Sąd odwoławczy ma obowiązek rzetelnie rozważyć zarzuty dotyczące stanu zdrowia psychicznego oskarżonego, a zaniechanie przeprowadzenia wymaganych dowodów stanowi rażące naruszenie prawa procesowego, mogące wpłynąć na zdolność oskarżonego do ponoszenia odpowiedzialności karnej.

W opisie czynu przypisanego oskarżonemu musi być zawarte każde z ustawowych znamion przestępstwa, a brak takiego znamienia może skutkować koniecznością zmiany kwalifikacji prawnej na łagodniejszą (art. 197 § 3 pkt 2 k.k.).

Orzeczenie wyroku łącznego w zakresie kary grzywny bez należytego ustalenia podstaw prawnych wszystkich skazanych w sprawach objętych wyrokiem prowadzi do rażącego naruszenia przepisów, skutkującego koniecznością uchylenia wyroku i umorzenia postępowania w tym zakresie.

Nienależyta obsada sądu w rozumieniu art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. może mieć miejsce, gdy w składzie sądu orzeka sędzia, którego proces nominacyjny budzi uzasadnione wątpliwości co do jego niezależności i bezstronności w kontekście standardów konstytucyjnych i międzynarodowych.

Odmowa zastosowania przepisu niekonstytucyjnego wobec funkcjonariusza, którego służba po 1990 r. wypracowała emeryturę ponad przeciętny wskaźnik, jest dopuszczalna i zgodna z zasadami konstytucyjnymi.

Dla przypisania znamion przestępstwa z art. 209 § 1a k.k. kluczowe jest uwzględnienie wszystkich okresów, w których oskarżony uchylał się od obowiązku alimentacyjnego, a rażąca niesprawiedliwość wyroku nie może opierać się na jednostkowym błędzie ustaleń faktycznych, jeśli inne okoliczności potwierdzają spełnienie znamion czynu zabronionego.

Kara ograniczenia wolności za popełnienie wykroczenia musi być zgodna z maksymalnym wymiarem określonym w art. 20 § 1 k.w., który wynosi jeden miesiąc; wymierzenie wyższej kary stanowi rażące naruszenie prawa materialnego.

Kary pozbawienia wolności i kary aresztu nie mogą być łączone w jedną karę łączną, gdyż są to kary innego rodzaju zgodnie z art. 85 § 1 k.k., co oznacza, że orzeczenie kary łącznej musi uwzględniać wyłącznie kary tego samego rodzaju, jeśli zachodzi ich zbieżność.

Wyrok sądu wydany z udziałem sędziego, który przeszedł w stan spoczynku, ulega uchyleniu z mocy prawa, gdyż osoba ta nie jest uprawniona do orzekania. Termin na wyrażenie woli dalszego zajmowania stanowiska sędziego po ukończeniu 65. roku życia jest nieprzywracalny, a niezłożenie takiego oświadczenia skutkuje przejściem sędziego w stan spoczynku.

Klauzule indeksacyjne w umowie kredytowej, które umożliwiają jednostronne ustalanie kursu przeliczeniowego przez bank i przerzucają całkowite ryzyko kursowe na konsumenta, są niedozwolone i ich eliminacja skutkuje nieważnością umowy w całości.

Cofnięcie wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku nie skutkuje jego natychmiastowym uprawomocnieniem; wyrok uprawomocnia się z chwilą wpłynięcia pisma do sądu lub jego nadania pocztą. Ponadto dla sprawców przestępstw seksualnych wobec małoletnich obligatoryjny jest zakaz wykonywania pracy związanej z wychowaniem małoletnich, niezależnie od aktualnego stanu zatrudnienia sprawcy, jako środek prewencyjny

W przypadku przestępstw niealimentacyjnych uprzednie prawomocne skazanie za fragment czynu wyklucza możliwość ponownego skazania za ten sam okres, a dokładne ustalenie czasowych granic czynu jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowej odpowiedzialności karnej.

O ile na podstawie zgromadzonych dowodów istnieją uzasadnione wątpliwości co do poczytalności oskarżonego w chwili popełnienia czynu lub jego zdolności do prowadzenia obrony, sąd ma obowiązek przeprowadzić dowód z opinii biegłych psychiatrów oraz zapewnić oskarżonemu obrońcę z urzędu, aby umożliwić skuteczne korzystanie z prawa do obrony.

Nienależyta obsada sądu zachodzi także wtedy, gdy w składzie sądu bierze udział osoba powołana na urząd sędziego w sądzie powszechnym na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie obuście zakwestionowanym z uwagi na standardy niezależności i bezstronności, co skutkuje uchyleniem wyroku przez Sąd Najwyższy.