1. Systematyka ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/ nie stwarza podstaw prawnych do uzależnienia zastosowania jej art. 89 ust. 2 od przesłanek wyrażonych w zdaniu otwierającym jej art. 2 ust. 1. Skoro art. 89 ust. 2 jako przepis szczególny, zamieszczony w rozdziale obejmującym przepisy przejściowe i końcowe, nie zawiera zgodności

Organ odwoławczy, rozpatrując sprawę ponownie co do jej istoty, jest obowiązany usunąć te wadliwości decyzji, których dopuścił się organ I instancji. Uchylenie decyzji w toku instancji z powodu błędnego powołania podstawy prawnej oraz niewłaściwego jej uzasadnienia jest sprzeczne z przepisami art. 138 Kpa.

Naczelny Sąd Administracyjny nie może dokonywać - badając odmowę stwierdzenia uprawnień do świadczeń należnych kombatantom - samodzielnych ustaleń faktycznych wkraczających w kompetencje ZBoWiD. Sąd może ocenić tylko, czy odmowna decyzja organów ZBoWiD nie narusza przepisów Kpa normujących zasady postępowania dowodowego /w sposób mający wpływ na wynik sprawy/.

Wyrażona w art. 9 Kpa zasada należytego, wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenia ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania - nie zobowiązują organu do doradztwa w sprawach wykraczających poza przedmiot tego postępowania.

Jeżeli szczegółowe przepisy podatkowe powierzają określonym podmiotom obliczanie i pobieranie od podatnika podatku i wpłacanie go na właściwy rachunek, to podmiot ten staje się płatnikiem w rozumieniu art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ bez względu na to, czy w przepisach szczegółowych został on wyraźnie nazwany płatnikiem.

Pojęcie gruntu rolnego występujące w ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/ nie może być definiowane w oderwaniu od definicji tego pojęcia zawartej w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/.

Wzruszając w trybie art. 200 par. 2 Kpa własną decyzję o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji organu stopnia wojewódzkiego, naczelny organ administracji państwowej powinien orzec o stwierdzeniu nieważności decyzji organu stopnia wojewódzkiego.

W sprawie o wydanie pozwolenia na budowę, rozpoznawanej w czasie obowiązywania planu zagospodarowania przestrzennego, przewidywana możliwość zmiany przeznaczenia terenu w nowo opracowywanym projekcie takiego planu nie stanowi przesłanki zawieszenia postępowania na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa, niezależnie od tego, w jakim stadium opracowania znajduje się plan.

Niedopuszczalne jest przenoszenie wprost rozwiązań zawartych w przepisach Kodeksu cywilnego w części poświęconej zobowiązaniom /art. 523 i art. 548 Kc/, do postępowania administracyjnego, określającego decyzją administracyjną obowiązek uiszczenia kwot tytułem należności i opłaty rocznej.

Odmienna ocena przez stronę dowodu, który istniał w dniu wydania decyzji i był znany organowi wydającemu decyzję nie uzasadnia żądania wznowienia postępowania.

1. Określony w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /t.j. Dz.U. 1985 nr 49 poz. 261/, obowiązek zwrotu nabywcy kwoty nienależnej lub przekazania tej kwoty do budżetu państwa w okolicznościach określonych w art. 19 ust. 3 tej ustawy, podlega wykonaniu niezwłocznie, a w każdym razie do czasu rozpoczęcia przez kompetentny organ kontroli cen. Zaniechanie wykonania tego obowiązku do chwili

Wniosek strony w sprawie zmiany co do zakresu przedmiotowego decyzji o ustanowieniu użytkowania gruntu państwowego, złożony przed wydaniem ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/ nie mógł być podstawą zmiany tej decyzji przez organ po dniu 1 sierpnia 1985 r. z powołaniem się na art. 155 Kpa również w części dotyczącej opłat i ustalania

Przepis art. 104 Kpa określa sposób załatwiania tych tylko spraw, które stosownie do art. 1 par. 1 pkt 1 Kpa są rozstrzygane w drodze decyzji administracyjnych. Przepis ten nie jest natomiast materialnoprawną podstawą decyzji administracyjnej, gdyż tą stanowią przepisy prawa materialnego, określające, że sprawa podlega załatwieniu w drodze decyzji.

