Niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie musi być ocenione wszechstronnie, a jego ocena wymaga właściwego postępowania dowodowego. Zaliczanie okresu tymczasowego aresztowania na poczet wykonania kary nie może automatycznie wykluczać prawa do zadośćuczynienia za poniesioną krzywdę.

Zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Strzelcach Opolskich, uwzględniający wadliwy wniosek prokuratora z art. 335 k.p.k., naruszał przepisy prawa karnego materialnego i procesowego, co skutkuje jego uchyleniem oraz koniecznością ponownego rozpoznania sprawy.

Sąd Najwyższy uchylając zaskarżony wyrok łączny z powodu niewykonalności, wskazał na konieczność określenia formy wykonania kary łącznej ograniczenia wolności zgodnie z art. 86 § 3 k.k. oraz rozważenie realnego zbiegu przestępstw zgodnie z art. 85 § 1 k.k.

Naruszenie prawa do obrony poprzez brak obowiązkowego udziału obrońcy stanowi uchybienie proceduralne, które skutkuje uchyleniem zaskarżonych wyroków i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd pierwszej instancji.

Orzeczenie Sądu Okręgowego w Lublinie utrzymujące w mocy środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym w przypadku czynu stanowiącego wypadek mniejszej wagi z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii narusza art. 70 ust. 4a ustawy i jest niezgodne z prawem.

Przepadek pojazdu mechanicznego na podstawie art. 44b k.k. może być orzeczony jedynie wobec własnego pojazdu sprawcy, gdyże inna decyzja narusza prawo własności; w przypadku użytkowania pojazdu, który nie jest własnością sprawcy, sąd orzeka przepadek równowartości pojazdu.

Naruszenie art. 73 § 2 k.k. poprzez nieorzeczenie dozoru kuratora przy karze probacyjnej za przestępstwo z użyciem przemocy wobec osoby wspólnie zamieszkującej, skutkuje uchyleniem wyroku w zaskarżonym zakresie i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

W razie dochodzenia przez konsumenta od banku zwrotu świadczenia spełnionego na podstawie nieważnej umowy kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej, bankowi nie przysługuje prawo zatrzymania na podstawie art. 496 w zw. z art. 497 k.c. Umowa kredytu nie ma charakteru umowy wzajemnej w rozumieniu art. 487 § 2 k.c., gdyż świadczenia stron – wypłata kapitału kredytu przez bank oraz jego zwrot

W razie nieważności umowy kredytu denominowanego z powodu klauzul abuzywnych, konsumentowi przysługuje samodzielne roszczenie o zwrot wszystkich spłaconych rat jako nienależnego świadczenia, niezależnie od roszczenia banku o zwrot wypłaconego kapitału. Teoria salda nie znajduje zastosowania do roszczeń konsumenta, gdyż teoria dwóch kondykcji zapewnia skuteczniejszą ochronę konsumenta i realizuje cel

Orzeczenie Sądu Najwyższego wskazuje, że jeśli sąd skazuje oskarżonych za przestępstwo z art. 27c ust. 1 ustawy o rybactwie śródlądowym, obligatoryjne jest orzeczenie środka karnego w postaci podania orzeczenia do publicznej wiadomości.

Sąd Najwyższy stwierdził, że uchylenie wyroku Sądu Okręgowego było konieczne z powodu rażącego naruszenia przepisów dotyczących oceny dowodów i kwalifikacji szkodliwości społecznej czynu, co uzasadniało ponowne rozpoznanie sprawy.

Sąd rozpoznający sprawę, w której bank dochodzi od konsumentów zapłaty z tytułu umowy kredytu denominowanego/waloryzowanego, ma obowiązek z urzędu – niezależnie od inicjatywy konsumenta i pomimo braku zarzutu abuzywności – zbadać, czy mechanizm przeliczenia walutowego oparty jest na niedozwolonych postanowieniach umownych w rozumieniu art. 385¹ § 1 k.c. Jeżeli materiał procesowy stwarza wątpliwości

Umowa kredytu bankowego nie ma charakteru umowy wzajemnej w rozumieniu art. 487 § 2 k.c., ponieważ świadczenia stron – wypłata kwoty kredytu przez bank oraz jej zwrot wraz z odsetkami przez kredytobiorcę – nie pozostają do siebie w stosunku wymiany i nie są swoimi odpowiednikami. W konsekwencji w razie dochodzenia przez konsumenta zwrotu świadczeń spełnionych na podstawie nieważnej umowy kredytu indeksowanego

Dla wymagalności roszczenia konsumenta o zwrot świadczeń spełnionych na podstawie umowy kredytu zawierającej klauzule abuzywne nie jest konieczne uprzednie złożenie przez konsumenta oświadczenia o świadomości konsekwencji uznania umowy za niewiążącą. Wola niepodlegania niedozwolonym postanowieniom może być wyrażona w sposób dorozumiany, w tym przez wniesienie pozwu o zwrot nienależnych świadczeń. Świadczenia

Umowa kredytu bankowego nie ma charakteru umowy wzajemnej w rozumieniu art. 487 § 2 k.c., gdyż świadczenie banku (wypłata kapitału kredytu) i świadczenie kredytobiorcy (zwrot kapitału z odsetkami) nie są swoimi odpowiednikami – nie pozostają w stosunku wymiany. W konsekwencji bankowi nie przysługuje prawo zatrzymania na podstawie art. 496 w zw. z art. 497 k.c. w przypadku dochodzenia przez konsumenta

Rażące naruszenie prawa procesowego przez Sąd Rejonowy poprzez nieuwzględnienie zmian dokonanych przez sąd odwoławczy prowadzi do uchylenia wyroku łącznego w zakresie kar pozbawienia wolności i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Nieobecność prokuratora na rozprawie to niewystarczający powód do uchylenia wyroku i ponownego rozpoznania sprawy, gdyż konieczne jest wykazanie wpływu na rzetelność postępowania oraz dowody nieuzasadniające skazania.

Orzeczenie sądu wydane z udziałem sędziego w stanie spoczynku, nie posiadającego uprawnienia do orzekania, jest dotknięte wadą z art. 439 § 1 pkt 1 k.p.k. i wymaga uchylenia oraz ponownego rozpoznania przez sąd właściwie obsadzony.