W przypadkach kiedy istnieje spór co do ustalenia granicy nieruchomości i nie dojdzie do ugody między stronami - organ administracji państwowej przekazuje z urzędu sprawę sądowi powszechnemu.

Właściciel nieruchomości sąsiedniej może żądać na podstawie art. 222 § 2 k.c. w związku z art. 144 k.c. nie tylko zakazania immisji, które już zakłócają ponad przeciętną miarę korzystanie z jego nieruchomości, ale także zaniechania przygotowań, które dopiero po zrealizowaniu odpowiednich robót pozwoliłyby na takie immisje.

1. Uprawnienie do nabycia od Państwa zajmowanego przez najemcę lokalu mieszkalnego nie wchodzi w skład spadku. 2. Umowa sprzedaży lokalu mieszkalnego w budynku będącym własnością Państwa, zawarta przez pełnomocnika najemcy lokalu po śmierci najemcy, jest nieważna (art. 58 § 1 k.c. w związku z art. 15a ust. 1 ustawy z dnia 15 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach jedn. tekst: Dz

Spółdzielnia mieszkaniowa, uwzględniając całokształt okoliczności sprawy, może powołując się na sprzeczność roszczenia z zasadami współżycia społecznego (art. 5 k.c.) odmówić przekształcenia lokatorskiego prawa na własnościowe prawo do lokalu, jeżeli takie żądanie zgłasza członek, który w okresie oczekiwania na to mieszkanie zbył wykupiony w tym czasie od Państwa samodzielny lokal mieszkalny, zajmowany

1. W ustawie z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych /Dz.U. nr 24 poz. 122 ze zm./ wprawdzie brak jest przepisów proceduralnych, wskazujących na organ odwoławczy między innymi w sprawach mieszkań funkcyjnych, jednakże nie uzasadnia to wniosku o ostatecznym charakterze decyzji wydanej przez dyrektora przedsiębiorstwa w konsekwencji likwidacji zjednoczenia. 2. Cechy zrzeszeń przedsiębiorstw

1. Jeżeli materiał dowodowy zebrany w sprawie nie wskazuje na to, iż obiekt budowlany stanowi zagrożenie pożarowe, ustalenia takie nie mogą być podstawą do wydania przez organ administracji państwowej decyzji nakazującej rozbiórkę tego obiektu. 2. Brak zapewnienia stronie czynnego udziału w każdym stadium postępowania administracyjnego, jest naruszeniem art. 10 par. 1 Kpa.

1. Użyte w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz. 19) określenie koniec roku szkolnego" oznacza faktyczne zakończenie zajęć szkolnych z dziećmi i młodzieżą, przypadające z reguły na koniec czerwca każdego roku. 2. Wypowiedzenie nauczycielowi umowy o pracę zawartej na czas nie określony z naruszeniem art. 27 ust. 1 zd. pierwsze ustawy z dnia 26 stycznia

1. Dzierżawa jest stosunkiem prawnym ze sfery zobowiązań, o charakterze umowy konsensualnej i wzajemnej, powstającym wskutek zgodnego oświadczenia woli stron. Stosownie do art. 693 Kc umowa dzierżawy wyróżnia się z innych zobowiązań obowiązkiem płacenia przez dzierżawcę czynszu na rzecz wydzierżawiającego. Art. 708 Kc dopuszcza jednak możliwość uznawania za dzierżawę takich stosunków prawnych, w których

Organ odwoławczy, który uznał, że decyzja organu I instancji nie budzi zastrzeżeń merytorycznych, lecz mimo to decyzję tę uchylił i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia tylko z tego powodu, że jako podstawę prawną powołano przepis nie obowiązujący w czasie jej wydania, dopuszcza się rażącego naruszenia art. 138 par. 2 Kpa.

Wypowiedzenie zmieniające umową o pracą w pełnym wymiarze czasu pracy na umową o pracę w niepełnym wymiarze (1/2 etatu) nie uprawnia do odprawy przewidzianej w § 6 uchwały nr 169 Rady Ministrów z dnia 17 sierpnia 1981 r. w sprawie dodatkowych świadczeń dla pracowników uspołecznionych zakładów pracy zmieniających pracą (M. P. Nr 21, poz. 195).

