W razie wszczęcia postępowania w ramach prokuratorskiej kontroli przestrzegania prawa zmierzającego do uchylenia prawomocnego orzeczenia kolegium do spraw wykroczeń o wymierzeniu kary zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, organ administracji państwowej obowiązany jest - na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa - zawiesić postępowanie w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie publicznego transportu

W warunkach występujących sprzeczności korzystanie przez sąd z formalnych uprawnień, wynikających z art. 338 § 1 k.p.k. należy uznać za niedopuszczalne, obrażające zasady ustności i bezpośredniości procesu. Z uprawnień określonych w tym przepisie można korzystać głównie wtedy, gdy zeznania świadków nie są rozbieżne i mają służyć ustaleniu okoliczności nie zasadniczych, lecz drugorzędnych.

Sformułowanie art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, że lokal zamienny powinien mieć nie gorsze wyposażenie techniczne niż lokal dotychczas zajmowany, nie dotyczy tylko urządzeń technicznych, lecz oznacza, że jeżeli lokal dotychczas zajmowany miał kuchnię, lokal zamienny powinien obejmować także pomieszczenie kuchenne.

Cofnięcie zezwolenia na prowadzenie transportu drogowego taksówką osobową na podstawie przepisu par. 42 ust. 3a w związku z par. 16 ust. 1 pkt 2 lit. "d" oraz par. 19 ust. 2 rozporządzenia Ministrów Komunikacji i Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 31 lipca 1972 r. w sprawie krajowego transportu drogowego /Dz.U. nr 34 poz. 234 ze zm./ nie jest automatycznym następstwem nie zgłoszenia przerwy

Okoliczność, że rodzice byli najemcami lokalu z tytułu cywilnoprawnej umowy najmu, nie pozbawia pozostałego w tym lokalu ich syna z rodziną możliwości otrzymania przydziału tego lokalu decyzją administracyjną na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, jeśli lokal ten podlega przepisom o szczególnym trybie najmu.

Umowa dzierżawy nie stanowi podstawy prawnej do twierdzenia, że dany teren jest użytkowany w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/. Nie stanowi ona również podstawy do żądania oddania w zarząd nieruchomości będącej już w zarządzie innej jednostki państwowej.

Jeżeli rozstrzygnięcie pozostawiono uznaniu organu orzekającego, ma on obowiązek wskazania w uzasadnieniu swej decyzji, dlaczego wybrał to, a nie inne spośród dopuszczalnych rozwiązań prawnych /art. 107 par. 3 Kpa/.

W sprawie o przekazanie abonamentu telefonicznego na podstawie par. 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 23 czerwca 1986 r. w sprawie ordynacji telekomunikacyjnej /Dz.U. nr 27 poz. 135/ stroną postępowania w rozumieniu art. 28 Kpa jest nie tylko wnioskujący abonent, lecz także osoba, na której rzecz ma nastąpić przekazanie abonamentu.

1. Upływ przedawnienia roszczenia o odszkodowanie /art. 160 par. 6 Kpa/ jest przesłanką materialnoprawną, która może powodować odmowę przyznania odszkodowania, nie jest przesłanką procesową, prowadzącą do umorzenia postępowania administracyjnego na zasadzie art. 105 Kpa. 2. Od decyzji umarzającej postępowanie administracyjne w sprawie przyznania odszkodowania na zasadzie art. 160 Kpa przysługuje skarga

Z brzmienia art. XII par. 1 i 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. przepisy wprowadzające kodeks pracy /Dz.U. nr 24 poz. 142/, wynika, że godziny otwierania i zamykania placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i zakładów usługowych nie są regulowane decyzjami administracyjnymi w rozumieniu art. 104 Kpa; czas pracy tych placówek i zakładów określony jest w formie przepisów powszechnie obowiązujących

Wydanie kolejnej decyzji wyłączającej podatnika z zastosowania karty podatkowej w okresie, gdy nie upłynął jeszcze dwuletni okres czasu określony w par. 26 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 1985 r. w sprawie karty podatkowej oraz opłaty skarbowej z tytułu wykonywania rzemiosła /Dz.U. nr 57 poz. 294/ uzasadnia stwierdzenie nieważności decyzji /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.

Kwoty spłaconych w danym roku podatkowym kredytów bankowych lub pożyczek z zakładu pracy, zaciągniętych na cele określone w art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku wyrównawczym /Dz.U. nr 42 poz. 188 ze zm./ podlegają odliczeniu od dochodów przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem wyrównawczym /par. 12 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lipca 1983 r. w sprawie podatku

1. Nie jest dopuszczalne sprostowanie decyzji /art. 113 par. 1 Kpa/, które prowadziłoby do ponownego rozstrzygnięcia sprawy, odmiennego od pierwotnego. 2. Przedmiotem sprostowania nie mogą być mylne ustalenia faktyczne organu administracji lub mylne zastosowanie przepisu prawnego. 3. Wydane w trybie art. 113 Kpa postanowienie o sprostowaniu decyzji, będące reakcją organu I instancji na odwołanie strony

Żaden z przepisów ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o ochronie przeciwpożarowej /Dz.U. nr 20 poz. 106 ze zm./ nie uprawnia komendantów straży pożarnych do wydawania decyzji administracyjnych w sprawach budowlanych.

Wykonywanie zawodu radcy prawnego przez okres uprawniający do powołania na stanowisko sędziego /art. 54 pkt 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych - Dz.U. nr 31 poz. 137/ nie jest równoznaczne z nabyciem kwalifikacji sędziowskich, o których mowa w art. 66 pkt 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/.

Określonego w zezwoleniu na wykonywanie rzemiosła uprawnienia nie można rozpatrywać w oderwaniu od warunków, w jakim rzemiosło to powinno być wykonywane. Decyzja organu wydającego zezwolenie stanowi jedną całość, a zatem naruszenie określonych w niej wymogów sprawia, że działalność przestaje być prowadzona zgodnie z uprawnieniem,a tym samym staje się działalnością prowadzoną bez uprawnienia.

Nierzetelność szeroko rozumiana, to nieuczciwość i niesolidność w wykonywaniu produkcji i usług, naruszanie etyki zawodowej, lekceważące traktowanie klienta, itp. Nierzetelność może polegać na niedbałym i niestarannym wykonywaniu zlecenia, na niedotrzymaniu przyczyn subiektywnych terminu, na pobraniu nadmiernej zapłaty, itp.

W sprawach objętych hipotezą art. 231 par. 3 Kc wyłączone jest stosowanie trybu ustanawiania użytkowania wieczystego, przewidzianego w ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm./ i przepisach wydanych na jej podstawie.