Podane przez osobę ubiegającą się o zameldowanie na pobyt czasowy ponad dwa miesiące okoliczności /brak możliwości zatrudnienia w miejscu stałego pobytu, uciążliwe dojazdy do Warszawy, zamiar poślubienia mieszkańca Warszawy lub skorzystania ze służbowego przeniesienia/ nie kwalifikują się w żadnym przypadku do uwzględnienia na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności

Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./ ustalenie przez organ administracji odszkodowania za straty powstałe na nieruchomości następuje na wniosek zainteresowanej strony tylko wówczas, gdy wynikały one z działań przewidzianych w art. 35 ust. 1 i 2, to jest wykonywania prac za zezwoleniem organu administracji

Samo przygotowanie przez członka spółdzielni pisma o wypowiedzeniu członkostwa nie wywiera takiego skutku; wypowiedzenie członkostwa zostaje dokonane dopiero wtedy, gdy pismo takie, skierowane do spółdzielni przez członka, doszło do niej w taki sposób, że mogła ona zapoznać się z jego treścią (art. k.c.); oddanie spółdzielni takiego pisma bez wiedzy członka przez inną osobę nie prowadzi do wypowiedzenia

Par. 24 ust. 2 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/ reguluje odległości między budynkami mieszkalnymi a drogami publicznymi, przez które należy rozumieć - w myśl określenia zawartego w art. 1 ustawy z dnia 29 marca 1962 r. o drogach publicznych /Dz.U

Według par. 15 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1968 r. w sprawie przekazywania nieruchomości rolnych i niektórych innych nieruchomości położonych na terenie gromad pomiędzy jednostkami gospodarki uspołecznionej /Dz.U. 1969 nr 1 poz. 1/ jeżeli nieruchomość stała się zbędną dla dotychczasowego użytkownika ma on wprawdzie obowiązek złożyć właściwemu organowi do spraw rolnych wniosek

Samo opracowanie projektu technicznego (dokumentacji technicznej), bez podjęcia realizacji inwestycji według projektu wynalazczego, nie jest stosowaniem projektu wynalazczego w rozumieniu art. 93 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości (Dz. U. Nr 43, poz. 272).

Warunkiem otrzymania jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku, jakiemu uległ poszkodowany w warunkach pozbawienia lub ograniczenia wolności, jest zaliczenie poszkodowanego przynajmniej do II grupy inwalidów (§ 5 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 1975 r. w sprawie wymiaru renty z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, świadczeń dla pracowników, którzy

Artykuł 18 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1972 r. o terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości w miastach i osiedlach /Dz.U. nr 27 poz. 192 ze zm./ ma zastosowanie do nieruchomości rolniczych wtedy, gdy na skutek podziału nabędą one innego charakteru. Art. 18 ust. 3 natomiast dotyczy podziału nieruchomości rolnej, gdy po podziale pozostanie ona w użytkowaniu rolnym

Jeżeli działka położona w mieście nie została przeznaczona na cele rekreacyjne ludności zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym, art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ nie daje podstaw do uznania wybudowanego na niej domu mieszkalnego za dom letniskowy.

Treść art. 206 Kpa nie oznacza, że Naczelny Sąd Administracyjny może czynić przedmiotem swych rozważań i ocen wszystkie aspekty skargi, bez względu na treść zaskarżonej decyzji administracyjnej. Oznacza ona natomiast, że Sąd ma obowiązek rozpoznać sprawę rozstrzygniętą w zaskarżonej decyzji ostatecznej z punktu widzenia zgodności z prawem całego toku postępowania administracyjnego i zastosowania przepisów

1. Osoba, która za zgodą wieczystego użytkownika i po otrzymaniu decyzji administracyjnej zezwalającej na przeniesienie prawa wieczystego użytkowania niezabudowanej działki budowlanej weszła w posiadanie tej działki, jest posiadaczem samoistnym w dobrej wierze, któremu służą uprawnienia określone w art. 226 par. 1 i w art. 227 par. 1 Kc. 2. Niedopuszczalne jest wymierzenie takiemu posiadaczowi na podstawie

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który nie został opublikowany w dzienniku urzędowym wojewódzkiej rady narodowej i nie uzyskał w ten sposób mocy powszechnie obowiązującej nie może być podstawą ustaleń decyzji administracyjnej dotyczącej planu realizacyjnego.