Przepis art. 7 Kpa nakazujący organom administracji państwowej podejmowanie w toku postępowania wszelkich kroków niezbędnych do wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli /stron/, zapobiega dowolności rozstrzygnięć przez organy administracji państwowej spraw załatwianych w ramach swobody uznania. Z przepisu tego wynika bowiem

Organ administracji państwowej wydaje decyzję o odmowie wznowienia postępowania administracyjnego /art. 149 par. 3 Kpa/ tylko wówczas, gdy wniosek strony dotyczy sprawy zakończonej decyzją ostateczną. Jeżeli natomiast wniosek dotyczy wznowienia postępowania w sprawie załatwionej przez organ administracji w formie cywilnoprawnej /np. zawarcie umowy o przekazanie gospodarstwa rolnego następcy/, postępowanie

Przy braku podstaw do likwidacji samowoli budowlanej przy zastosowaniu art. 37 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ stosuje się art. 40 tego prawa.

1. Przepisy meldunkowe wykluczają w zasadzie możliwość odmowy zameldowania, jeżeli stara się o to osoba, która faktycznie w danym lokalu mieszka. Wynika to z rejestracyjno-porządkowego charakteru czynności meldunkowych, a spory na ten temat przesądza brzmienie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/. 2. Zamiar osoby może być oceniany

1. Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy do rozpoznawania skarg na decyzje Prezesa Rady Ministrów /lub wydane z jego upoważnienia/ w sprawach przydziału oznaczonej kategorii lokali na terenie m. st. Warszawy, to jest decyzji wydawanych na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ przez naczelny organ administracji państwowej w rozumieniu

Studia przygotowawcze tworzone na podstawie ustawy z dnia 15 grudnia 1951 r. o szkolnictwie wyższym i o pracownikach nauki (Dz. U. z 1952 r. Nr 6, poz. 38) posiadały status szkoły", o której mowa w pkt 1 ust. 1 art. 10 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 i. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 3, poz. 6 ze zm.).

1. Wstrzymanie robót budowlanych może nastąpić tylko na podstawie art. 36 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U nr 38 poz. 229 ze zm./, który ma zastosowanie wówczas, gdy organ orzekający przewiduje możliwość dalszego ich kontynuowania po spełnieniu warunków ustalonych w decyzji. Dopiero w razie niedopełnienia tych warunków organ administracji może wydać decyzję nakazującą przymusową

Spadek siły nabywczej pieniądza sam przez się nie może prowadzić do automatycznego, znacznego podwyższenia zasądzonych świadczeń odszkodowawczych.

Zarządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205/ w par. 7 pkt 2 ustala kategorie osób korzystających z prawa pierwszeństwa.

Z par. 1 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 sierpnia 1981 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych na niektóre rodzaje świadczeń pieniężnych oraz określenia właściwości organów podatkowych w zakresie umarzania zaległości podatkowych /Dz.U. nr 23 poz. 119/ wynika, że na składki na Fundusz Emerytalny Rolników zostały rozciągnięte wszystkie przepisy tej ustawy

Z art. 15a ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach /Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159 ze zm./ oraz przepisów rozporządzenia Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 18 maja 1970 r. w sprawie trybu oddawania w użytkowanie wieczyste terenów państwowych i sprzedaży położonych na nich budynków /Dz.U. nr 13 poz. 120 ze zm./ wynika, że uprawnienie najemcy do nabycia zajmowanego lokalu

1. Dokonana przez kierownika jednostki zmiana zakresu czynności jego zastępcy, nie będącego zastępcą do określonych spraw/zastępcą do spraw ../nie stanowi zmiany umownych/umowa zawarta na czas nieokreślony/warunków pracy w rozumieniu art. 42 k.p. i nie wymaga wypowiedzenia zmieniającego, a odmowa tego zastępcy wykonywania w tak zmienionym zakresie powierzonych mu czynności uzasadnia wypowiedzenie mu

Zmiana cen materiału wyjściowego (pisklęta, pasza), która nastąpiła po dostarczeniu go producentowi i zapłaceniu przezeń ceny, nie daje dostawcy, choćby nim był kontraktujący (art. 613 k.c), podstaw do żądania dopłaty różnicy między ceną dawną a wyższą ceną nową. Poprzednio zapłaconej ceny nie można traktować jako zaliczki na poczet ceny kupna w rozumieniu art. 394 § 2 k.c.

Za najemcę, który zajmuje powierzchnię mniejszą od przysługującej mu według norm zaludnienia, można uważać najemcę zajmującego powierzchnię mieszkalną mniejszą niż 7 m kw. na osobę.