Wyłączenie z produkcji gruntów przeznaczonych na cele nierolnicze następuje w drodze decyzji organu stopnia podstawowego, określającej warunki tego wyłączenia. Osoba wyłączająca takie grunty z produkcji rolnej obowiązana jest uiścić jednorazową należność i stosowne opłaty roczne /art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych - Dz.U. nr 11 poz. 79/. Okoliczność

wyroku w ramach wskazania podstawy faktycznej rozstrzygnięcia w myśl art. 328 § 2 k.p.c.

W wypadku prowadzenia przez podatnika ksiąg podatkowych, jeżeli spełniają one wymogi określone w art. 169 par. 1 Kpa możliwość nieuznania tych ksiąg za dowód w postępowaniu podatkowym ograniczona jest jedynie do przyczyn ściśle określonych art. 169 par. 2 Kpa, ale dopiero wówczas, gdy podatnik nie wyjaśni zarzucanych okoliczności. Nie można mówić o sprzeczności poszczególnych składników działalności

Na podstawie art. 22 pkt 4 ustawy z dnia 26 marca o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ w par. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 1982 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 20 poz. 149/ wymieniono główne elementy decyzji określające warunki wyłączenia gruntów rolnych z produkcji, w tym i powierzchnię gruntów

1. Jeżeli organ chce się powołać na szczegółowe fakty historyczne np. organizacje różnych jednostek wojskowych w 1939 r., a także ich dyslokację, to musi je udokumentować, albo powołując /cytując/ odpowiednią literaturę wojskowo-historyczną albo korzystając z biegłego. 2. Nie odpowiada przymiotowi dowodu notatka nie wiadomo przez kogo podpisana i na jakiej wiedzy oparta.

Pogląd, że podstawę obliczenia opłaty skarbowej od zniesienia współwłasności i działu spadku stanowi kwota spłaty na rzecz poszczególnych spadkobierców, w świetle par. 48 ust. 3 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 grudnia 1975 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 45 poz. 241/ należy uznać za nietrafny.

Przepis art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym został znowelizowany ustawą z dnia 28 lipca 1983 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym w ten sposób, że wyrazy "są gromadzone" zastąpiono wyrazami "zostały nabyte". W związku z tym powołany przepis art. 7 ust. 3 uzyskał odmienną treść od pierwotnie obowiązującej. Według obowiązującego prawa nie wchodzi w grę gromadzenie

Użyte w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych oraz uporządkowaniu niektórych spraw związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego /Dz.U. nr 17 poz. 71 ze zm./, określenie "władanie Państwa" i "objęcie przez Państwo we władanie" nieruchomości, może oznaczać jedynie działanie prawne, a więc objęcie nieruchomości we władanie zgodnie

Dowody posiadania kwalifikacji ustala art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/ wymieniając w pkt 1-4 stosowne dyplomy, świadectwa i tytuły zawodowe, które o istnieniu kwalifikacji zawodowych stanowią dopiero w połączeniu z dowodem wykonywania w określonym czasie pracy odpowiadającej rodzajowi rzemiosła. Tryb dokonywania odstępstw

Jednostka gospodarki uspołecznionej zobowiązana do wypłaty twórcy wynagrodzenia za stosowanie pracowniczego projektu wynalazczego nie pozostaje w zwłoce w rozumieniu § 84 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 1934 r. w sprawie projektów wynalazczych (Dz. U. Nr 33, poz. 178), jeżeli brak wypłaty wynagrodzenia został spowodowany tym, że twórca odmówił przyjęcia wynagrodzenia, uważając, iż jest

Utrzymanie w mocy decyzji organu I instancji oznacza w szczególności utrzymanie w mocy jej podstawowego, koniecznego elementu, jakim jest rozstrzygnięcie. W rozstrzygnięciu /osnowie/ decyzji zostaje bowiem wyrażona wola organu administracji załatwiającego sprawę w tej formie. O ile może być wydana decyzja bez uzasadnienia /np. decyzja uwzględniająca żądanie strony/, to nie można wydać decyzji bez rozstrzygnięcia

Zezwolenie na prowadzenie zarobkowego transportu drogowego może być cofnięte w razie zmiany okoliczności uzasadniających udzielenie zezwolenia. Jeśli więc okoliczności faktyczne przyjęte za podstawę decyzji cofającej zezwolenie istniały już w chwili wydania tego zezwolenia, to brak jest podstaw do jego cofnięcia.

