyjnego uzasadniające wznowienie postępowania, określone w art. 145 Kpa, nie mogą stanowić podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji /art. 156 Kpa/.

Wstrzymanie wykonania decyzji /art. 201 Kpa/ może być dokonane tylko do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny, a nie - na przykład - do czasu otrzymania mieszkania.

Śmierć jednego z członków spółki nie jest okolicznością uzasadniającą wyłączenie pozostałych wspólników od zwolnienia okresowego od podatków z tytułu nowo uruchomionej działalności zarobkowej, o którym mowa w par. 7 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 października 1981 r. w sprawie zwolnienia od podatków i opłaty skarbowej podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej

Jeżeli w decyzji znajduje się zwrot "Ministerstwo działając na podstawie (...)" i jest ona podpisana przez funkcjonariusza tego ministerstwa bez powołania się na upoważnienie ministra to są podstawy do uznania, że nie jest to decyzja w rozumieniu art. 107 par. 1 Kpa, nie pochodzi bowiem od organu administracji państwowej oraz nie wskazuje na upoważnienie do wydania decyzji w imieniu organu administracji

1. Zakres luzu decyzyjnego /uznania administracyjnego/, jakim dysponuje organ administracji państwowej przy orzekaniu o wygaśnięciu prawa użytkowania /zarządu/, nie jest zależny od tego, czy organ ten orzeka na wniosek użytkownika /zarządcy/, czy z urzędu /art. 41 i art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm./. 2.

1. Nie odpowiadają kryteriom ważnego interesu Państwa przesłanki przyjmujące, iż nie wywiązywanie się w pełni ze swoich obowiązków pracownika tak stosunku do pracodawcy, jak i do klientów, godzi w interes /i to "ważny"/ Państwa. Postawa taka godziłaby jedynie w interes wymienionych podmiotów. 2. Błędny jest pogląd uzasadniający odmowę wydania uprawnień na wykonywanie rzemiosła, który w wydaniu takiego

1. Przepis par. 16 ust. 1 pkt 2 lit. "c" rozporządzenia Ministrów Komunikacji i Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 31 lipca 1972 r. w sprawie krajowego transportu drogowego /Dz.U. nr 34 poz. 234: zm. Dz.U. 1986 nr 3 poz. 21/ został wydany z przekroczeniem upoważnienia wynikającego z art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 27 lipca 1961 r. o transporcie drogowym i spedycji krajowej /Dz.U. nr 53 poz

Zakres kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego w konkretnej sprawie jest wyznaczony przez przedmiot zaskarżonej decyzji.

Zaniechanie ustalania zobowiązania podatkowego na podstawie art. 8 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ w sprawie zakończonej ostateczną decyzją wymiarową może nastąpić dopiero po uchyleniu tej decyzji, zaś zaniechanie poboru podatku do czasu jego uiszczenia.

Warunkiem koniecznym do przyjęcia, że sprzedany pojazd nabyty został w celu odsprzedaży z zyskiem jest ustalenie, że sprzedający w momencie nabycia tego pojazdu miał zamiar odsprzedaży go z zyskiem /art. 7 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym - Dz.U. 1983 nr 43 poz. 192 ze zm./.

Wyrażenie zgody lub - odpowiednio - odmowa wyrażenia zgody przez organ administracji państwowej na zrzeczenie się własności nieruchomości przez właściciela /art. 179 Kc/ następuje w formie decyzji administracyjnej /art. 104 Kpa/, która podlega kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Z chwilą wydania prawomocnego orzeczenia o eksmisji z lokalu, będącego konsekwencją utraty uprawnień do przebywania w nim, traci moc obowiązującą rozstrzygnięcie o sposobie korzystania przez rozwiedzionych małżonków ze wspólnego mieszkania, zawarte w wyroku rozwodowym.

Artykuł 34 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ nie ma zastosowania do lokali, które nie odpowiadają obowiązującym normatywom projektowania, oraz do lokali, które wprawdzie tym normatywom odpowiadają, lecz określone ich części były już odrębnym przedmiotem najmu.

Właściwy organ administracji państwowej decyduje samodzielnie, którą działkę gruntu Państwowego Funduszu Ziemi zamierza przeznaczyć do sprzedaży i wyraz podjęcia takiego stanowiska znajduje odzwierciedlenie w formie "wykazu".

Przepisy art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ nie mają zastosowania do osób, które pozostały w lokalu opuszczonym przez osobę bliską, która zajmowała mieszkanie bez tytułu prawnego.

Jeżeli przepis szczególny nie zobowiązuje organu podatkowego do zasięgnięcia opinii organu, który wydał uprawnienie, czy i na ile granice tego uprawnienia zostały przekroczone, to z samego art. 106 par. 1 Kpa taki obowiązek nie wynika i organ podatkowy jest uprawniony do dokonania takiej oceny samodzielnie.

Postępowanie scaleniowe może być wszczęte również z urzędu jeśli z wnioskiem o scalenie wystąpi rolnik, którego grunty wymagają poprawienia rozłogów, pod warunkiem wszakże, iż wniosek ten zostanie pozytywnie zaopiniowany przez właściwą komisję gminnej rady narodowej i wdrożenie takiego postępowania nie doprowadziłoby do pogorszenia warunków gospodarowania innych rolników /art. 3 ust. 2 pkt 2 ustawy

Osoba żądająca od organu informacji, nie staje się przez to żądanie stroną postępowania administracyjnego, a sprawa w której żąda informacji nie staje się przedmiotem rozstrzygnięcia w drodze decyzji, a więc władczego aktu organu administracji państwowej.

Z samego faktu, że inwestycje w znacznej części zostały dokonane dopiero pod koniec okresu zwolnienia, nie można wyprowadzać żadnych, niekorzystnych dla podatnika wniosków. Dla wykazania związku inwestycji z działalnością gospodarczą nie wystarcza sama możliwość wykorzystania nabytych przedmiotów w prowadzonej działalności. Niezbędne jest również wykazanie, że inwestycji dokonano w celu prowadzenia

Skarb Państwa odpowiada za uszczuplenie majątku dłużnika spowodowane nie przedłużeniem z winy funkcjonariuszy oprocentowania bonów depozytowych dłużnika, do których została skierowana egzekucja (art. 417 k.c.).