Decyzje organów Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, dotyczące objęcia ubezpieczeniem społecznym pracowników i wymiaru z tego tytułu składek, podlegają kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 196 par. 2 pkt 11 Kpa/.

Zatrudnienie na terenie Warszawy samo przez się nie daje podstaw do zezwolenia na pobyt stały w Warszawie.

Prowadząc postępowanie w sprawie cofnięcia przydziału lokalu mieszkalnego /art. 46 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe - Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, organy administracji państwowej powinny oceniać okoliczności wskazujące na niezajmowanie lokalu przez osoby w podeszłym wieku, mając na względzie, że osoby takie potrzebują niekiedy czasowej opieki i w związku z tym zamieszkują poza przydzielonym

1. Ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne /Dz.U. nr 19 poz. 146 ze zm./ reguluje zasady działalności gospodarczej, w tym obrotu towarowego - art. 2 pkt 2, wyłącznie na terytorium PRL. 2. Obrót towarowy dokonywany również w powiązaniu z zagranicą

Z art. 149 par. 2 i art. 151 par. 1 Kpa wynika, że decyzja zapadła w wyniku wznowienia postępowania musi rozstrzygać istotę sprawy, nie może natomiast orzekać o przekazaniu sprawy organowi niższej instancji do ponownego rozpatrzenia.

Przepis par. 2 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1974 r. w sprawie ograniczenia pobytu stałego osób zamierzających zamieszkać na terenie m.st. Warszawy /Dz.U. 1975 nr 1 poz. 4 ze zm./ nie nakłada na organ administracji państwowej obowiązku udzielenia zezwolenia na pobyt stały, lecz stwarza możliwość uzyskania takiego zezwolenia, jeżeli organ administracji państwowej po rozważeniu

1. Artykuł 5 Kc wytycza granice, w jakich osoba uprawniona może czynić użytek z przysługującego jej prawa; ze względu jednak na swą przynależność do systemu prawa cywilnego klauzula zgodności z zasadami współżycia społecznego nie może być stosowana w ocenie uprawnień lub obowiązków powstających w obszarze normowanym przepisami prawa administracyjnego bądź finansowego, w których nie występuje jej odpowiednik

Z art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ - stanowiącego, że decyzję o przydziale lokalu użytkowego może otrzymać jednostka gospodarki uspołecznionej oraz osoba prawna i fizyczna, których działalność wymaga korzystania z lokalu użytkowego w danej miejscowości - wynika, że zakreśla on krąg osób, dla których możliwym jest przydzielenie lokalu użytkowego

1. Art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa reguluje kwestie możliwości zawieszenia toczącego się postępowania. 2. Niedopuszczalne jest zawieszenie postępowania, które już zostało zakończone ostateczną decyzją.

W przypadku gdy przywrócenie obiektu do stanu poprzedniej użyteczności jest technicznie lub gospodarczo nieuzasadnione przepisy dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze /TJ. Dz.U. 1978 nr 4 poz. 12/ przewidują dwa sposoby naprawienia szkody górniczej to jest poprzez budownictwo zastępcze przedmiotu tego samego rodzaju i tej samej użyteczności /art. 57/ oraz zapłatę odszkodowania pieniężnego /

Przyjęcie przez organy podatkowe poglądu jakoby tylko inwestorzy rozpoczynający zwoje zadania po wejściu w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 listopada 1982 r. w sprawie ulg w podatku dochodowym z tytułu przeznaczenia zysku na cele rozwojowe oraz na inne cele uzasadnione społecznie /Dz.U. nr 41 poz. 274/, to jest po dniu 1 stycznia 1983 r. mogli korzystać z jego dobrodziejstw, stanowi naruszenie

Poza ogólnym badaniem stanu zdrowia, badaniami specjalistycznymi okulistycznymi, badanie może być uzupełnione innymi badaniami specjalistycznymi i psychologicznymi. Skierowanie na badanie i przeprowadzenie badania przez wyspecjalizowany zakład społecznej służby zdrowia, który jest też powołany do orzekania co do "prawidłowości i opinii lekarskich, kwestionowanych i wątpliwych", nie może być skutecznie

W świetle art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ - stanowiącego, że decyzję o przydziale lokalu użytkowego może otrzymać m.in. osoba fizyczna, której działalność wymaga korzystania z lokalu użytkowego w danej miejscowości - brak wyjaśnienia czy działalność ta jest potrzebna mieszkańcom na danym terenie wskazuje na naruszenie zarówno przepisów art. 7

Zgodnie z art. 171 Kpa organ podatkowy I instancji ma obowiązek ustosunkować się do zarzutów zawartych w odwołaniu podatnika. Wyrażony w tym trybie pogląd stanowi część składową materiału dowodowego i podlega ocenie organu II instancji na równi z wszystkimi innymi dowodami ujawnionymi w postępowaniu.

