Sąd Najwyższy z udziałem prokuratora Prokuratury Generalnej PRL, S. Rakowskiego, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Karoliny M. na decyzję ostateczną Północnej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w G. z dnia 6 marca 1984 r. w przedmiocie opróżnienia mieszkania funkcyjnego na skutek rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego PRL od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego w Gdańsku

Fakt popełnienia przestępstwa i prawomocnego skazania za nie, mimo, że skazanie uległo następnie zatarciu nie jest obojętny w sferze stosunków społecznych, a przede wszystkim ocen etyczno-moralnych.

O tym, czy obóz hitlerowski był obozem koncentracyjnym w rozumieniu ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. nr 16 poz. 122/, decyduje nie jego nazwa, zwłaszcza w nomenklaturze niemieckiej, ale jego funkcja w realizacji eksterminacyjnej polityki okupanta wobec Polaków.

Członek spółdzielni mieszkaniowej może dochodzić roszczenia o zamianę mieszkań wprost na drodze sądowej, również w czasie toczącego się, unormowanego wyłącznie statutem, postępowania wewnątrzspóldzielczego lub po rozpatrzeniu przez radę nadzorczą odwołania od odmownej decyzji zarządu. Po uchwale podjętej w trybie odwoławczym przez radę nadzorczą nie ma odwołania do walnego zgromadzenia członków. Pozostaje

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 1985 r. sprawy z powództwa Mariana G. przeciwko Janinie Helenie G. o unieważnienie małżeństwa na skutek rewizji Prokuratora Wojewódzkiego w Łodzi od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Łodzi z dnia 18 października 1984 r. zmienił zaskarżony wyrok i powództwo oddalił; zasądził od powoda na rzecz pozwanej kwotę 3 500 zł tytułem kosztów procesu za obie instancje

1. Skoro teren obejmujący nieruchomość w ogólnym planie zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczony pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne - decyzja w sprawie zatwierdzenia planu realizacyjnego przewidująca podział tej nieruchomości na cele odpowiadające jej przeznaczeniu - w świetle art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, nie

Stanowi naruszenie art. 3 i art. 21 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ przyjęcie w decyzji administracyjnej rozstrzygnięcia niezgodnego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo opartego na rozszerzającym tłumaczeniu ustaleń wymienionego planu, powodującym ograniczenie praw właściciela do korzystania z gruntu m.in. co do

W przeciwieństwie do art. 7 ustawy z dnia 22 listopada 1973 r. o zagospodarowaniu lasów nie stanowiących własności Państwa /Dz.U. nr 48 poz. 283 ze zm./ art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ przewiduje zaniechanie dotychczasowego użytkowania gruntów dokonane przez jego posiadacza lub właściciela po uprzednim określeniu warunków tego

Przy ocenie prawa do opłaty skarbowej z tytułu wykonywania rzemiosła nie uważa się za pracowników tylko tych osób zatrudnionych w celu nauki zawodu i przyuczenia do wykonywania określonej pracy, z którymi zostały zawarte umowy zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 30 grudnia 1974 r. w sprawie nauki zawodu i przyuczenia do określonej pracy młodocianych

Organ podatkowy nie ma wprawdzie obowiązku zastosowania się do propozycji czy też opinii organizacji samorządu społeczno-zawodowego i gospodarczego podatników, ale obowiązany jest do podania w decyzji, dlaczego stanowiska tego samorządu nie uwzględnia.

Jeżeli ustalenie podstawy opodatkowania w drodze szacunkowej, o której mowa w art. 11 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111/ jest możliwe przy zastosowaniu różnych metod jej obliczania, to organ podatkowy winien w decyzji szczegółowo uzasadnić, dlaczego przyjął określoną metodę, a inne możliwe do zastosowania i analizowane w sprawie pominął.

Zrzeczenie się w postępowaniu administracyjnym lokalu mieszkalnego, którego najemcami są małżonkowie, nie stanowi sprawy mniejszej wagi - w rozumieniu art. 33 par. 4 Kpa - nie może więc być dokonane przez jedno z małżonków bez umocowania udzielonego przez drugiego małżonka.

Naprawa szamb i urządzeń asenizacyjnych nie mieści się w ramach usług asenizacyjnych i nie jest objęta zezwoleniem na wykonywanie usuwania nieczystości ponieważ nie występuje tu wymagana w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/ przesłanka niezbędności tych prac dla realizacji czynności podstawowej.