1. W myśl art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o kontroli publikacji i widowisk /Dz.U. nr 20 poz. 99/ w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 28 lipca 1983 r. o zmianie ustawy o kontroli publikacji i widowisk /Dz.U. nr 44 poz. 204/ Główny Urząd Kontroli Prasy i Widowisk lub Główny Urząd Ceł może wyrazić zgodę innym instytucjom niż biblioteki określone w art. 16 ust. 3 tej ustawy oraz osobom, na

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego oddalający skargę oznacza jedynie, że w ocenie Sądu zaskarżona decyzja nie narusza prawa w stopniu zobowiązującym Sąd do jej uchylenia bądź stwierdzenia nieważności, nie wyłącza natomiast możliwości skorzystania przez organ administracji, który wydał decyzję, bądź przez organ wyższego stopnia, zmiany tej decyzji w trybie art. 154 lub art. 155 Kpa, jeżeli zachodzą

Organ odwoławczy winien ustosunkować się do wszystkich podniesionych w odwołaniu zarzutów zgodnie z wymogami określonymi w art. 107 par. 3 Kpa przez wskazanie faktów, które uznał za udowodnione, dowodów na których się oparł, oraz przyczyn, dla których odmówił innym dowodom wiarygodności i mocy dowodowej a także przyczyn, dla których wnioskowanych dowodów nie przeprowadził i dlaczego nie uznał zasadności

Należy uznać za niezgodną z prawem decyzję, odmawiającą wydania odrębnego uprawnienia do zaopatrywania się w drodze skupu od ludności używanych artykułów przemysłowych oraz artykułów spożywczych i używek pochodzenia zagranicznego przez osoby zajmujące się dotychczas takim skupem w ramach posiadanych uprawnień, tylko na tej podstawie, że ilość tego rodzaju punktów skupu jest na danym terenie już wystarczająca

Odpowiedzialność gwaranta za szkodę, wyrządzoną wskutek niewykonania naprawy we właściwym czasie, może być ograniczona na podstawie art. 362 k.c., jeżeli nabywca rezygnuje z naprawy i zgłasza żądanie, technicznie i gospodarczo nieuzasadnione, wymiany należycie funkcjonującego pojazdu, w którym usunięcie wad jest możliwe bez obniżenia standardu tego typu pojazdu.

Istota odpowiedzialności materialnej pracowników, którym mienie zostało powierzone z obowiązkiem wyliczenia się, na zasadzie art. 114 k.p. polega na tym, że na stronie powodowej ciąży obowiązek wykazania szkody, jak również konkretnych uchybień pracownika materialnie odpowiedzialnego oraz związku przyczynowego między tymi uchybieniami a powstałą szkodą.

Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługuje za pracę ponad normę ustaloną w umowie o pracę, normalne wynagrodzenie bez dodatków z tytułu pracy nadliczbowej. Dodatki za pracę w godzinach nadliczbowych przysługują jedynie wówczas, gdy została przekroczona dzienna lub tygodniowa norma czasu pracy przewidziana w obowiązujących przepisach.

Podstawę do orzeczenia o utracie przez podatnika prawa do korzystania z opodatkowania w formie karty podatkowej na podstawie par. 31 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 lutego 1982 r. w sprawie zryczałtowania podatków obrotowego i dochodowego od niektórych grup podatników oraz w sprawie opłaty skarbowej może stanowić wyłącznie ustalenie, że podatnik korzystał z usług osób nie zatrudnionych

Jeżeli wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę jest podyktowane rzeczywistym, realizowanym w dobrej wierze i znajdującym usprawiedliwienie w konkretnych okolicznościach faktycznych dążeniem zakładu pracy do usprawnienia pracy w tym zakładzie i jednocześnie nie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, wypowiedzenie takie jest uzasadnione w rozumieniu przepisów kodeksu pracy, choćby nie likwidowało

Wprowadzenie do statutu spółdzielni ogrodniczo-pszczelarskiej zastrzeżenia, że w skład rady nadzorczej powinno wchodzić nie mniej niż 75% członków-producentów, jak również wzmianki, że taki sam udział powinni oni mieć wśród przedstawicieli wybieranych na walne zgromadzenie, nie jest sprzeczne z przepisami prawa spółdzielczego.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207/ podstawę opodatkowania stanowi wartość lokalu mieszkalnego lub prawa własności do budynku mieszkalnego, będącego przedmiotem spadku albo umowy darowizny, i od wartości prawa dziedziczonego bądź darowanego wyłącza się kwotę 900.000 zł niezależnie od ilości /liczby/ spadkobierców