1. W art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /Dz.U. nr 53 poz. 339 ze zm./ ustawodawca ustanowił zasadę, że wszelkie wydatki, z wyjątkiem wymienionych w art. 12 ustawy, poniesione w celu uzyskania przychodu, należy uznać za koszty uzyskania przychodu. W związku z tym należy przyjąć, że wydatki konieczne, związane z uruchomieniem źródła przychodu, należy potrącić od przychodów

Ocena czy w danym przypadku zachodzą względy społeczne lub życiowe uzasadniające pobyt stały na terenie m.st. Warszawy pozostawiona została w przepisie par. 2 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1974 r. w sprawie ograniczenia pobytu stałego osób zamierzających zamieszkać na terenie m.st. Warszawy /Dz.U. 1975 nr 1 poz. 4 ze zm./ swobodnemu uznaniu organu administracyjnego, zaś

Sam fakt, że skarżący znajduje się na liście osób oczekujących na przydział mieszkania, nie może być uznany za równoznaczny z przydziałem mieszkania, w związku z czym skarżący nie spełnia przesłanek do udzielenia zezwolenia na pobyt stały w Warszawie zawartych w przepisie par. 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1974 r. w sprawie ograniczenia pobytu stałego osób zamierzających

W myśl przepisu art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/ zameldowanie w miejscu pobytu stałego /lub czasowego/ stanowi jedynie dla danej osoby dowód miejsca pobytu i nie daje żadnych uprawnień do lokalu, wynikających z decyzji o jego przydziale i nie rodzi prawa do takiego przydziału. Ustawa o ewidencji ludności ani rozporządzenie

Udział w rozgraniczeniu nieruchomości, jako czynności zmierzającej do ustalenia, jak daleko sięga prawo własności służące właścicielom rozgraniczanych nieruchomości, nie mieści się w zakresie zwykłego zarządu.

1. Umowa dzierżawy jest instytucją prawa cywilnego, a nie administracyjnego i prawidłowe jej zawarcie, jak i rozwiązanie może być oceniane wyłącznie w świetle przepisów Kodeksu cywilnego. 2. Z analizy przepisu art. 14 ustawy z dnia 17 czerwca 1959 r. o hodowli, ochronie zwierząt łownych i prawo łowieckie /t.j. Dz.U. 1973 nr 33 poz. 197/ wynika, że nie reguluje on w sposób odrębny kwestii dzierżawy

Zaniechanie przez podatnika korzystającego z ryczałtu umownego zgłoszenia właściwemu organowi danych faktycznych dotyczących prowadzonej przez niego działalności tylko wtedy stanowi podstawę do wyłączenia go ze zryczałtowanej formy opodatkowania na podstawie par. 31 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 lutego 1982 r. w sprawie zryczałtowania podatków obrotowego i dochodowego od niektórych

Uznanie pozwu, jako odnoszące się zarówno do podstawy prawnej, jak i faktycznej zgłoszonego żądania, stanowi akt dyspozycyjny, lecz o ograniczonym znaczeniu, mianowicie podlega kontroli co do jego zgodności z obowiązującym stanem prawnym i obiektywnie istniejącym stanem faktycznym. Spełnienie tego wymogu kontroli powinno być poprzedzone wyjaśnieniem w niezbędnym zakresie elementów stanu faktycznego

Przepisy prawa administracyjnego ograniczające swobody obywateli mogą być stosowane tylko w granicach niezbędnych do osiągnięcia celu ustawy. Przepisy kodeksu postępowania administracyjnego nakładają na organy administracji państwowej obowiązek m.in. podejmowania wszelkich starań do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, zebrania i rozpatrzenia w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego

1. Zameldowanie nie jest uzależnione od woli i zgody właściciela czy najemcy lokalu, o ile dysponent lokalu godzi się na pobyt w nim podlegającej zameldowaniu osoby z zamiarem pobytu czasowego lub stałego, co wynika pośrednio z przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/ i rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 20 września