Oczywisty charakter naruszenia prawa jest warunkiem koniecznym, ale nie wystarczającym dla uznania naruszenia prawa za rażące. Rażące naruszenie prawa odróżniają cechy, których istnienie powoduje, że nie jest możliwe zaakceptowanie wydanej decyzji, jako aktu wydanego przez praworządne organy państwa.

Artykuł 82 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 22, poz. 99) stanowiący, że terenowemu organowi administracji państwowej przysługuje prawo pierwokupu w wypadku sprzedaży nieruchomości oddanej w wieczyste użytkowanie, dotyczy zbycia prawa wieczystego użytkowania tylko przez osobę, która uzyskała to prawo bezpośrednio od właściwego

Wywłaszczenie może dotyczyć sytuacji, gdy istnieją określone cele inwestycyjne dotychczas nie zrealizowane, dla wykonania których wywłaszczana nieruchomość jest niezbędna. Jeżeli określony cel inwestycyjny został już zrealizowany w całości, brak ustawowych przesłanek do orzeczenia wywłaszczenia. W takich przypadkach stosunki między inwestorem jako posiadaczem a właścicielem kształtują się według zasad

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, oddalający skargę na decyzję administracyjną, nie wyłącza możliwości zmiany lub uchylenia tej decyzji przez właściwy organ w trybie art. 155 Kpa.

W przeciwieństwie do art. 46 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, adresatem decyzji z art. 48 prawa budowlanego, zobowiązującej do niezwłocznego wykonania w budynku prac zabezpieczających w celu usunięcia niebezpieczeństwa dla ludzi lub mienia, może być także inny podmiot niż właściciel lub zarządca budynku. Chodzi tu bowiem o sytuację wyjątkową - zapewnienia

Ustalenie wydajności uprawy objętej zniszczeniem będąc jednym z elementów "oszacowania szkody" dokonane jest metodami szacunkowymi. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 1 sierpnia 1975 r. w sprawie odszkodowań za szkody wyrządzone w uprawach i plonach rolnych przez dziki, łosie, jelenie i daniele /Dz.U. nr 28 poz. 146 ze zm./ reguluje wprawdzie tryb prowadzenia szacunku ale w kwestii metod wypowiada

1. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji jest samodzielnym postępowaniem administracyjnym, którego istotą jest jedynie ustalenie, czy dana decyzja jest dotknięta jedną z wad wymienionych w art. 156 par. 1 Kpa. 2. Osoba, do której skierowana została decyzja kwestionowana następnie w postępowaniu w sprawie stwierdzenia jej nieważności, jest stroną tego postępowania również wtedy, gdy

W sprawie wszczętej z wniosku strony /Kombinatu/, której zostało wydane orzeczenie wygaśnięcia zarządu, nie może być stroną skarżącą w tym postępowaniu osoba trzecia; jeżeli nie można uznać by postępowanie to dotyczyło jej interesu prawnego, który pozostawałby w związku z istnieniem lub nie istnieniem zarządu przez stronę /Kombinat/ sporną nieruchomością.

Jeżeli podatnik w odwołaniu od decyzji organu I instancji powołuje się na okoliczności, które w rozumieniu par. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 1981 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 18 poz. 88 ze zm./ mogą być potraktowane jako "okoliczności szczególne", to organ odwoławczy rozpoznając to odwołanie jest z mocy art. 7 i art

W razie braku spełnienia warunków określonych w art. 163 Kc, inne warunki - jak wymienione w par. 7 ust. 2 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205 ze zm./ nie mogą już wpłynąć na sprzedaż gruntów Państwowego Funduszu Ziemi osobie posiadającej nawet formalnie pierwszeństwo

1. Artykuł 39 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ ma zastosowanie tylko do ukończonego obiektu budowlanego lub obiektu znajdującego się w takim stanie budowy, że możliwe jest czasowe jego wykorzystanie na cel określony w decyzji, bez konieczności dokończenia budowy. 2.Okres, na jaki na podstawie powyższego przepisu zostaje odroczone wykonanie przymusowej

