Klauzule umowne przyznające bankowi jednostronne prawo do określania kursów walut w umowach kredytów indeksowanych są abuzywne, a umowa zawierająca takie postanowienia nie może być utrzymana po ich wyeliminowaniu.

Zasada powagi rzeczy osądzonej określona w art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. dotyczy również postępowań w przedmiocie wydania wyroku łącznego, a jej naruszenie stanowi bezwzględną przyczynę uchylenia orzeczenia zgodnie z art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k.

Służba w instytucjach i formacjach wymienionych w ustawie zaopatrzeniowej nie może być automatycznie uznawana za służbę na rzecz totalitarnego państwa bez możliwości przedstawienia dowodów przez wnioskodawcę na okoliczność rzeczywistego charakteru wykonywanych przez niego działań.

Zmiana umowy na podstawie klauzuli rebus sic stantibus może być dochodzona, nawet po wykonaniu umowy, jeśli przesłanki tej klauzuli zaistniały w czasie trwania stosunku zobowiązaniowego, pod warunkiem posiadania przez wszystkie strony pełnej legitymacji procesowej.

Artykuł 72 § 2 k.c. stanowi podstawę odpowiedzialności odszkodowawczej za prowadzenie negocjacji z naruszeniem dobrych obyczajów lub bez zamiaru zawarcia umowy. Dla pociągnięcia do odpowiedzialności konieczne jest wykazanie złej wiary negocjującego oraz związku przyczynowego między tą działalnością a wyrządzoną szkodą. Negocjacje mogą obejmować różne umowy, jednak, gdy dotyczą zobowiązań spółki, odpowiedzialność

Przesłanki uzyskania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym określone są ściśle w art. 485 k.p.c., a ich brak skutkuje koniecznością rozpoznania sprawy w postępowaniu zwykłym.

Obowiązek dostarczenia kompletnej i prawidłowej dokumentacji aplikacyjnej, w tym dokumentacji środowiskowej, leży po stronie inwestora składającego wniosek o dofinansowanie, nawet jeżeli zlecił on przygotowanie dokumentacji aplikacyjnej profesjonalnemu doradcy (art. 750 k.c. w zw. z art. 735 § 1 k.c.).

Klauzule walutowe w umowach kredytowych, przyznające bankowi możliwość jednostronnego ustalania kursu waluty indeksacji lub waloryzacji, są abuzywne, a ich zawarcie skutkuje nieważnością umowy kredytowej.

Na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy systemowej, pracodawca jest zobowiązany do odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne za pracowników wykonujących pracę na rzecz pracodawcy, nawet jeśli formalnie umowy zlecenia zawierane są z osobami trzecimi, a relacje gospodarcze wskazują na funkcjonalnie jeden podmiot korzystający z pracy tych pracowników.

Karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął okres określony w art. 45 § 1 k.w., a sądy odwoławcze mają obowiązek uwzględnienia tej okoliczności z urzędu, niezależnie od etapu postępowania.

Sąd orzekając środki karne w postaci zakazu kontaktowania się i zbliżania się do pokrzywdzonych ma obowiązek określić czas trwania tych zakazów zgodnie z art. 43 § 1 k.k., który stanowi, że takie zakazy orzeka się w latach, od roku do lat 15.

Sąd odwoławczy nie może orzekać na niekorzyść oskarżonego, zmieniając orzeczenie Sądu I instancji w zakresie kary i środków karnych, jeżeli wyrok Sądu I instancji nie był zaskarżony na jego niekorzyść.

W sytuacji, gdy pracownik wykonuje pracę wyłącznie w innym państwie członkowskim, a działalność pracodawcy w kraju zatrudnienia jest marginalna, organy krajowe mogą ustalić ustawodawstwo tego innego państwa jako właściwe, nawet bez uprzedniego przeprowadzania procedury dialogu i koncyliacji.

Udział w wydaniu orzeczenia osoby, której mandat ławnika wygasł z powodu prawomocnego skazania za przestępstwo, stanowi naruszenie proceduralne skutkujące koniecznością wznowienia postępowania na podstawie art. 439 § 1 pkt 1 k.p.k. w związku z art. 542 k.p.k.

W razie skazania za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego, sąd jest zobowiązany orzec zakaz zajmowania stanowisk, wykonywania zawodów lub działalności związanej z wychowaniem, edukacją, leczeniem małoletnich lub opieką nad nimi, na czas określony albo dożywotnio (art. 41 § 1a k.k.).