1. Organ administracji państwowej, uprawniony do wydania decyzji stwierdzającej zgodność zamierzonego podziału gospodarstwa rolnego z obowiązującymi przepisami o podziale gospodarstw rolnych /par. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 listopada 1964 r. w sprawie przenoszenia własności nieruchomości rolnych, znoszenia współwłasności takich nieruchomości oraz dziedziczenia gospodarstw rolnych

1. W sprawie o zamianę lokalu mieszkalnego z urzędu /art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia - Prawo lokalowe - Dz.U. nr 14 poz. 84/, w wyniku której nastąpiłaby poprawa warunków mieszkalnych strony w granicach przysługujących jej norm zaludnienia, organ administracji państwowej nie mógł powoływać się na przepis par. 10 ust. 1 uchwały nr 280 Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 1971 r. w sprawie zasad

1. W obowiązującym stanie prawnym tzw. uznanie administracyjne utraciło swój dotychczasowy charakter. Zakres swobody organu administracji, wynikający z przepisów prawa materialnego, jest obecnie ograniczony ogólnymi zasadami postępowania administracyjnego, określonymi w art. 7 i innych przepisach Kpa. 2. Zasada postępowania administracyjnego wyrażona w art. 7 Kpa oznacza, że treść i zakres ochrony

1. Ogólne sformułowanie treści art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 26 marca 1975 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 10 poz. 56/ oraz wydanych na tej podstawie przepisów wykonawczych stwarza możliwości zwolnienia od należności celnych bez względu na podstawę prawną ich wymierzenia, a więc również wówczas, gdy jest to związane z przekształceniem się odprawy celnej warunkowej w odprawę ostateczną. 2. Prowadząc postępowanie

1. Użycie przez prawodawcę określeń prawnie niezdefiniowanych /tzw. wyrażeń nieostrych/ zobowiązuje organ sprawujący kontrolę legalności decyzji wydanych na podstawie przepisów używających takich określeń - do rozważenia, czy dokonana przez organ administracji państwowej ocena okoliczności sprawy nie nosi cech dowolności lub nie przekroczyła dopuszczalnej granicy swobody interpretacji tych określeń

1. Decyzja organu administracji państwowej, rozstrzygająca ponownie sprawę wcześniej rozstrzygniętą inną decyzją ostateczną tegoż organu, a nie stanowiąca o uchyleniu tej pierwotnej decyzji na podstawie odpowiednich przepisów Kpa, jest dotknięta wadą określoną w art. 156 par. 1 pkt 3 Kpa /res iudicata/. 2. Postępowanie administracyjne wszczęte z naruszeniem zasady rei iudicatae po dniu 31 sierpnia

1. Decyzja odmawiająca przyznania uprawnienia do prowadzenia działalności gospodarczej osobie spełniającej warunki określone przez art. 6 ust. 1 może być wydana tylko wówczas, gdy zachodzą okoliczności wskazane taksatywnie w art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej /Dz.U. nr 27 poz. 158

Treść par. 2 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1974 r. w sprawie ograniczenia pobytu stałego osób zamierzających zamieszkać na terenie m.st. Warszawy /Dz.U. 1975 nr 1 poz. 4; zm. Dz.U. 1980 nr 28 poz. 127/ nie może być interpretowana zwężająco i ograniczana do osoby ubiegającej się o zezwolenie na pobyt stały. Względy społeczne lub życiowe, o których mówi ten przepis, mogą

Wydając decyzję o przydziale lokalu użytkowego sąsiadującego przez ścianę z lokalami mieszkalnymi, organ administracji państwowej obowiązany jest zapewnić udział w postępowaniu najemcom tych lokali mieszkalnych na prawach strony /art. 10 par. 1 w związku z art. 28 Kpa/ i rozpatrzyć wnikliwie ich zarzuty w kwestii uciążliwości zamierzonego wykorzystania lokalu użytkowego.

Porozumienia zawierane pomiędzy organem administracji państwowej a organizacjami społecznymi, jak również zamiar realizacji postulatów i wniosków obywateli lub organizacji społecznych reprezentujących ich interesy, nie mogą stanowić przesłanki wydania decyzji administracyjnych, jeśli nie mają oparcia w przepisach prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny odmówił zastosowania terenowego aktu normatywnego rozpatrując skargę dotyczącą odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość, ze względu na sprzeczność tego aktu pośrednio z ustawą a bezpośrednio z zarządzeniem wykonawczym Ministra Rolnictwa.