Nie każdy remont budynku będącego źródłem przychodów może być uznany za ulepszenie źródła przychodów w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /t.j. Dz.U. 1983 nr 43 poz. 192 ze zm./. Ulepszenie budynku będącego przedmiotem umowy najmu ma miejsce wówczas, gdy stan budynku istniejący w chwili zawierania umowy najmu pozwalał na osiągnięcie przychodów w tej samej

Zakaz reformationis in peius dotyczy całego przebiegu postępowania administracyjnego, a nie wyłącznie jednej z jego faz. Skoro decyzja organu I instancji została uchylona wskutek odwołania i sprawa została przekazana do ponownego rozpatrzenia to organ I instancji nie może pogorszyć sytuacji prawnej odwołującego, a jeżeli to uczyni to taka decyzja powinna być uchylona przez organ wyższy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207/ w skład długów spadków wchodzą także i te roszczenia spadkobiercy o zwrot nakładów i wydatków poniesionych z majątku wspólnego na majątek odrębny spadkodawcy, których małżonek zmarłego, będący jego spadkobiercą, mógł - na podstawie art. 45 Krio - dochodzić jeszcze za życia spadkodawcy.

1. Jeśli przepisy ustaw szczególnych lub uchwały właściwej rady narodowej stopnia podstawowego nie stanowią inaczej, kierownicy wydziałów utworzonych zamiast referatów w urzędach miejskich i w urzędach miast i gmin liczących od 20 do 50 tys. mieszkańców nie są terenowymi organami administracji państwowej o właściwości szczególnej. 2. Organ prowadzący postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji

Decyzje wydane na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1982 r. w sprawie zasad udzielania kredytu bankowego na cele mieszkaniowe /Dz.U. 1983 nr 1 poz. 4/, w zakresie, w jakim dotyczą praw i obowiązków obywateli, podlegają kontroli sądu administracyjnego z punktu widzenia ich zgodności z prawem na zasadzie art. 196 par. 2 pkt 7 Kpa.

1. Ze względu na cel i charakter wykonywanego zawodu /pracy/, członkowie rolniczej spółdzielni produkcyjnej /art. 138 par. 1, art. 139 par. 1 i 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze - Dz.U. nr 30 poz. 210/ wchodzą w skład grupy środowiskowej określonej pojęciem "ludność rolnicza" w rozumieniu par. 3 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1982 r. w sprawie zasad udzielania

1. Art. 61 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, mówiący o bezzwłocznym usunięciu sprawcy z lokalu samowolnie zajętego ma na celu natychmiastową likwidację stanu spowodowanego bezprawnym zachowaniem. Jeżeli zatem od samowolnego zajęcia lokalu upłynął czas dłuższy i żadne działania na tej podstawie prawnej nie były przez organ administracji państwowej podejmowane

Wnioski dwóch osób /najemców/ o przydzielenie tego samego pokoju w tym samym lokalu, jako dotyczące tego samego przedmiotu sprawy i osób, będących stronami w sprawie na zasadzie art. 28 Kpa, powinny być rozpoznane równocześnie.

W razie złożenia przez rzemieślnika rezygnacji z dalszego wykonywania rzemiosła organ właściwy do wydania uprawnienia rzemieślniczego ma obowiązek orzec o wygaśnięciu uprawnienia bez wnikania, czym kierował się rzemieślnik, składając taki wniosek. Decyzja taka ma charakter jedynie deklaratoryjny /art. 19 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła - Dz.U

W świetle par. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie zasad i trybu ustalania opłat z tytułu użytkowania wieczystego, zarządu i użytkowania gruntów /Dz.U. nr 47 poz. 241/ opłata roczna za użytkowanie wieczyste gruntu wynosi co najmniej 1,5 procent ceny gruntu obowiązującej w danym okresie, to ustalenie krotnej powyżej 1,5 procent ceny gruntu przy uwzględnieniu dyrektyw

1. Wysokość świadczeń na fundusz gminny, która może wynosić od 1 do 8-krotnej stawki opłaty skarbowej za potwierdzenie zgłoszenia rzemiosła, jedynie nawiązuje do stawek podatkowych, co nie oznacza, by - niezależny od obowiązku podatkowego - obowiązek świadczeń na fundusz gminny, był uzależniony od faktycznego wymiaru podatku, bądź też od zwolnienia podatkowego. 2. Jeżeli uchwała rady narodowej określająca