Postanowienie o umorzeniu postępowania zażaleniowego wobec wygaśnięcia mocy postanowienia o wstrzymaniu robót budowlanych było zgodne z prawem i nie może być kwestionowane przez sąd kasacyjny, który nie zastępuje strony w formułowaniu podstaw kasacyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że odmowa wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia wynagrodzenia dla zarządcy przymusowego była bezpodstawna, potwierdzając zasadność wyroku WSA i oddalając skargę kasacyjną organu podatkowego.

Przepis art. 64 ust. 2 lit. e rozporządzenia nr 1306/2013, pomimo braku szczegółowych aktów wykonawczych, podlega bezpośredniemu stosowaniu przez organy administracji krajowej. Odmowa jego zastosowania prowadziłaby do naruszenia zasady skuteczności prawa Unii oraz zasady proporcjonalności wyrażonej w art. 5 ust. 4 TUE.

Pozwolenie konserwatorskie nie podlega przedłużeniu po wygaśnięciu jego ważności, a wniosek o jego przedłużenie musiałby zostać złożony przez adresata pierwotnej decyzji w okresie jej obowiązywania. Sąd utrzymał decyzję o odmowie wszczęcia postępowania z racji braku legitymacji skarżącego.

Skarga kasacyjna podlega oddaleniu, gdy brak jest wykazania wpływu zarzucanych uchybień proceduralnych na wynik sprawy. Wniesienie zarzutów opartych na uchybieniach procesowych wymagających udowodnienia ich wpływu na wynik postępowania jest warunkiem skuteczności skargi.

Sąd administracyjny nie weryfikuje celowości działań administracji samorządowej; zgodność z prawem działań dotacyjnych musi być ocenia na podstawie przepisów ustrojowych i finansowych gminy.

Termin zawiadomienia wierzyciela o kosztach egzekucyjnych, uregulowany w art. 64c § 6a pkt 2 u.p.e.a., jest terminem nieprzekraczalnym, którego niezachowanie skutkuje utratą kompetencji organu do wydania postanowienia o kosztach egzekucyjnych.

Specustawa gazowa wyłącza konieczność uzyskania zezwolenia na zajęcie pasa drogowego po zakończeniu inwestycji o znaczeniu strategicznym, uchylając tym samym stosowanie odpowiednich przepisów ustawy o drogach publicznych i wykluczając nałożenie kar pieniężnych za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia.

Art. 70a ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego uprawnia do nieodpłatnego nabycia nieruchomości wyłącznie podmioty kościelne wymienione w ust. 2 tego artykułu. Orzeczenie interpretowało tę normę kompleksowo, uniemożliwiając nabycie nieruchomości innym osobom prawnym Kościoła Katolickiego.

Znak pionowy jest wystarczający dla oznaczenia miejsca postojowego w strefie płatnego parkowania, co uzasadnia naliczenie opłaty. Brak oznakowania poziomego nie wpływa na legalność oznaczenia i naliczenia opłaty.

W postępowaniu dotyczącym jednorazowej opłaty planistycznej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości kluczowe jest porównanie wartości przed i po zmianie planu miejscowego; ewentualne roszczenia odszkodowawcze związane z przeszłymi zmianami planistycznymi nie wpływają na obowiązek uiszczenia opłaty.

Przepisy art. 22c pkt 2 updof oraz art. 71 ustawy zmieniającej, wprowadzające modyfikacje zasad amortyzacji budynków mieszkalnych, są zgodne z Konstytucją RP, a skarga kasacyjna dotycząca ich konstytucyjności nie znalazła usprawiedliwienia w świetle rygorystycznych kryteriów proceduralnych oraz wykładni językowej i systemowej.

Sąd podtrzymał wykładnię definitywnie wyłączającą z amortyzacji podatkowej budynki mieszkalne w nowym reżimie prawnym, uznając jednocześnie, że zakres ochrony praw nabytych został należycie uregulowany przepisami przejściowymi w art. 71 ust. 2 ustawy zmieniającej.

Organ odwoławczy naruszył zasady postępowania administracyjnego poprzez niewyjaśnienie rozbieżności w materiale dowodowym dotyczącym ochrony wartości widokowych zabytku, co przesądziło o oddaleniu skargi kasacyjnej przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Przepisy art. 38 ust. 1 i art. 36 ust. 1–3 u.f.z.o. oraz art. 7 i 94 Konstytucji RP uzasadniają umocowania organu do wymogu dokumentacji finansowej dotacji oraz sprawozdawczości liczby uczniów; Uchwała jest zgodna z ustawą o finansowaniu zadań oświatowych.

Podatnik, występując z wnioskiem o ograniczenie poboru zaliczek na podatek dochodowy, musi uprawdopodobnić niewspółmierność zaliczek w stosunku do przewidywanego podatku; niewykazanie tej okoliczności nie uzasadnia zmiany decyzji organu administracyjnego dotyczącej zaliczek.

Zwolnienie z podatku u źródła na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymaga od płatnika weryfikacji rzeczywistego właściciela dywidendy; wymagana jest jedynie należyta staranność.

NSA orzeka, że ZUS zobowiązany jest do udzielania wyjaśnień stronom w postępowaniach związanych ze zwolnieniami z opłat składkowych, a ich brak stanowi naruszenie proceduralne wpływające na wynik sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną M. M., uznając, iż dokonana przez Wójta Gminy Słupsk aktualizacja podstawowej kwoty dotacji oświatowej została przeprowadzona zgodnie z zasadą samodzielności finansowej gmin, mimo błędów proceduralnych i wynikłych z nich wątpliwości co do intencji gminy.

Decyzja o warunkach zabudowy parkingu wymaga wykazania wystarczalności uzbrojenia terenu poprzez potwierdzenia gestorów sieci, co stanowi niezbędną przesłankę dla zgodności z przepisami zagospodarowania przestrzennego.

Przeznaczenie nieruchomości pod drogę publiczną w sytuacji istnienia alternatywnych lokalizacji jest naruszeniem zasady proporcjonalności i uzasadnia stwierdzenie nieważności uchwały planistycznej.

Skarga kasacyjna Zarządu Powiatu Limanowskiego na wyrok WSA z 21 października 2021 r. została oddalona, z uwagi na brak skutecznego zakwestionowania związania wcześniejszym wyrokiem, który stwierdził bezskuteczność czynności odmowy udzielenia dotacji na rzecz Fundacji W.

Użyty w wyroku TSUE z 27 lutego 2025 r., C-277/24 (ECLI:EU:C:2025:130) zwrot: „może skutecznie podważyć ustalenia faktyczne i kwalifikacje prawne dokonane przez organ podatkowy w ramach pierwszego postępowania” oznacza, że kwestionując wysokość długu podatkowego spółki, w ramach postępowania z art. 116 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), były członek

Nazwa kierunku studiów ukończonych przez wnioskodawcę jest zgodna z zakresem kierunku studiów uznawanym za odpowiedni, co wystarcza do uznania spełnienia wymogu posiadania odpowiedniego wykształcenia dla uzyskania uprawnień budowlanych w danej specjalności.