Izba Rzemieślnicza jest samorządną społeczno-zawodową i gospodarczą organizacją rzemiosła i na podstawie przepisów art. 1 par. 1 pkt 1 i par. 2 pkt 2 Kpa oraz par. 3 ust. 5 pkt 2 i 3 rozporządzenia Ministra Pracy, Płacy i Spraw Socjalnych z dnia 30 grudnia 1974 r. w sprawie nauki zawodu i przyuczenia do wykonywania określonych prac przez młodocianych w rzemieślniczych zakładach pracy /Dz.U. nr 51 poz

Mienie gminne może być zbywane jedynie na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 listopada 1962 r. w sprawie zarządu mieniem gromadzkim oraz trybu jego zbywania /Dz.U. nr 64 poz. 303 ze zm./.

1. W różnego rodzaju przepisach rangi ustawowej sprecyzowany został przedmiotowy zakres pojęcia "mienia gminnego" jak również określono podmioty właściwe w sprawach zarządu, sposobu zagospodarowania oraz zbywania, wydzierżawiania czy pozbawienia użytkowania tego mienia. Gdyby to mienie podlegać miało ogólnie obowiązującym przepisom dotyczącym majątku państwowego - w tym państwowych nieruchomości rolnych

Zgłoszenie przez osobę zainteresowaną żądania dokonania zmian w danych ewidencji gruntu, co do oznaczenia rodzajów użytków i klasy gruntu, wszczyna postępowanie administracyjne w tej sprawie, które musi skończyć się wydaniem przez właściwy organ decyzji administracyjnej, orzekającej pozytywnie lub negatywnie o zgłoszonym w żądaniu, w zależności od wyników tego postępowania.

1. Wykonanie obowiązków nałożonych na stronę decyzją ostateczną nie stanowi - w rozumieniu art. 105 Kpa - przesłanki do umorzenia postępowania w przedmiocie wznowienia postępowania zakończonego tą decyzją.2. Organ administracji państwowej, który w ostatniej instancji wydał zaskarżoną do sądu administracyjnego decyzję, utrzymującą w mocy niekorzystną dla strony skarżącej decyzję organu niższego stopnia

Ogólna zasada określona w art 8 Kpa, mająca na celu zapewnienie optymalnej, społecznej skuteczności decyzji administracyjnych wymaga, aby decyzja stwierdzająca nieważność innej decyzji z powodu rażącego naruszenia prawa powoływała przepisy prawa materialnego z wyjaśnieniem na czym polegało ich rażące naruszenie.

Sprawa skutków przekroczenia granicy nieruchomości przy wznoszeniu budynku jest sprawą cywilną i należy do sądu powszechnego.

Wartość czy też cena rynkowa jest to suma, jaką w zwykłym obrocie można było uzyskać w określonym czasie za konkretny przedmiot w danej miejscowości. Zużycie pojazdu w 80 procentach nie oznacza, że w tej samej proporcji będzie się kształtowała jego cena przy ewentualnej sprzedaży. Inna bowiem będzie cena pojazdu zużytego w tym samym stopniu, ale w wyniku normalnej eksploatacji i pozostającego nadal

1. Oczywisty charakter naruszenia prawa jest warunkiem koniecznym ale nie wystarczającym dla uznania naruszenia prawa za rażące. 2. Rażące naruszenie prawa od zwykłego naruszenia przepisu prawa różni się takimi cechami, jak gospodarcze lub społeczne skutki naruszenia, których istnienie powoduje, że nie jest możliwe zaakceptowanie decyzji, jako aktu wydanego przez organy państwowe w praworządnym państwie