Zażalenie na odrzucenie skargi z powodu nieuzupełnienia braków formalnych jest bezzasadne. Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo odrzucił skargę, której braków nie uzupełniono w zakreślonym terminie. Obowiązki strony w postępowaniu nie mogą być usprawiedliwione przebywaniem poza granicami kraju bez ustanowienia pełnomocnika.

Starosta Powiatu Ciechanowskiego jest zobowiązany do rozpatrzenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej dotyczącej procesu realizacji zadań publicznych. Zarzuty naruszenia przepisów nie zostały dostatecznie uzasadnione, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej.

Brak możliwości prawnego ustalenia opłaty zmiennej za ścieki z przelewów burzowych bez miarodajnych pomiarów jakościowych, co było warunkiem koniecznym do uznania zasadności decyzji organu wodnego w stanie prawnym przed 2024 rokiem.

Ocena oddziaływania na środowisko dla zrealizowanej inwestycji jest możliwa i konieczna dla ustalenia środowiskowych uwarunkowań; organy muszą uzyskać obligatoryjne opinie ekspertów oraz rozważyć minimalne odległości zgodnie z ustawą, nawet post factum.

Uchwała regulująca ceny za usługi komunalne musi zawierać szczegółowe podstawy kalkulacji w akcie prawa miejscowego, aby zapewnić zgodność z prawem i umożliwić kontrolę sądową. Brak takich regulacji skutkuje nieważnością aktu.

W postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji przenoszącej pozwolenie na budowę stronami są wyłącznie dotychczasowy i nowy inwestor zgodnie z art. 40 ust. 3 u.p.b. Osoby trzecie, nieposiadające interesu prawnego w danej decyzji, nie są stronami postępowania i nie mogą skutecznie domagać się stwierdzenia nieważności decyzji o przeniesieniu pozwolenia na budowę.

Nieprzyznanie renty rodzinnej w drodze wyjątku może stanowić naruszenie prawa, gdy organ nie uwzględnił należycie szczególnych okoliczności uniemożliwiających wnioskodawcy uzyskanie świadczenia w trybie zwykłym.

Gdy planowane przedsięwzięcie może mieć znaczący negatywny wpływ na obszar Natura 2000, organ ma prawo odmówić zgody na jego realizację, nawet jeżeli nie wszystkie ustalenia znajdują wydźwięk w lokalnych planach zagospodarowania. Naczelny Sąd Administracyjny popiera decyzję organów odmawiających zgody w trosce o ochronę środowiska.

Zażalenie na postanowienie o odrzuceniu zażalenia jako nieopłacone uznaje się za bezzasadne, jeśli pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, co uzasadnia jego odrzucenie, zgodnie z art. 220 § 3 p.p.s.a.

Obowiązek wykonania ekspertyzy nałożony decyzją administracyjną na zgłaszającego inwestora w wyniku naruszenia interesów osób trzecich nie narusza przepisów Prawa wodnego; zgłoszenie wodnoprawne obejmuje wyłącznie działania przewidziane w zgłoszeniu, a ich wpływ na interesy osób trzecich wymaga wyjaśnienia poprzez ekspertyzę.

Skarga kasacyjna od wyroku WSA w Krakowie oddalona; sąd I instancji właściwie kontrolował działalność administracji i spełnił wymogi proceduralne w zakresie uzasadnienia.

Skarga kasacyjna jest bezzasadna. Udział w rozprawie sądowo-administracyjnej nie jest obligatoryjno dla strony pozbawionej wolności, jeśli istnieje możliwość obrony przez pisma procesowe. NSA nie ma obowiązku przeprowadzania pełnego postępowania dowodowego.

Brak oceny kumulacji oddziaływań przy wydawaniu decyzji środowiskowej dla elektrowni wiatrowej stanowi rażące naruszenie art. 63 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy środowiskowej, uzasadniające stwierdzenie jej nieważności.

Decyzja ustalająca warunki zabudowy dla inwestycji zagrodowej, wydana z uwzględnieniem prawidłowo przeprowadzonych uzgodnień z odpowiednimi organami, jest zgodna z prawem i nie narusza chronionych interesów związanych z planowaniem przestrzennym.

Wycofanie z obrotu produktów, które w momencie wycofania nie spełniają wymogów prawa żywnościowego, nie stanowi "marnowania żywności" w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu marnowaniu żywności. Takie działanie nie skutkuje obowiązkiem uiszczenia opłaty. Decyzje organów administracyjnych naruszające tę zasadę podlegają uchyleniu.

Stwierdzenie nieważności przez sąd administracyjny aktu regulującego zasady korzystania z cmentarza komunalnego, który nie został należycie ustanowiony jako akt prawa miejscowego przez właściwy organ, jest uzasadnione i zasadne.

W przypadku braku zmiany stanu prawnego lub faktycznego, organy administracji związane są wcześniejszymi wyrokami sądowymi, co oznacza, że decyzje muszą być zgodne z uprzednio wydanymi orzeczeniami oraz obowiązującymi przepisami materialnym i proceduralnym.

Uchwała o wygaśnięciu mandatu radnego wymaga spełnienia wymogu zapewnienia radnemu możliwości złożenia wyjaśnień zgodnie z art. 383 § 3 Kodeksu wyborczego; niewypełnienie tego obowiązku uzasadnia unieważnienie uchwały jako sprzecznej z prawem.

Z art. 11 p.p.s.a. wynika, że ustalenia prawomocnego wyroku karnego są wiążące dla sądu administracyjnego, co wyklucza odmienne rozstrzyganie co do istoty samowoli budowlanej i zasadności zarządzenia jej rozbiórki. Skarga kasacyjna została oddalona, potwierdzając prawidłowość wcześniejszych decyzji.

Stawka opłaty zmiennej za usługi wodne musi uwzględniać różnorodność celów, na jakie pobierana jest woda, zgodnie z pozwoleniem wodnoprawnym, i oparta jest na różnicy między zbiorowym a innym wykorzystaniem wody; podział celów poboru oparty na §5 ust. 1 pkt 27 i 40 rozporządzenia.

Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach może być wydana dla zrealizowanego już przedsięwzięcia, jednak brak uzyskania wymaganych prawem opinii organów współdziałających stanowi istotne naruszenie proceduralne, uzasadniające konieczność uchylenia decyzji i ponownego rozpoznania sprawy.

Prawidłowe zróżnicowanie stawek opłat za pobór wód zależy od celu poboru, a nie od odbiorcy finalnego, w myśl zasady użytkownik płaci. Przepisy Prawa wodnego oraz rozporządzenia jasno rozgraniczają cele zaopatrzenia na ludność od innych celów użytkowych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że nałożenie grzywny w celu przymuszenia było prawidłowe oraz zgodne z wymogami prawnymi, a podnoszone zarzuty skarżących były niewłaściwie sformułowane i nieuzasadnione w ramach postępowania kasacyjnego.

Decyzja kasacyjna wydana przez organ odwoławczy na podstawie art. 138 § 2 k.p.a. jest zgodna z prawem, gdy organ I instancji nie udostępnił właściwego udziału stronom w postępowaniu, co uniemożliwia ostateczne rozstrzygnięcie sprawy na podstawie zebranego materiału dowodowego.