Dysponowanie nieruchomością nie oznacza prawa do przeniesienia jej własności, lecz jedynie do wykorzystania na określony zgodnie z wolą właściciela cel. Przepisy art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ i par. 21 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego

W rozumieniu przepisów podatkowych przez pojęcie usługi specjalistycznej należy uważać taką usługę /np. rzemieślniczą/, której podatnik /rzemieślnik/ nie może wykonać we własnym zakresie /brak kwalifikacji lub odpowiednich maszyn/.

1. Przy stosowaniu ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40 ze zm./ dyrektywa zawarta w art. 7 Kpa, że interes strony należy uwzględnić zawsze, gdy nie stoi temu na przeszkodzie interes społeczny, oznacza między innymi obowiązek rozważenia przez organ administracji nie tylko tego, czy osoba ubiegająca się o uzyskanie potwierdzenia wykonywania rzemiosła

Żądanie przekształcenia lokatorskiego prawa na własnościowe prawo do lokalu (art. 219 prawa spółdzielczego) może być uznane za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (art. 5 k.c.) w sytuacji, gdy żądanie takie zgłasza członek, który po uzyskaniu przydziału lokalu nie zamieszkał w nim i podnajął lokal bez zgody spółdzielni.

O naliczaniu i wpłacaniu zaliczki podatku dochodowego /w świetle par. 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 13 stycznia 1982 r. w sprawie zaliczek na podatki dochodowy i obrotowy /Dz.U. nr 4 poz. 29/ decydują efekty /dochód/ faktycznie osiągnięte a dowodem tego są przede wszystkim zeznania i księgi prowadzone przez podatnika. Powstanie wątpliwości co do rzetelności złożonego zeznania

Ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego, kształtujące sposób rolniczego wykorzystania nieruchomości przeznaczonej na cele rolne, wykraczają poza zadania i problematykę tego planu i jako nie znajdujące podstawy w ustawie o planowaniu przestrzennym - nie mogą ograniczać praw rolnika do przyjęcia odpowiadającego jego zamierzeniom sposobu rolniczego wykorzystania nieruchomości rolnej.

Pracownik materialnie odpowiedzialny ponosi odpowiedzialność na podstawie art. 124 Kodeksu pracy za szkodę powstałą w powierzonym mu mieniu, spowodowaną bezpośrednio wskutek kradzieży dokonanej przez nieustalonego sprawcę, jeżeli nienależyte wykonanie obowiązków przez tego pracownika w zakresie zabezpieczenia mienia umożliwiło bądź ułatwiło kradzież nieustalonemu sprawcy.

Art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111/ stanowiący o obowiązku pobrania odsetek za zwłokę w przypadku istnienia zaległości w opłacaniu podatków w ogóle nie zajmuje się zagadnieniem, z czyjej winy zaległości te powstały. Oznacza to, że w każdej sytuacji faktycznej istnienie zaległości podatkowych rodzi dla podatnika następstwa w postaci obowiązku

1. Sama zewnętrzna niesprzeczność pomiędzy upoważnieniem ustawowym a szczegółowym przepisem wykonawczym nie wyklucza jeszcze następnego pytania o zgodność wprowadzonego nim rozwiązania z powszechnym porządkiem prawnym. Upoważnienie ustawowe posługuje się najczęściej zwrotem o znacznym stopniu ogólności, niekiedy prawnie niedookreślonym a organ państwowy wykonujący delegację określa szczegółowe zasady

1. Dokonując /lub odmawiając/ "potwierdzenia" uprawnień właściciel lub zarządca budynku przeprowadza w istocie rzeczy ocenę stanu faktycznego na tle obowiązującego stanu prawnego po to, by stwierdzić istnienie uprawnienia przysługującego stronie w tym zakresie. Jeżeli ocena ta budzi wątpliwości wówczas właściwy organ administracji państwowej rozstrzygając o zameldowaniu na podstawie art. 47 ust. 2

Ustalenie podstawy opodatkowania w drodze szacunkowej w oparciu o wybraną przez organ podatkowy metodę jego ustalania, nie zwalnia tego organu do korekty tej podstawy opodatkowania jeżeli to jest uzasadnione indywidualnymi okolicznościami odnoszącymi się do opodatkowanej działalności.