Decyzja administracyjna wydana w sprawie, której załatwienia w formie decyzji przepisy nie przewidują, podlega stwierdzeniu nieważności, jako wydana bez podstawy prawnej.

1. Użyte w treści par. 2 ust. 2 pkt. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1974 r. w sprawie ograniczenia pobytu stałego osób zamierzających zamieszkać na terenie m.st. Warszawy /Dz.U. 1975 nr 1 poz. 4; zm.: Dz.U. 1980 nr 28 poz. 127/ pojęcie nieostre w postaci zwrotu "względy społeczne lub życiowe", będące uzasadnieniem dla udzielenia zezwolenia na pobyt stały w Warszawie, należy interpretować

1. Jeżeli osoby ubiegające się o nabycie gruntów z Państwowego Funduszu Ziemi odpowiadają tej samej kolejności pierwszeństwa lub nie spełniają warunków określających kolejność pierwszeństwa ustalonego w par. 12 ust. 2 zarządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 25 lipca 1979 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 19 poz. 114/, przy ustalaniu kandydata na nabywcę

1. Tak zwana samoistna uchwała Rady Ministrów, tzn. uchwała wydana bez upoważnienia zawartego w ustawie lub dekrecie z mocą ustawy, nie może stanowić podstawy prawnej do wydania przez organ administracji państwowej decyzji nakładającej określone obowiązki na spółdzielnie; nie może również stanowić podstawy prawnej do wydania przez organ administracji państwowej decyzji nakładającej obowiązki na osoby

Instrukcja ministra nie może stanowić podstawy kontroli legalności decyzji administracyjnej.

Podstawy prawnej decyzji administracyjnej w zakresie reglamentacji działalności gospodarczej nie mogą stanowić wytyczne ministra.

1. Jeżeli postępowanie wywłaszczeniowe obejmuje tylko część nieruchomości, przy czym część pozostawiona właścicielowi nie będzie się nadawała do racjonalnego wykorzystania na cele dotychczasowe, na żądanie właściciela organ wywłaszczeniowy jest obowiązany objąć wywłaszczeniem całą nieruchomość. 2. O wysokości odszkodowania za wywłaszczenie decyduje wartość nieruchomości w dniu wywłaszczenia. W okresie

Zakład pracy może zawrzeć z własnym pracownikiem dodatkową umowę o pracę, jeżeli będzie to praca innego rodzaju niż dotychczasowa, a wykonywanie jej nie będzie kolidowało z normalnym czasem pracy pracownika.

Przepisy ustawy z dnia 29 marca 1962 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 20 poz. 90 ze zm./, jak również przepisy rozporządzenia Ministrów Komunikacji i Gospodarki Komunalnej z dnia 8 lutego 1963 r. w sprawie ochrony dróg publicznych i technicznych urządzeń drogowych /Dz.U. nr 8 poz. 48/ nie dają organowi administracji podstaw do ograniczenia uprawnień właściciela nieruchomości do postawienia na tej