1. Pogląd organu administracji, że niewydanie decyzji w sprawie oznacza decyzję odmowną, jest rażąco sprzeczny z art. 104 Kpa. 2. Okoliczności uzasadniające odmowę udzielenia zezwolenia na wykonywanie rzemiosła /art. 6 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła - Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/ określone są taksatywnie i nie mogą być interpretowane rozszerzająco. 3. Jeżeli w sprawie

1. Budowa obiektu budowlanego na nieruchomości objętej współwłasnością w częściach ułamkowych wykracza poza zakres zwykłego zarządu i należy do kategorii rozporządzania rzeczą wspólną. W takim przypadku potrzebna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli /art. 199 Kc/, a brak takiej zgody jest równoznaczny z brakiem prawa do dysponowania nieruchomością, które stanowi warunek udzielenia pozwolenia na budowę

1. Problem likwidacji hodowli nutrii nie może być rozstrzygnięty na podstawie instrukcji Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Rolnictwa z dnia 3 maja 1961 r. w sprawie warunków sanitarnych dla hodowli zwierząt futerkowych /M.P. nr 38 poz. 178/. Instrukcja ta została wydana bez upoważnienia ustawy, lecz jedynie "w związku z par. 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 12 lipca 1951 r. w

Pozwolenie na budowę jest wymagane na wykonanie stałych ogrodzeń od strony ulic, dróg i placów publicznych, oraz innych miejsc publicznych jeżeli ma być wykonane: - z cementu jako pełne oraz - kształtowników stalowych i blach stalowych lub ze stali budowlanej niezależnie od położenia tych ogrodzeń.

1. Na podstawie art. 200 par. 2 może być wydana decyzja tylko wówczas, jeżeli uwzględnia w całości skargę, gdyż tylko takie rozwiązanie może być następstwem uznania skargi w całości za słuszną. 2. Organ orzekający na podstawie art. 200 par. 2 Kpa, może zmienić własne orzeczenie objęte zaskarżoną decyzją i ustalić jego treść w sposób, z którego jednoznacznie wynika uznanie skargi za słuszną, może też

Jeżeli materiał dowodowy zebrany w sprawie o naprawienie występującej w budynku szkody górniczej, oparty na opinii dwóch biegłych z zakresu budownictwa jednoznacznie wykluczył istnienie uszkodzeń, a skarżący aczkolwiek polemizował z ustaleniami i oceną organu orzekającego, dokonaną na podstawie tego materiału to jednak nie przytoczył w skardze żadnych dalszych dowodów, które po ich przeprowadzeniu

Szkody górnicze objęte orzeczeniami Odwoławczej Komisji do spraw Szkód Górniczych wydanymi w 1974 r., o ile nie zostały usunięte w całości lub w części w wymienionym w orzeczeniach terminie mogą być zrealizowane w drodze wykonania orzeczeń w postępowaniu egzekucyjnym w administracji na zasadzie par. 55 i następnych rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 czerwca 1978 r. w sprawie komisji do spraw szkód

Nie jest sprzeczna z prawem decyzja terenowego organu administracji państwowej zawierająca zgodę na dokonanie zamiany lokalu mieszkalnego, w wyniku której, na wniosek zainteresowanych, przydział takiego lokalu uzyskała osoba, która dotychczas nie posiadała "samodzielnego" tytułu prawnego do lokalu zwalnianego, a korzystała z niego jako osoba bliska najemcy względnie członka spółdzielni mieszkaniowej

Orzekając na wniosek izby rzemieślniczej o cofnięciu rzemieślnikowi uprawnień do wykonywania rzemiosła z powodu nierzetelności /art. 17 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła - Dz.U. 1977 nr 4 poz. 20/, organ administracji państwowej nie jest zwolniony z obowiązku samodzielnego ustalenia stanu faktycznego sprawy zgodnie z przepisami kodeksu postępowania administracyjnego

Terenowe organy administracji państwowej właściwe do wydawania pozwoleń wodno-prawnych rozstrzygają spory powstałe w związku z tymi pozwoleniami, a ponadto spory między innymi o przywrócenie stosunków wodnych na gruntach do stanu poprzedniego. Jeżeli stosunki wodne zostały zakłócone wskutek działań nie wymagających pozwoleń wodno-prawnych, organ administracji jest właściwy do zbadania możliwości przywrócenia

1. Wycofanie karty rejestracyjnej do akt archiwalnych na podstawie par. 32 ust. 1 pkt 2 instrukcji w sprawie pośrednictwa pracy /załącznik nr 1 do zarządzenia nr 11 Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 23 czerwca 1978 r. w sprawie pośrednictwa pracy oraz zasad współdziałania zakładów pracy z terenowymi organami administracji państwowej w zakresie racjonalizacji zatrudnienia - Dz.Urz. MPPiSS

Zakład pracy może dysponować tylko takim lokalem spółdzielczym, zwolnionym przez jego pracownika (byłego pracownika), który wybudowany został przez spółdzielnię mieszkaniową w ramach nakładów inwestycyjnych przekazanych spółdzielni przez ten zakład pracy.

