Z brzmienia art. 105 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie wynika jakiekolwiek czasowe ograniczenie stosowania domniemań.

Zatwierdzenie zmiany organizacji ruchu, mimo że jest podejmowane m.in. przez starostę powiatowego na podstawie odrębnych przepisów przewidujących jego kompetencje do wydawania zarządzeń wprowadzających zmiany organizacji ruchu należy zaliczyć do aktów organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 6 p.p.s.a.

Mimo stanowczego brzmienia art. 362 k.c. - nie zachodzi konieczność każdorazowego zmniejszenia odszkodowania w razie stwierdzenia, stosownie do założeń koncepcji kauzalnej, istnienia adekwatnego związku przyczynowego między zachowaniem się poszkodowanego (oraz sprawcy szkody) i powodującym uszczerbek naruszeniem praw lub prawnie chronionych interesów poszkodowanego.

Rozwiązanie podmiotu bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego oraz wykreślenie tego podmiotu z rejestru powinno nastąpić jedynie wówczas, gdy podmiot ten nie posiada zbywalnego majątku i faktycznie nie prowadzi działalności, a jednocześnie nie zachodzą inne istotne okoliczności, o których mowa w art. 25d ust. 3 uKRS.

Przewidywanie przez wzbogaconego powstania obowiązku zwrotu korzyści oznacza zarówno sytuację, w której zobowiązany do zwrotu wiedział, że korzyść mu się nie należy, jak również sytuację, gdy co prawda był subiektywnie przekonany, iż korzyść mu się należy, lecz na podstawie okoliczności sprawy obiektywnie powinien się liczyć z możliwością zwrotu, w tym ze względu na wadliwą podstawę prawną bądź też

Ból i cierpienie psychiczne wywołane śmiercią bezpośrednio poszkodowanego mogą być oceniane wyłącznie w kontekście podstaw zastosowania art. 446 § 4 k.c., a nie art. 446 § 3 k.c. W obecnym stanie prawnym nie może być kontynuowania rozwijająca się od połowy pierwszej dekady XXI w. linia orzecznicza, która kwotą stosownego odszkodowania z art. 446 § 3 obejmowała nie tylko naprawienie szkody majątkowej

O ile możliwe jest dochodzenie roszczeń z tytułu ochrony prawa rzeczowego (spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu) na podstawie przepisów art. 222 § 2 k.c., art. 251 k.c. oraz art. 144 k.c., o tyle roszczenia te pozostają bez związku z roszczeniem, o którym mowa w art. 439 k.c. Pierwsze bowiem mają na celu umożliwienie niezakłóconego wykonywania prawa rzeczowego jako bezwzględnego prawa majątkowego

Zastrzeżenie kary umownej za zwłokę w spełnieniu świadczenia niepieniężnego w postaci ułamka (procentu) wartości świadczenia za każdą jednostkę czasu zwłoki, bez jednoczesnego określenia z góry maksymalnej kwoty takiej kary, nie narusza art. 483 § 1 k.c.

Uzasadnienie uchwały KRS nie może być powtórzeniem treści całego zgromadzonego materiału sprawy. Z punktu widzenia prawnej ochrony interesów poszczególnych kandydatów trzeba przyjąć, że Rada nie ma obowiązku szczegółowego opisywania każdego z nich, w szczególności w przypadku wielości kandydatów, z jaką mieliśmy do czynienia w prowadzonym postępowaniu nominacyjnym. Wymagane jest dokładne omówienie

O ile pracami w warunkach szczególnych są te, które - choć wykonywane w branży rolniczej - były ściśle związane z przewożeniem (transportem) różnych towarów, o tyle nie mogą być za nie uznane prace stricte rolnicze, polowe, wykonywane z użyciem ciągnika (traktora).

Nie istnieje norma prawna nakładająca na sąd ubezpieczeń społecznych obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii łącznej biegłych lekarzy w każdym przypadku, gdy u ubezpieczonego stwierdza się więcej niż jedno schorzenie. Brak jest zatem podstaw do formułowania ogólnej tezy, że przepisy postępowania wymagają by biegli - jeżeli zachodzi potrzeba zasięgnięcia opinii kilku biegłych - zawsze składali dodatkowo

Art. 24 ust. 5 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych służy ochronie nie tylko konstytucyjnego prawa wierzyciela hipotecznego realizującego obowiązki wynikające z art. 67 Konstytucji, ale także ochronie praw podmiotowych beneficjentów funduszu. Niedofinansowanie funduszu będące skutkiem nieuiszczania składek przekłada się na wysokość i dostępność wypłacanych świadczeń. Niewywiązywanie się z obowiązków

Krajowa Rada Sądownictwa, porównując kandydatów na sędziów, nie proceduje na zasadzie dowolności. A swobodę jej uznania w tym zakresie w chwili obecnej ograniczają dodatkowo orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Za naruszenie art. 35 ust. 2 pkt 1 ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa uznać należy stwierdzenie, że Rada uwzględniła: kwalifikacje kandydatów, doświadczenie zawodowe, poziom