Orzeczenia
Przeprowadzenie dowodu bez wydania postanowienia przewidzianego w art. 236 k.p.c. z reguły nie jest wprawdzie uchybieniem mogącym mieć wpływ na wynik sprawy, jednakże pod warunkiem, że zebrany i rozpatrzony materiał dowodowy będący podstawą orzekania podlegał regułom kontradyktoryjności procesu. Musi być więc spełniony wymóg, aby poszczególne dowody przedstawione przez jedną stronę mogły być poznane
Okres prowadzenia gospodarstwa rolnego po ukończeniu 16. roku życia przed dniem 1 stycznia 1983 r. podlega zaliczeniu do okresu ubezpieczenia wymaganego do nabycia prawa do emerytury rolniczej, jeżeli nie został zaliczony do okresów, od których zależy prawo do emerytury lub renty na podstawie odrębnych przepisów, choćby w tym okresie rolnik równocześnie był zatrudniony na podstawie stosunku pracy
Do przyznania prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem rolniczym wystarczy jeden dzień podlegania ubezpieczeniom. Wobec czego z całego okresu podlegania ubezpieczeniom emerytalno-rentowym należy odliczyć wyłącznie jeden dzień wypadku przy pracy rolniczej jako niezbędny do nabycia prawa do tego świadczenia. Pozostały okres rolniczy można więc uwzględnić (zaliczyć
1. Ponieważ roszczenie przechodzące na ubezpieczyciela jest zasadniczo tym samym roszczeniem, które przysługiwało poszkodowanemu wobec sprawcy szkody, ubezpieczyciel wstępując w miejsce ubezpieczającego (art. 518 § 1 pkt 4 k.c.) nabywa do osoby trzeciej roszczenie z takim ograniczonym terminem przedawnienia, jaki - po odliczeniu okresu, który do tego czasu upłynął - pozostawał ubezpieczającemu na dzień
Zarówno w stanie prawnym przed przedstawioną nowelizacją Prawa upadłościowego polegającą na dodaniu art. 317 ust. 2a, jak i po tej zmianie, przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę w toku postępowania upadłościowego powodowało i powoduje przejęcie zatrudnionych pracowników zgodnie z art. 231 § 1 k.p., a nie powodowało i nie powoduje odpowiedzialności podmiotu przejmującego za zobowiązania
Utrata kończyny nie zawsze uzasadnia całkowitą niezdolność do pracy na stałe. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Rozróżnienie na całkowitą i częściową niezdolność do pracy potwierdza, że ubezpieczeniowa
Sprawa rozstrzygnięta z naruszeniem art. 1128 Prawa cywilnego ziem wschodnich narusza jednocześnie konstytucyjną zasadę demokratycznego państwa prawnego, w tym wynikającą z art. 2 Konstytucji RP zasadę zaufania do państwa i bezpieczeństwa prawnego oraz art. 64 Konstytucji RP w zakresie prawa do dziedziczenia.
Przepisy ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (ustawy lutowej) nie określają kryteriów szacowania wysokości zadośćuczynienia. Przyznanie odszkodowania lub zadośćuczynienia na podstawie tejże ustawy było uzależnione od wystąpienia związku pomiędzy wskazaną szkodą lub krzywdą a orzeczeniem, którego nieważność
Sam status akcjonariusza, w tym przysługiwanie uprawnień akcjonariusza do wykonywania praw majątkowych i korporacyjnych wynikających z posiadania akcji nie stoją na przeszkodzie uznaniu takiej osoby za konsumenta.
Biorąc pod uwagę charakter i cel urlopu dla poratowania zdrowia, należy uznać, iż wiąże się on immamentnie z oceną stanu zdrowia sędziego i rekomendowanym sposobem leczenia, a co za tym idzie, rozważając potrzebę jego udzielenia Minister Sprawiedliwości musi opierać się w niezbędnym zakresie, wyznaczonym przez indywidualne okoliczności każdego przypadku, na relewantnej dokumentacji medycznej, która
Art. 42 ust. 1 ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa nakłada na Radę obowiązek sporządzenia uzasadnienia dla podejmowanych uchwał w sprawach indywidualnych, ale nie określa elementów, z których powinno się składać. Z punktu widzenia kontroli instancyjnej istotne jest, aby uzasadnienie zaskarżonej uchwały pozwalało na dokonanie oceny z punktu widzenia jej zgodności z prawem. Nie wymaga się natomiast,