Instrukcja nr 5/68 Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 29 lutego 1968 r. w sprawie pomocy społecznej w formie świadczeń pieniężnych /Dz.Urz. MZiOS nr 6 poz. 33/, jako akt adresowany do organów administracji państwowej i określający zasady, jakimi organy te powinny się kierować przy załatwianiu spraw, nie jest ogólnie obowiązującym aktem prawa materialnego i - jako taka - nie może stanowić podstawy

1. Brak księgi wieczystej lub zbioru dokumentów dla wywłaszczanej nieruchomości, w związku z którym nie został spełniony warunek z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /t.j. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./, nie daje organowi administracji podstaw do pozbawienia osób trzecich, na rzecz których ustanowione zostały prawa rzeczowe ograniczone lub

Załatwiając sprawę, w której w charakterze stron występuje kilka osób o rozbieżnych interesach, organ administracji państwowej powinien stosować przepis art. 62 Kpa, a w szczególności wydać jedną decyzję, w której rozstrzyga o istocie sprawy w stosunku do wszystkich zainteresowanych. Wydanie decyzji odrębnie dla strony, której przyznano uprawnienie, i odrębnie dla strony, której odmówiono przyznania

1. Prowadząc postępowanie administracyjne o zamianę mieszkania na podstawie art. 48 ust. 2 prawa lokalowego, organ administracji państwowej jest obowiązany rozważyć wszystkie okoliczności sprawy podnoszone przez stronę, kierując się zasadami określonymi w art. 7 Kpa, i uzasadnić szczegółowo swe rozstrzygnięcie zawarte w decyzji stosownie do treści art. 107 par. 3 Kpa. 2. Artykuł 51 ustawy z dnia 10

Zawarte w art. 28 dekretu z dnia 8 czerwca 1955 r. Prawo o aktach stanu cywilnego /Dz.U. nr 25 poz. 151 ze zm./ pojęcie "oczywisty błąd pisarski" dotyczy błędów pisarskich, które są oczywiste - czyli widoczne na "pierwszy rzut oka" bez potrzeby przeprowadzenia dodatkowych badań czy ustaleń, oraz nie dotyczą merytorycznej /materialnej/ strony aktu stanu cywilnego.

1. Organ administracji państwowej, wydając decyzję o cofnięciu kierowcy prawa jazdy na podstawie przepisu art. 20 ust. 3 pkt 2 lit. "b" ustawy z dnia 27 listopada 1961 r. o bezpieczeństwie i porządku ruchu na drogach publicznych /Dz.U. nr 53 poz. 295 ze zm./, nie może przyjmować w postępowaniu administracyjnym dowodu z wyroku sądu lub orzeczenia kolegium do spraw wykroczeń uznających kierowcę winnym

1. Nie mogą być uznane za decyzje administracyjne maszynowe wypisy urządzenia liczącego, określające liczbę rozmów telefonicznych i wykazujące wysokość należnej opłaty za użytkowanie aparatu telefonicznego przez abonenta. 2. Jednakże w razie sporu o wysokość należnej opłaty za użytkowanie aparatu telefonicznego przez abonenta, decyzją administracyjną podlegającą zaskarżeniu do NSA jest wyrażone na

1. Zaniechanie przez organ administracji państwowej podjęcia czynności procesowych zmierzających do zebrania pełnego materiału dowodowego, zwłaszcza gdy strona powołuje się na określone i ważne dla niej okoliczności, jest uchybieniem przepisom postępowania administracyjnego, skutkującym wadliwość decyzji. 2. Uprawnienie organu administracji państwowej do wydawania decyzji o charakterze uznaniowym nie

1. Nie jest dopuszczalna skarga do NSA na postanowienie organu administracji państwowej o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia wykonania obowiązku określonego w orzeczeniu sądowym zaopatrzonym klauzulą wykonalności albo w rozstrzygnięciu organu administracji państwowej bądź też wynikającego bezpośrednio z przepisu prawa, albowiem postanowienie takie nie ma charakteru decyzji administracyjnej w rozumieniu

1. Organ odwoławczy obowiązany jest rozpatrzyć odwołanie i wydać decyzję zgodnie z treścią art. 138 Kpa, to jest dokonując merytorycznej i prawnej oceny zasadności zaskarżonej decyzji, nie może natomiast w postępowaniu instancyjnym stosować art. 156 par. 1 Kpa. 2. Decyzja organu administracji państwowej wymienionego w art. 157 Kpa stwierdzająca nieważność innej decyzji administracyjnej z przyczyn wymienionych

Zarządzenie pokontrolne może być decyzją - jeżeli wynika to z charakteru rozstrzygnięcia.

1. Najemca, który nie sprzeciwia się zamieszkaniu w jego lokalu innej osoby z zamiarem pobytu czasowego lub stałego, nie może skutecznie kwestionować uprawnień organu ewidencji ludności do zarejestrowania tego faktu w formie meldunkowej rejestracji miejsca pobytu. 2. Ustalenie w drodze postępowania administracyjnego, prowadzonego przez organ administracji, faktu zamieszkania obywatela pod określonym

Organy administracji państwowej nie są właściwe do orzekania o wstąpieniu strony w stosunek najmu w trybie art. 691 Kc. Jeżeli jednak w toku postępowania o przydział lokalu mieszkalnego dla osoby obcej w stosunku do dotychczasowego najemcy organ zawrze w uzasadnieniu swej decyzji stwierdzenie, że strona nie wstąpiła w stosunek najmu w tym trybie, stwierdzenie takie nie jest wadą decyzji mającą wpływ