Sąd nie może wydać wyroku skazującego na podstawie art. 335§2 k.p.k. bez przeprowadzenia rozprawy, jeżeli okoliczności popełnienia przestępstwa i wina oskarżonego budzą wątpliwości lub gdy grozi to naruszeniem zasady ne bis in idem, ze względu na wcześniejsze prawomocne orzeczenia dotyczące tego samego czynu.

Obowiązkiem sądu odwoławczego jest rzetelne i wyczerpujące rozpatrzenie wszystkich zarzutów podniesionych w apelacji, a brak odniesienia się do nich bądź nieadekwatna kontrola odwoławcza stanowi naruszenie zasady dwuinstancyjności postępowania, skutkując uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Również przed wejściem w życie art. 42a ust. 1a ustawy Karta Nauczyciela (tj. przed 1 września 2018 r.) obowiązek obniżenia czasu pracy nauczyciela z umiarkowanym lub znacznym stopniem niepełnosprawności wynikający z art. 15 ust. 2 ustawy o rehabilitacji zawodowej dotyczył nie tylko ogólnej normy czasu pracy (z 40 do 35 godzin tygodniowo), ale również obejmował proporcjonalne obniżenie tygodniowego

Wskaźnik częstości zatrudnionych w warunkach zagrożenia, stosowany przy obliczaniu stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe zgodnie z art. 28 ust. 2, art. 30 ust. 1 i ust. 2 pkt 4 oraz art. 31 ust. 3 pkt 3 ustawy wypadkowej, jest ustalany z uwzględnieniem wszystkich osób zatrudnionych w środowisku, w którym występują przekroczenia najwyższych dopuszczalnych norm bhp, niezależnie od wyposażenia

Klauzule przeliczeniowe w umowie kredytu denominowanego w walucie obcej, pozostawiające bankowi jednostronną swobodę w ustalaniu kursów walutowych, są niedozwolone w rozumieniu art. 385¹ k.c., a sąd dokonujący ich oceny powinien uwzględnić skutki nieważności umowy oraz kolejność żądań konsumenta zgodnie z jego wolą.

W przypadkach oszustwa, dla przyjęcia winy oskarżonych kluczowe jest ustalenie, czy świadomie wprowadzili w błąd pokrzywdzonych co do istotnych okoliczności mających wpływ na ich decyzje inwestycyjne, bez względu na subiektywne rozumienie ryzyka inwestycyjnego przez pokrzywdzonych.

Wypowiedzenie umowy przez stronę, z zachowaniem ustalonych warunków umowy oraz z poszanowaniem zasady swobody umów, nie stanowi nadużycia prawa, nawet jeżeli skutkuje koniecznością zawarcia przez drugą stronę nowej umowy po mniej korzystnych warunkach, pod warunkiem, że strony były świadome postanowień umożliwiających wcześniejsze rozwiązanie umowy.

Wyrok łączny traci moc, jeżeli jeden z wyroków jednostkowych, będący jego podstawą, ulega zmianie na skutek przekształcenia kwalifikacji prawnej czynu z przestępstwa na wykroczenie, co uniemożliwia jego połączenie z innymi karami.

Wyrokiem nakazowym, w myśl art. 502 § 1 k.p.k., można orzec karę ograniczenia wolności lub grzywnę tylko do 200 stawek dziennych lub do 200 000 zł, a przekroczenie tych granic stanowi rażące naruszenie prawa skutkujące uchyleniem wyroku w tej części.

W przypadku skazania za przestępstwo określone w art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, sąd jest zobowiązany orzec świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej jako obligatoryjny środek karny.

Przy wydawaniu wyroku nakazowego istotne jest precyzyjne ustalenie okoliczności popełnienia czynu, w tym czasu jego popełnienia, gdyż niejasność w tej kwestii może prowadzić do rażącego naruszenia prawa, a w efekcie do konieczności uchylenia wydanego wyroku.

W okresie obowiązywania przepisów związanych z COVID-19, w sprawach o przestępstwa zagrożone karą pozbawienia wolności do 5 lat, sąd odwoławczy na rozprawie apelacyjnej orzeka w składzie jednoosobowym, jeżeli sąd pierwszej instancji orzekał w takim składzie, co stanowi lex specialis do obowiązujących ogólnych przepisów o składzie sądu.

Prawomocne zakończenie postępowania o ten sam czyn uniemożliwia wszczęcie przeciwko tej samej osobie kolejnego postępowania o identycznym przedmiotowo zdarzeniu, niezależnie od różnic w kwalifikacji prawnej czynu.

Wyrok wydany w stosunku do osoby nieobjętej aktem oskarżenia i za czyn niezarzucony w akcie oskarżenia stanowi rażące naruszenie prawa procesowego, prowadzące do bezwzględnej przyczyny odwoławczej, zgodnie z art. 439§1 pkt 9 k.p.k.