Z art. 29 ust. 1 g ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa wynika, że przepisów kodeksu cywilnego o prawie pierwokupu (art. 596 - 602) nie stosuje się jedynie w zakresie uregulowanym w art. 29 ust. 1 u.g.n.r.s.p., który w ogóle nie odnosi się do problemu, jak prawo pierwszeństwa - będące instytucją pokrewną do prawa pierwokupu - ma zostać wykonane, jeżeli jest kilku równolegle

1.Przepisy art. 4171 § 2 oraz z art. 415 k.c. nie mogą być stosowane łącznie. Wprawdzie stanowią one podstawę odpowiedzialności odszkodowawczej za czyn niedozwolony, ale opartej na odmiennych zasadach, tj. art. 415 k.c. - winy, a art. 4171 § 2 k.c. - bezprawności wydania przez władzę publiczną niezgodnego z prawem prawomocnego orzeczenia lub ostatecznej decyzji, kwalifikowanej przez część przedstawicieli

Normy zawarte w art. 4171 § 1-3 k.c., regulują szczególne postacie bezprawnego wyrządzenia szkody przez władzę publiczną, ograniczają odpowiedzialność określoną w art. 417 k.c. przez to, że wprowadzają kwalifikowany sposób stwierdzenia bezprawności określonych rodzajów aktów władczych. Z art. 4171 k.c. wynika bowiem, że jeżeli źródłem szkody wyrządzonej przez niezgodne z prawem działanie przy wykonywaniu

1. W przypadku zdrady małżeńskiej do ochrony więzi prawnorodzinnych między małżonkami nie mają zastosowania przepisy o ochronie dóbr osobistych. 2. Prawo do świadomego decydowania o swoim rodzicielstwie (prawo do planowania rodziny) mieści się w dobrze osobistym w postaci prywatności lub wolności, a dobro to powinno być chronione przede wszystkim w sytuacji doprowadzenia do pożycia intymnego, z zastosowaniem

W świetle art. 361 § 1 k.c. odpowiedzialność deliktowa dotyczy tylko normalnych następstw działania lub zaniechania, które można zakwalifikować jako obiektywnie nieprawidłowe. Dla stwierdzenia istnienia związku przyczynowego nie wystarcza jakiekolwiek powiązanie przyczynowe między zachowaniem zobowiązanego a powstaniem szkody. Konieczność badania "normalności" związku przyczynowego, jako przesłanki

Wymaganie skonkretyzowania żądania obniżenia kary umownej nie ma charakteru bezwzględnego, skoro takiego charakteru nie ma też samo żądanie obniżenia kary umownej.

1. Wierzytelność z tytułu kary umownej, w braku innych ustaleń stron, ma charakter bezterminowy, staje się zatem wymagalna zgodnie z art. 455 k.c. niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do spełnienia świadczenia. 2. Jedną z przesłanek skuteczności potrącenia jest wymagalność wierzytelności przysługującej potrącającemu. Wierzyciel zamierzający przedstawić do potrącenia wierzytelność z tytułu kary umownej

Dla zastosowania art. 530 k.c. istotne jest nie tyle to, czy chroniona wierzytelność jest już w pełni zaktualizowana (np. bezwarunkowa, wymagalna, niezależna od spełnienia świadczenia przez kontrahenta) czy skonkretyzowana, ile to, czy aktualne są racje przemawiające za przyznaniem wierzycielowi silniejszej („wierzyciel”) albo słabszej („przyszły wierzyciel”) ochrony. Słabsza ochrona „przyszłego wierzyciela

Naruszenie obowiązku wykorzystywania przez funkcjonariusza Służby Więziennej zwolnienia lekarskiego zgodnie z jego celem nie może zostać uznane za przewinienie dyscyplinarne, ponieważ nie kwalifikuje się jako zachowanie spełniające warunki wskazane w przepisie art. 230 ustawy o Służbie Więziennej.

Proces zaniechania prowadzenia działalności może być dopiero widoczny w określonej perspektywie temporalnej, skoro jej prowadzenie stanowi element stanu faktycznego. W ten sposób tworzy się schemat, im dłuższe okresy bezczynności zawodowej, tym wyraźniej można poszukiwać momentu faktycznego zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej.

W przypadku, gdy dochodzone pozwem roszczenie wynika z weksla in blanco, stanowiącego zabezpieczenie wierzytelności głównej wynikającej z umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, zapewnienie ochrony określonej w Dyrektywie 93/13 – i wprowadzonych w ramach jej implementacji do polskiego porządku prawnego przepisach art. 3851-3853 k.c. – wymaga, aby sąd rozpoznał sprawę przy uwzględnieniu

Zasadne jest stwierdzenie, że nieuwzględnienie przez sąd, iż skutek w postaci przerwania biegu przedawnienia w wyniku czynności zmierzających do zaspokojenia roszczenia, podejmowanych na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego nie obejmuje niebędącego bankiem powoda, który nabył wierzytelność od banku, stanowiło naruszenie art. 117 § 1 k.c. w zw. z art. 118 k.c. w zw. z art. 123 § 1 pkt. 1 k.c. poprzez

Jeśli bowiem spadkobiercą jest osoba nie mająca pełnej zdolności do czynności prawnych brak złożonego w terminie przez spadkobierców oświadczenia o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku jest jednoznaczne z przyjęciem spadku z dobrodziejstwem inwentarza (art. 1015 § 2 k.c. zdanie drugie w ówczesnym brzmieniu). Z kolei jeżeli jeden ze spadkobierców przyjął spadek z dobrodziejstwem inwentarza, to uważa się

W sytuacji, gdy umowa między stronami zawiera zobowiązanie przemienne, a sąd drugiej instancji zmienia wyrok sądu pierwszej instancji bez wystarczającego wyjaśnienia podstaw prawnych swojej decyzji oraz bez pełnej oceny przedstawionych dokumentów, Sąd Najwyższy powinien uchylić taki wyrok i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania, aby zapewnić właściwą ocenę wszystkich istotnych dla sprawy okoliczności

Przepisy z zakresu prawa prywatnego zasadniczo nie normują instytucji wspólności praw innych niż własność. Z tych względów uznaje się, iż w takich przypadkach odpowiednio bądź per analogiam należy stosować przepisy Kodeksu cywilnego o współwłasności w częściach ułamkowych. Do wykonywania wspólnie przysługujących kilku osobom praw i obowiązków z akcji, na zasadzie wynikającej z art. 2 k.s.h., w sytuacji

Brak prawidłowego wyliczenia, czy też nawet całkowity brak realizacji obowiązku wynikającego z ustawy, czyli wypłaty, dotacji nie może być realizowany w ramach reżimu bezpodstawnego wzbogacenia. Przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu można stosować, w braku innego środka prawnego umożliwiającego przywrócenie równowagi majątkowej naruszonej bez prawnego uzasadnienia. Ponadto, skoro podstawą żądania mógł

1. Zatarcie skazania nie prowadzi jednak do usunięcia obiektywnie istniejących faktów, a więc nie niweczy ani popełnionego przestępstwa, ani wydanego wyroku, nie pozbawia też tego wyroku - przewidzianego w art. 11 k.p.c. - znaczenia w postępowaniu cywilnym. Zatarcie skazania nie uchyla wyroku skazującego, nie stanowi też odpowiednika orzeczenia uniewinniającego ani nie przywraca całkowicie stanu istniejącego