Na gruncie art. 169 k.c. dobra wiara polega na usprawiedliwionym okolicznościami transakcji przeświadczeniu nabywcy, że zbywca jest uprawniony do rozporządzania konkretną rzeczą. Dobra wiara będzie zatem wyłączona, gdy nabywca wiedział lub przy dołożeniu należytej staranności mógł się dowiedzieć o braku uprawnienia zbywcy do rozporządzania rzeczą. Innymi słowy, wyłączenie dobrej wiary ma miejsce zarówno

W przypadku umów na czas wykonania określonej pracy, w szczególności na czas pełnienia funkcji członka zarządu, który w każdym czasie może zostać odwołany, strony - zawierając umowę - nie mają co do zasady wiedzy, jak długo umowa będzie trwać. Skoro nie mają tej wiedzy, to trudno zarzucić im (zwłaszcza pracodawcy) celowe ukształtowanie długotrwałego zatrudnienia pracowniczego na warunkach umowy terminowej

Skutek w postaci przerwania biegu przedawnienia w wyniku czynności zmierzających do zaspokojenia roszczenia, podejmowanych na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego nie obejmuje niebędącego bankiem nabywcy wierzytelności.

Do przewidzianego w art. 85 ust. 1 zdanie drugie ustawy systemowej wyłączenia obowiązku wypłaty odsetek nie jest wystarczające wykazanie, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie ponosi winy w powstaniu opóźnienia.

Analiza gramatyczna i systemowa art. 144 ust. 1 ustawy o KAS skłania do uznania, że kryterium określone w tym przepisie powinno być spełnione nie tylko w chwili zatrudniania pracownika w jednostce organizacyjnej KAS, lecz także w trakcie trwania takiego zatrudnienia, w tym w okresie przejściowym reformowania administracji skarbowej. Wniosek ten znajduje wsparcie z jednej strony w art. 144 ust. 2 ustawy

O początku biegu terminu przedawnienia roszczenia decyduje moment jego wymagalności (art. 120 § 1 k.c.). Długość terminu przedawnienia roszczeń z umowy ubezpieczenia wynika z art. 819 § 1 i 2 k.c., a o jego wymagalności decyduje powstanie zdarzenia ubezpieczeniowego, z uwzględnieniem jednak charakteru konkretnego ubezpieczenia jako majątkowego lub odnoszącego się do odpowiedzialności cywilnej. W tym

Przedmiot i cel powództwa przeciwegzekucyjnego oraz roszczenia o zwrot wyegzekwowanego świadczenia są różne. Przedmiotem sporu przy powództwie opozycyjnym jest wykonalność wyroku i wystąpienie zdarzeń stanowiących jego przesłanki wymienione w art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. W razie uwzględnienia tego powództwa, w tym zakresie nie może być już prowadzona egzekucja. Natomiast w postępowaniu o zwrot niesłuszne

Wyrok ustalający nieważność umowy może pozwolić na uniknięcie potrzeby wytoczenia powództwa o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, ewentualnie zaś przyczynić się do uproszczenia tego postępowania, jeżeli jego wszczęcie okaże się konieczne. W postępowaniu o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym sąd jest bowiem związany wydanym na podstawie

Z art. 378 § 1 zd. 1 k.p.c. wynika powinność Sądu drugiej instancji rozpoznania sprawy w granicach apelacji. Oznacza to, między innymi, nakaz wzięcia pod uwagę, rozważenia i oceny wszystkich podniesionych w apelacji zarzutów i wniosków. Nierozpoznanie zarzutów apelacji stanowi obrazę tego przepisu

Jeżeli strony umówią się w ten sposób, że świadczenie opiewające na zapłatę kwoty pieniężnej będzie spełniane częściowo (ratalnie), początek biegu przedawnienia roszczenia należy ustalać w odniesieniu do każdej raty z osobna, uwzględniając moment nadejścia wymagalności poszczególnych rat. Moment ten jest determinowany ustalonym przez strony terminem płatności każdej z rat.

Niezgodność pomiędzy faktyczną powierzchnią lokalu a jego powierzchnią określoną w umowie sprzedaży stanowiła wadę rzeczy sprzedanej w rozumieniu art. 556 § 1 KC w brzmieniu obowiązującym do 24 grudnia 2014 r.

Za błędne należy uznać uzależnianie odpowiedzialności Skarbu Państwa za niezgodne z prawem wykonywanie władzy publicznej od kwalifikowanej bezprawności w postaci rażącego naruszenia prawa