Dla wydania decyzji w przedmiocie zatwierdzenia planu realizacyjnego nie jest konieczne wykazanie się przez inwestora prawem do dysponowania nieruchomością, na której mogą być wskazane w planie realizacyjnym obiekty budowlane; wynika to w sposób oczywisty m.in. z przepisu art. 21 ust. 4 zwłaszcza w jego zastosowaniu z art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr

1. O spełnieniu przez poszczególne osoby warunków przewidzianych w ustawie z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. nr 16 poz. 122/ orzeka ZBoWiD w oparciu o Statut ZBoWiD oraz Regulamin weryfikacyjny ZBoWiD przeto zarówno Statut, jak i Regulamin weryfikacyjny stały się w tym zakresie częścią składową prawa powszechnie obowiązującego. Stanowią one przepisy wykonawcze do

W żadnym razie organy administracji państwowej nie mają uprawnień do kwotowego ustalania ceny ani nakazywania notariuszowi, jakie z zarządzeń ma stosować odnośnie cen jednostkowych nieruchomości przy sporządzaniu aktu notarialnego. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego prawidłowe sprecyzowanie kwotowe ceny należy do kompetencji notariusza przy sporządzaniu aktu notarialnego.

Sprzedaż spółdzielni produkcyjnej gruntu, wniesionego wcześniej do tejże spółdzielni jako wkład gruntowy członka spółdzielni, prowadzi do wygaśnięcia użytkowania tego gruntu przez spółdzielnię w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego i prawa spółdzielczego, jest więc równoznaczna z wycofaniem wniesionego do spółdzielni gruntu" w rozumieniu art. 15 ust. 3 dekretu z dnia 4 marca 1976 r. o ubezpieczeniu

Przez "opuszczenie dotychczasowego miejsca pobytu" należy rozumieć nie tylko fizyczne nieprzebywanie w lokalu ale zamiar opuszczenia tego lokalu i skoncentrowanie swoich spraw życiowych w innym miejscu z jednoczesnym zerwaniem wszelkich związków z lokalem dotychczasowym.

Terenowy organ administracji państwowej działający w sprawach objętych ustawą z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, w orzeczeniu wydanym na podstawie tej ustawy nie może decydować o zagadnieniach technologiczno-produkcyjnych gospodarstwa rolnego, lecz jedynie rozstrzygać o budowlanym zagospodarowaniu działki, wynikającym z wykazanych potrzeb w zakresie budownictwa

Terenem, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę, jest nie tylko teren przeznaczony w istniejącym planie ogólnym lub szczególnym na inne cele lub pod innego rodzaju zabudowę, ale także teren nie przeznaczony pod zabudowę ze względu na brak takich planów.

Przepis § 37 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 marca 1983 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników i ich rodzin (Dz. U. Nr 21, poz. 94 ze zm.) nie ma zastosowania do rolników, którzy dzierżawili gospodarstwo rolne z Państwowego Funduszu Ziemi.

Umowa o sprawowanie opieki nad najemcą lokalu mieszkalnego, której stroną jest osoba bliska najemcy /np. wnuk/, nie wymaga zgody terenowego organu administracji państwowej i nie jest zawierana przed tym organem w trybie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/.

1. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ ustanawiający terminy /3-letni bądź 5-letni/, w czasie których możliwe jest wydanie decyzji w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego, ogranicza jedynie możliwość wydania takiej decyzji. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych

Przepis art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/ konsekwencje zaległości wiąże z momentem rozstrzygania o cofnięcie uprawnień, a nie z momentem wystąpienia z wnioskiem czy wszczęciem postępowania na skutek innego sygnału. Taka wykładnia wynika z użycia w przepisie czasu teraźniejszego czasownika "zalegać". Gdyby te konsekwencje należało

Dział 2 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/ określa warunki i wymagania obowiązujące przy sytuowaniu budynków, przy czym w par. 10 ust. 3 tego rozporządzenia określono minimalne odległości budynków mieszkalnych i innych budynków, w których znajdują

Wadliwe ustalenie, że skarżący nie spełnił wymogów z par. 7 ust. 2 pkt 4 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205/, przesądza o niezgodności z prawem całej decyzji. Powyższego przepisu nie można interpretować w sposób formalistyczny i tym samym sprzeczny z zasadami