Rozwiązania zawarte w przepisach o zobowiązaniach podatkowych i o postępowaniu podatkowym, dotyczące przedawnienia i niedopuszczalności wydania po upływie określonego czasu decyzji ustalającej zobowiązanie, mają zastosowanie do należności wynikających z ustawy z dnia 26 października 1971 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz rekultywacji gruntów /Dz.U. nr 27 poz. 249/.

Art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./ określa, że w razie sporu wysokość odszkodowania z tytułu działań wykonywanych zgodnie z art. 35 tej ustawy ustala organ administracji państwowej stopnia podstawowego na wniosek zainteresowanej strony. Przepis ten zatem uzależnia przyznanie odszkodowania od powstania szkody

Zaniechanie dokonania szczepienia ochronnego osobie oddelegowanej do pracy w tropikalnym kraju - mimo braku inicjatywy z jej strony - jest bezprawne i jako takie może usprawiedliwiać odpowiedzialność Skarbu Państwa za doznaną stąd przez nią szkodę (art. 417 § 1 k.c.) z reguły wówczas, jeżeli dotyczy to jednej z chorób zakaźnych wskazanych - z zaleceniem dokonywania przeciw tej chorobie szczepień ochronnych

Organ II instancji, który rozpatrując w trybie odwoławczym sprawę nakazu rozbiórki obiektu budowlanego - orzekł o odroczeniu terminu rozbiórki z powołaniem się na art. 39 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ dopuszcza się naruszenia przepisów o właściwości. Odroczenie takie bowiem jest nową sprawą w stosunku do decyzji o nakazie rozbiórki i powinno być

Obowiązujące przepisy nie przewidują wyjątków od zasady sformułowanej w par. 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 1980 r. w sprawie opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska i za wprowadzanie w nim zmian /Dz.U. nr 24 poz. 93/ i nakazuje ona pobranie opłaty przez terenowy organ administracji państwowej w wysokości 5000 zł od osoby fizycznej za każde usunięte drzewo bez zezwolenia

Postanowienie Komitetu Gospodarczego Rady Ministrów, podjęte na 6/82 posiedzeniu w dniu 28 stycznia 1982 r., dotyczące m.in. zakazu wydawania pozwoleń na budowę garaży, nie stanowi normy powszechnie obowiązującej, wobec czego decyzja administracyjna wydana w wykonaniu tego postanowienia, jest wydana bez podstawy prawnej /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.

Sformułowanie "podlega uwzględnieniu" jest równoznaczne z obowiązkiem uwzględnienia wniosku, jeśli zachodzą okoliczności wymienione w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk /Dz.U. 1963 nr 59 poz. 328/.

Fakt niezamieszkania przez osobę ubiegającą się o zameldowanie na pobyt stały pod wskazanym przez nią adresem powoduje, że organ meldunkowy działający stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/ ma podstawy do odmowy zameldowania tej osoby na stałe pod tym adresem.

Brak ustaleń organów administracji w przedmiocie faktycznego dokonania przez właściciela zmiany stanu wody na gruncie, istniejącego co najmniej od 5 lat, wpływającego szkodliwie na nieruchomości sąsiednie albo na gospodarkę wodną, nie może rodzić skutków prawnych określonych w art. 50 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm/.

1. Art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111/ stanowi, że w przypadkach, gdy podatnik nie zgłosił obowiązku podatkowego, nie można wydać decyzji w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego, jeżeli od końca roku podatkowego, w którym powstał obowiązek podatkowy, upłynęło 5 lat. 2. W świetle omawianego przepisu mógł organ I instancji