Przy zawarciu umowy najmu na czas określony usprawiedliwiony byłby pogląd, iż pobyt najemcy ma charakter czasowy, wynikający z treści zawartej umowy. Natomiast zamieszkiwanie byłego najemcy w lokalu mimo wypowiedzenia umowy najmu i odmowa opuszczenia lokalu powodują, że pobyt jego w tym lokalu nie da się bliżej określić w czasie i ma charakter stały /art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r.

Okoliczność, że rolnik będący w wieku przedemerytalnym prawdopodobnie przekaże swoje gospodarstwo rolne następcy lub Państwu za świadczenia emerytalne nie eliminuje go z grona kandydatów na nabywcę gruntu Państwowego Funduszu Ziemi.

Redakcja przepisu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/ nie pozwala na interpretację według której wystarczy spełnienie tylko jednego z wymienionych w tym przepisie warunków zamiaru przebywania. Przeciwnie wykładnia gramatyczna art. 6 ust. 1 wskazuje, że oba warunki pobytu stałego to jest zamieszkiwanie pod oznaczonym adresem

Ustaloną w par. 7 ust. 2 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205/ kolejnością pierwszeństwa organy administracji państwowej są związane.

Wprawdzie organ I instancji przeznaczył działkę do sprzedaży jeszcze przed wejściem w życie przepisu par. 7 ust. 3 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205/, to jednak załatwiając sprawę w trybie art. 213 Kpa mógł odmówić wnioskodawcy z tego powodu, że w świetle

1. Przy ustalaniu wymiaru podatku w formie ryczałtu umownego oświadczenie podatnika o przewidywanej wysokości obrotu i dochodu nie ma charakteru zeznania podatkowego, wobec czego nie ma zastosowania w takim wypadku art. 168 par. 2 Kpa. 2. Oświadczenie, o którym mowa, ma charakter propozycji otwierającej procedurę swoistych rokowań pomiędzy organem podatkowym a podatnikiem, które kończą się wydaniem

1. Stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji administracyjnej, stanowiące wyjątek od zasady stabilności decyzji, wymaga bezspornego ustalenia, że uchylona decyzja jest dotknięta jedną z wad, określonych w art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa. 2. Przepis art. 156 par. 1 pkt 7 stanowi podstawę stwierdzenia nieważności decyzji tylko wtedy, gdy przepis prawa materialnego przewiduje, że określona wadliwość decyzji

Do biegłego stosuje się przepisy dotyczące świadków /art. 84 par. 2 Kpa in fine/, toteż organ prowadzący postępowanie, który zasięgnął opinii biegłych, jest obowiązany postąpić w myśl art. 79 Kpa i dać stronie możliwość ustosunkowania się do takiej opinii.

1. Jeżeli zaskarżona decyzja rozstrzyga o spornych interesach stron i jeżeli strony nie godzą się na uchylenia bądź zmianę tej decyzji, to organ administracji państwowej, działając w trybie art. 200 par. 2 Kpa nie jest uprawniony do uchylenia bądź zmiany takiej decyzji. 2. Decyzja uchylająca na podstawie art. 200 par. 2 Kpa decyzję rozstrzygającą o spornych interesach stron, bez zgody stron na jej

1. Obowiązek częściowego pokrywania kosztów elektryfikacji, wynikający z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 28 czerwca 1950 r. o powszechnej elektryfikacji wsi i osiedli /Dz.U. 1954 nr 32 poz. 135/ występuje tylko wówczas, gdy powszechna elektryfikacja zostanie zarządzona i ogłoszona w sposób określony w art. 1 ustawy. 2. Wybudowanie linii energetycznej przez państwowe jednostki organizacyjne ze środków państwowych

Decyzja odmawiająca udzielenia zezwolenia na pobyt stały w Warszawie z uwagi na brak istnienia względów społecznych lub życiowych w rozumieniu przepisu par. 2 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1974 r. w sprawie ograniczenia pobytu stałego osób zamierzających zamieszkać na terenie m.st. Warszawy /Dz.U. 1975 nr 1 poz. 4 ze zm./ jest zgodna z prawem, jeżeli w wyniku przeprowadzonego

1. Artykuł 107 Kpa zalicza do części składowych decyzji administracyjnej m.in. uzasadnienie faktyczne i prawne. Uzasadnienie stanowi zatem integralną część decyzji i jego zadaniem jest wyjaśnienie rozstrzygnięcia, stanowiącego dyspozytywną część decyzji. 2. Decyzja stwierdzająca nieważność innej decyzji z powodu braku podstawy prawnej do jej wydania nie może w uzasadnieniu zawierać treści wskazującej