Przepis zawieszający bieg przedawnienia karalności przestępstw skarbowych w czasie pandemii COVID-19 uznany za niekonstytucyjny, skutkuje przedawnieniem karalności i koniecznością umorzenia postępowania, nawet jeśli orzeczenie o jego niekonstytucyjności zapada przed wydaniem wyroku sądu II instancji.

W przypadku prawomocnego skazania w jednym z państw Unii Europejskiej za ten sam czyn, prowadzenie postępowania karnego w Polsce jest niedopuszczalne ze względu na zasadę ne bis in idem, co nakazuje umorzenie postępowania.

Udział w składzie orzekającym sędziów Sądu Apelacyjnego powołanych na podstawie ustawy z 2017 roku może stanowić przyczynę uznania obsady sądu za nienależytą, co skutkuje koniecznością uchylenia wydanego z ich udziałem wyroku i ponownego rozpoznania sprawy.

W procesie łączenia kar w wyroku łącznym, sądy muszą dokonać starannej analizy prawomocności wyroków, jako że nieuwzględnienie wyroku uniewinniającego stanowi rażące naruszenie przepisów, które może istotnie wpływać na treść orzeczenia i wymiar kary łącznej.

Skuteczność procesu sądowego wymaga wnikliwej i rzetelnej oceny wszystkich przedstawionych dowodów i argumentów, szczególnie w obliczu wątpliwości co do tożsamości sprawcy oraz jego zdolności do przyjęcia odpowiedzialności za zarzucane czyny.

Nienależyta obsada składu sądu odwoławczego z powodu udziału sędziego powołanego na podstawie decyzji KRS, której niezależność jest kwestionowana, stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą skutkującą uchyleniem wyroku i koniecznością ponownego rozpoznania sprawy.

Nieprawidłowości w procedurze dowodowej, w szczególności wykorzystanie protokołów zeznań oskarżonego jako świadka, mogą prowadzić do rażących naruszeń prawa procesowego uzasadniających uchylenie wyroku i ponowne rozpatrzenie sprawy.

Przy zachowaniu zasady związania formy pisemnej przy dokonywaniu zmian umowy, brak dowodów na jej konkludentne lub ustne zmiany dyskwalifikuje roszczenie oparte na rzekomej modyfikacji warunków umowy.

Orzekanie przepadku korzyści majątkowych musi być zgodne z przepisami prawa, w tym w szczególności z obowiązkiem określania kwot w polskiej walucie oraz zgodnie z zaakceptowanymi przez sąd wnioskami stron, pod rygorem uchylenia orzeczenia w tym zakresie.

Sąd Okręgowy jest zobowiązany do badania abuzywności postanowień umów kredytowych z urzędu, szczególnie w kontekście ochrony praw konsumentów, zgodnie z Konstytucją RP i prawem UE.

Stosowanie mechanizmu obniżającego wysokość emerytury do kwoty przeciętnej emerytury z powszechnego systemu ubezpieczeń (art. 15c ust. 3 ustawy zaopatrzeniowej) wobec funkcjonariusza, który poza okresem służby na rzecz totalitarnego państwa posiada okres służby wystarczający do nabycia prawa do emerytury, narusza konstytucyjne zasady równości (art. 32 Konstytucji RP), ochrony własności (art. 64 Konstytucji

Więzi rodzinne, rozumiane jako szczególna relacja bliskości łącząca członków rodziny (zwłaszcza między małżonkami oraz między rodzicami i dziećmi), stanowią dobro osobiste podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 23 k.c. i art. 24 § 1 k.c., a ich naruszenie wskutek śmierci osoby bliskiej spowodowanej czynem niedozwolonym uprawnia do dochodzenia zadośćuczynienia za doznaną krzywdę na podstawie

Niewłaściwa obsada sądu, wynikająca z udziału sędziego powołanego w sposób naruszający standardy niezależności i bezstronności, stanowi przesłankę do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, niezależnie od podnoszonych w kasacji zarzutów merytorycznych.

Wymagalność roszczenia o dopłatę wynagrodzenia za służebność przesyłu na podstawie art. 39a ust. 2 ustawy o lasach powstaje dopiero po wydaniu przez organ podatkowy decyzji zmieniającej wymiar podatku i doręczeniu faktur korygujących, a nie w momencie pierwotnego ustalenia wynagrodzenia. Nie może przedawnić się roszczenie, którego termin wymagalności jeszcze nie nastąpił. Art. 39a ust. 2 ustawy o lasach

W stanie prawnym obowiązującym przed 1 stycznia 2016 r. (tj. przed wejściem w życie art. 107 § 3 Ordynacji podatkowej) członkowie zarządu spółki kapitałowej, jako osoby trzecie, nie ponoszą odpowiedzialności za odsetki od zaległości składkowych spółki za okres po dniu ogłoszenia jej upadłości, gdyż odpowiedzialność ta ma charakter akcesoryjny i subsydiarny wobec odpowiedzialności samej spółki, która

Postanowienia umowy kredytu indeksowanego dotyczące jednostronnego ustalania kursu waluty przez bank są abuzywne i nie wiążą kredytobiorców, a ich bezskuteczność nie może być sanowana poprzez zastosowanie przepisów dyspozytywnych.

Wniosek o ponowne wydanie tytułu wykonawczego nie przerywa biegu przedawnienia. Nadużycie przez wierzyciela prawa do podniesienia zarzutu przedawnienia wymaga szczególnych okoliczności.

Uchwała Krajowej Rady Sądownictwa odmawiająca zgody na dalsze zajmowanie stanowiska sędziego po osiągnięciu wieku uprawniającego do stanu spoczynku jest zgodna z prawem, jeśli uzasadniona interesem wymiaru sprawiedliwości i ważnym interesem społecznym. Kontrola Sądu Najwyższego ogranicza się do zgodności z prawem, nie obejmuje oceny zasadności polityki kadrowej KRS.

Art. 75c ustawy Prawo bankowe nie wymaga, aby wezwanie do zapłaty zaległych rat z pouczeniem o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia oraz oświadczenie o wypowiedzeniu umowy kredytu stanowiły oddzielne czynności dokonywane w odrębnych pismach. Dopuszczalne jest połączenie w jednym piśmie wypowiedzenia umowy kredytu z wezwaniem do uregulowania zadłużenia i pouczeniem o możliwości

Klauzule waloryzacyjne w umowie kredytu hipotecznego waloryzowanego kursem waluty obcej określają główne świadczenia stron i stanowią niedozwolone postanowienia umowne, jeśli nie zostały sformułowane w sposób jasny i precyzyjny oraz pozwalają bankowi na swobodne kształtowanie kursu waluty. Po wyeliminowaniu abuzywnych klauzul nie można zastąpić ich przepisami dyspozytywnymi, co prowadzi do nieważności

Podjęcie przez pracownika przygotowań do założenia konkurencyjnej działalności gospodarczej, które ograniczają się wyłącznie do rozmów z innymi pracownikami, wymiany pomysłów i rozważania koncepcji, bez podejmowania konkretnych działań organizacyjnych czy formalnych, nie stanowi ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych w rozumieniu art. 52 § 1 pkt 1 k.p., uzasadniającego rozwiązanie

Nakaz zapłaty z dnia 6 kwietnia 2016 r., w postępowaniu upominawczym, został uchylony z uwagi na rażące naruszenie art. 299 § 1 k.s.h., co skutkowało bezpodstawnym obciążeniem D.P. zobowiązaniami spółki B. sp. z o.o.