Ustawa z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ nie daje organom administracji państwowej właściwym do spraw geodezji i gospodarki gruntami żadnych kompetencji w zakresie obiektów budowlanych. Przepis art. 39 ust. 1 tej ustawy może dotyczyć jedynie nakazania przywrócenia gruntu do produkcji rolnej tylko w przypadku, gdy nie ma na nim obiektu budowlanego w rozumieniu

Zastosowanie opłaty za kartę podatkową w wysokości stawki maksymalnej wynikającej z tabeli, a ponadto podwyższonej w trybie par. 10 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 lipca 1983 r. w sprawie zryczałtowania podatków obrotowego i dochodowego od niektórych grup podatników oraz w sprawie opłaty skarbowej z tytułu wykonywania rzemiosła /Dz.U. nr 43 poz. 196 ze zm./, wymaga wykazania, że działalność

Jeżeli organ rentowy z innych przyczyn, nie wymienionych w art. 106 ust. 2 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników, dokona wypłaty nienależnych kwot, zwrotu ich może dochodzić w trybie procesu cywilnego przed sądem powszechnym, a nie w postępowaniu przed Zakładem Ubezpieczeń Społecznych (art. 106 i nast. ustawy o z.e.p.).

W razie podziału nieruchomości, o którym orzeka sąd, w kwestii zgodności zamierzonego podziału z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego terenowy organ administracji państwowej wyrażać będzie wyłącznie opinię, a więc nie będzie nawet wydawać decyzji o treści deklaratoryjnej.

Podstawowym warunkiem dopuszczalności zmiany lub uchylenia decyzji ostatecznej jest zgoda strony, która nabyła prawo, wobec czego granicę dozwolonych zmian w decyzji wydanej na podstawie art. 155 Kpa wyznacza treść wyrażonej zgody.

1. Nawet w razie ustalenia, że najemca faktycznie lokalu nie zajmuje, zaniechanie skorzystania przez organ administracji z możliwości cofnięcia przydziału lokalu temu najemcy nie jest naruszeniem prawa, a odmienna ocena okoliczności sprawy przez sąd administracyjny nie uzasadnia uchylenia decyzji odmawiającej cofnięcia przydziału lokalu, jeżeli ocena tych okoliczności przez organ administracji państwowej

"Inne naruszenia przepisów postępowania administracyjnego", dające sądowi podstawę do uchylenia zaskarżonej decyzji /art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa/, powodują uwzględnienie skargi tylko wówczas jeśli "miały istotny wpływ na wynik sprawy". Chodzi o taka sytuację, w której gdyby nie naruszono tych przepisów proceduralnych w sprawie najprawdopodobniej zapadłaby decyzja innej treści.

Formy sprawowania nadzoru przez organy stopnia wojewódzkiego nad działalnością organów stopnia podstawowego w zakresie decyzji administracyjnych ograniczają się do uchylenia, zmiany lub stwierdzenia nieważności decyzji, stosownie do przepisów o postępowaniu administracyjnym. Przepisy te natomiast nie przewidują wydania przez organ stopnia wojewódzkiego organowi stopnia podstawowego poleceń służbowych

1. Jeżeli rozpoznanie sprawy administracyjnej zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia sprawy o dział spadku, należy przez to rozumieć nie tylko sądowy, ale także umowny dział spadku. 2. Przez odpowiednie" stosowanie przepisów k.p.c. w postępowaniu przed sądem administracyjnym (art. 211 k.p.a.) należy rozumieć, że sąd ten bierze min. pod uwagę stan sprawy w chwili wyrokowania (art. 385 w związku z art

Przez nową okoliczność istotną dla sprawy /art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa/, należy rozumieć taką okoliczność, która mogła mieć wpływ na odmienne rozstrzygnięcie sprawy.

Członek rolniczej spółdzielni produkcyjnej, którego pozbawiono pracy wskutek bezpodstawnego wykreślenia lub wykluczenia ze spółdzielni , ma możność domagania się na podstawie art. 471 k.c. stosownego odszkodowania za powstałą wskutek tego szkodę. Za podstawę należnego członkowi rolniczej spółdzielni produkcyjnej odszkodowania należy przyjąć przeciętne dochody, jakie osiągnąłby on, gdyby go bezpodstawnie