Zachowanie oskarżonego polegające na przygotowaniu środka przewozu w zamiarze ułatwienia innym osobom popełnienia przestępstwa kradzieży, nawet jeżeli ostatecznie środek ten nie został wykorzystany w związku z przeszacowaniem potrzebnej powierzchni transportowej, może zostać zakwalifikowane jako pomocnictwo w rozumieniu art. 18 § 3 kodeksu karnego i nie stanowi podstawy do uniewinnienia, podobnie jak

W przypadku braku w decyzji, określającej warunki umorzenia należności składkowych i informacji o wysokości należności niepodlegających umorzeniu, organ rentowy ma obowiązek, na wniosek ubezpieczonego, udzielić pełnej i precyzyjnej informacji o tych należnościach w sposób umożliwiający ich spłatę, a naruszenie tego obowiązku może skutkować nieważnością decyzji o odmowie umorzenia należności.

Prawidłowa wykładnia art. 66 § 2 Kodeksu cywilnego musi uwzględniać, że proponowany w ofercie termin rozwiązania umowy o pracę nie jest tożsamy z terminem związania ofertą, a oferta wiąże w terminach wynikających z okoliczności zakomunikowania treści oferty. Jeśli złożenie oferty nie nastąpiło w bezpośrednim kontakcie z oblatem, to oferta przestaje wiązać z upływem czasu, w którym składający ofertę

W wypadku skazania za wykroczenie określone w art. 94 § 1 Kodeksu wykroczeń (k.w.) popełnione po dniu 31 grudnia 2021 r., obowiązkowo należy orzec środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, co wynika z bezwarunkowego charakteru przepisu art. 94 § 3 k.w. w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 2 grudnia 2021 r. Naruszenie tego obowiązku w orzeczeniu sądu skutkuje rażącą obrazą przepisów

W przypadku wniosku o rekompensatę z tytułu pracy w szczególnych warunkach, prawo do świadczenia emerytalnego wypłacane jest począwszy od miesiąca złożenia wniosku o rekompensatę, a nie od wcześniejszej daty, chyba że zachodzą szczególne okoliczności wskazujące na błąd organu rentowego. W sytuacji, gdy wnioskodawca złoży wniosek o rekompensatę dopiero po kilku latach od osiągnięcia wieku emerytalnego

Przepisy ustawy obniżające wysokość emerytur za okres służby na rzecz totalitarnego państwa mogą być zgodne z Konstytucją RP jedynie gdy są proporcjonalne, adekwatne oraz nie naruszają zasady sprawiedliwości społecznej oraz równości obywateli przed prawem.

W przypadku żołnierzy, których emerytury obliczone zostały zgodnie z regulacjami określonymi w art. 15a i art. 18e ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych, nie dotyczy zasada niemożności kumulacji świadczeń – emerytury wojskowej oraz emerytury powszechnej, o ile dotyczy to żołnierzy powołanych do służby po 1 stycznia 1999 r. lub po 31 grudnia 2012 r.

Wyrok kasatoryjny w postępowaniu apelacyjnym, polecający ponownie przeprowadzić całość postępowania przed sądem pierwszej instancji, jest uzasadniony tylko wtedy, gdy wady postępowania dowodowego są na tyle poważne, że niemożliwe jest ich uzupełnienie jedynie poprzez dodatkowe działania sądu odwoławczego.

O tożsamości czynów w przypadku przestępstwa niealimentacji można mówić wyłącznie wtedy, gdy okresy uporczywego uchylania się od obowiązku świadczeń alimentacyjnych, ustalone w kolejno rozpoznawanych sprawach, pokrywają się ze sobą, lub gdy okres określony w drugim rozpoznaniu został w całości objęty skazaniem w sprawie rozpoznawanej wcześniej i zakończonej prawomocnym wyrokiem.

1. Pominięcie bez uzasadnienia dowodu przez sąd odwoławczy nie może stanowić podstawy skargi kasacyjnej, jeżeli zaskarżone orzeczenie pozwala na jego kontrolę kasacyjną, a skarga kasacyjna w zakresie naruszenia prawa materialnego winna jednoznacznie wskazywać na podstawę prawną żądanego świadczenia. 2. W przypadku dyskryminacji o charakterze ciągłym, zasądzone już wcześniej odszkodowanie za naruszenie

W sprawach dotyczących zwrotu nienależnie pobranych świadczeń z ubezpieczeń społecznych, organ rentowy ma prawo żądać ich zwrotu za okres trzech lat, licząc do momentu ostatniej wypłaty tych świadczeń.

Mimo braku ewidencji czasu pracy lub jej nierzetelności, pracownikowi przysługuje wynagrodzenie, jeśli przy pomocy innych dowodów wykaże fakt przepracowania określonej liczby godzin, w tym godzin nadliczbowych. Takim dowodem może być również opinia sporządzona przez biegłego.

W prawidłowym procesie wymierzania kary łącznej ograniczenia wolności, sąd jest zobowiązany do określenia na nowo obowiązków lub wymiaru potrącenia z wynagrodzenia na cele społeczne, w myśl art. 86 § 3 k.k. i art. 34 § 1a i § 1b k.k., przy czym zaniedbanie tego obowiązku skutkuje koniecznością uchylenia wyroku i ponownego jego wydania w sposób eliminujący tę wadę.

Wydanie wyroku nakazowego jest dopuszczalne tylko w sytuacji, gdy materiał dowodowy zebrany w sprawie pozwala na stwierdzenie, że okoliczności czynu i wina oskarżonego nie budzą żadnych wątpliwości, co do wymagania przeprowadzenia rozprawy przed wydaniem orzeczenia jest zbędne. W przypadku gdy istnieją poważne wątpliwości dotyczące okoliczności popełnienia przestępstwa lub winy oskarżonego, konieczne

Karalność wykroczenia ustaje, gdy od czasu jego popełnienia upłynie rok, chyba że w tym okresie zostanie wszczęte postępowanie, wówczas karalność wykroczenia ustaje z upływem dwóch lat od zakończenia roku, w którym zostało popełnione wykroczenie, a w przypadkach określonych przepisami szczególnymi czas ten może ulec zawieszeniu lub przedłużeniu.

W przypadku popełnienia wykroczenia, o którym mowa w art. 94 § 1 k.w. po wejściu w życie zmian w tym przepisie od dnia 1 stycznia 2022 r., obligatoryjne jest orzeczenie przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów, przy czym zakaz ten powinien być adekwatny do rodzaju pojazdu, którym sprawca wykroczenia się posługiwał, zgodnie z aktualnym brzmieniem art. 94 § 3 k.w. oraz linią orzeczniczą Sądu Najwyższego

Zgodnie z art. 40 § 1 pkt 2 k.p.k., sędzia podlega wyłączeniu z mocy prawa od rozpoznania sprawy w postępowaniu odwoławczym, jeżeli jest on małżonkiem prokuratora, który występował w danej sprawie jako oskarżyciel publiczny przed sądem pierwszej instancji.

W przypadku błędnego potraktowania pisma procesowego jako sprzeciwu od wyroku nakazowego po upływie przewidzianego prawem terminu oraz wydania na tej podstawie kolejnych orzeczeń, niezbędne jest uchylenie tych orzeczeń i umorzenie postępowania ze względu na zaistnienie bezwzględnej przyczyny odwoławczej, a dalsze orzeczenia w sprawie mogą być uznane za naruszenie zasady res iudicata.