NSA potwierdził, iż umorzenie postępowania administracyjnego, której podstawą było przedwczesne uznanie bezprzedmiotowości postępowania, bez pełnego ustalenia faktów dotyczących ważności decyzji konserwatorskiej, nie jest prawidłowe. Wyrok NSA oddala skargę kasacyjną, wymagając pełnego wyjaśnienia, czy decyzja konserwatorska może być przedłużona.

Umorzenie postępowania w sprawie samowolnej budowy jest zasadne, gdy istnieje prawomocna decyzja o pozwoleniu na użytkowanie obiektu. Legalność budowy nie może podlegać ponownemu badaniu przez organy nadzoru budowlanego po wydaniu takiej decyzji.

Postępowanie w przedmiocie zgodności montażu instalacji wentylacyjnej umorzono poprawnie z uwagi na brak niezgodności z prawem materialnym; sąd potwierdził brak naruszeń proceduralnych i całkowitą zgodność działań inwestora z przepisami.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że określenie parametrów zabudowy oparte na istniejącym zagospodarowaniu terenu respektuje zasadę dobrego sąsiedztwa i jest zgodne z prawem. Organ administracyjny słusznie zastosował podstawowy wzorzec wyznaczenia obszaru analizy.

NSA stwierdza, że decyzje organów pierwszej instancji i SKO sformułowały zasady ustalenia warunków zabudowy zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, a uchylenie ich przez WSA w Białymstoku na podstawie wadliwości dokumentacji było bezzasadne.

Postępowanie administracyjne wszczęte przez funkcjonariusza Policji w sprawie wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat staje się bezprzedmiotowe i podlega umorzeniu z chwilą jego zwolnienia ze służby na podstawie art. 105 § 1 k.p.a.

Dopuszczalne jest obciążenie wnioskodawcy dodatkowymi kosztami za udostępnienie informacji publicznej, jeśli oznacza to istotny nakład pracy oraz przekształcenie informacji zgodnie z wnioskiem. Koszty te muszą być rzeczywiste i uzasadnione.

Wyniki audytów mogą stanowić informację publiczną, a organ administracji publicznej jest zobowiązany do powtórnego rozpatrzenia wniosku o ich udostępnienie, uwzględniając przesłanki ograniczenia dostępu do informacji publicznych.

Okręgowa Rada Adwokacka, jako organ samorządu adwokackiego, jest zobowiązana do udostępnienia informacji publicznej dotyczącej wykonywania zawodu adwokata. Brak jakiejkolwiek reakcji na wniosek skutkuje uznaniem bezczynności organu, nawet jeśli odmowa oparta była na błędnym rozumieniu prawa.

Prawo dostępu do informacji publicznej nie może być nadużywane w celu naruszenia interesów publicznych czy uzyskania korzyści majątkowych, lecz nadużycie musi być stwierdzone poprzez wydanie odpowiedniej decyzji administracyjnej.

Grunty po zlikwidowanej linii kolejowej, będące w posiadaniu przedsiębiorcy, są związane z działalnością gospodarczą i podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla gruntów z nią związanych, zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.

W decyzji dotyczącej warunków zabudowy rzeczywisty dostęp do drogi publicznej nie musi być prawnie zagwarantowany, wystarczy jego faktyczna możliwość. Ustalanie stosunków własnościowych dotyczy późniejszego etapu procedury budowlanej.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego organ administracji budowlanej słusznie wniósł sprzeciw wobec zgłoszenia robót budowlanych w celu budowy przydomowej oczyszczalni ścieków, zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, który zakazuje takich inwestycji na wskazanym obszarze.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok WSA w Krakowie z powodu niejasnego zobowiązania organu administracyjnego i błędnej kwalifikacji bezczynności i przewlekłości jako rozłącznych przesłanek. Sprawa jest przekazana do ponownego rozpoznania.

Decyzja Wojewody Wielkopolskiego o unieważnieniu paszportu skarżącego M.J. była zgodna z przepisami ustawy o dokumentach paszportowych, a kuratorowi przyznano wynagrodzenie zgodne z właściwymi przepisami, co zaważyło na oddaleniu skargi kasacyjnej.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego może w sposób zgodny z prawem ograniczać zabudowę na terenach rolnych, zgodnie ze studium uwarunkowań, nie naruszając nadmiernie praw własności, jeśli służy to zrównoważonemu rozwojowi oraz ochronie przestrzeni rolniczej.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że decyzje organów administracyjnych powinny być procedowane na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami z 1997 r., jeśli nie zakończono ich wydaniem decyzji ostatecznej przed jej wejściem w życie, odrzucając zarzuty skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że decyzja administracyjna o przyznaniu prawa użytkowania wieczystego na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami była prawidłowa, a skarga kasacyjna prokuratora była nieuzasadniona z braku konkretnych podstaw kasacyjnych.

W postępowaniu o przywrócenie terminu na złożenie wniosku strona obowiązana jest uprawdopodobnić brak winy w uchybieniu terminowi. Okoliczności uprawdopodobniające brak winy muszą być szczegółowo wskazane i wynikać z materiału dowodowego sprawy. Brak precyzyjnego uzasadnienia uzasadnia odmowę przywrócenia terminu.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skuteczne nabycie prawa użytkowania wieczystego z dniem 5 grudnia 1990 r. wymaga przedłożenia przez wnioskodawcę jednoznacznych dokumentów potwierdzających zarząd nieruchomości, co nie miało miejsca w tej sprawie. Skarga kasacyjna została oddalona.

Pracodawca ma prawo do dofinansowania wynagrodzenia pracownika z niepełnosprawnością, jeśli posiada wiedzę o jego statusie w dniu zatrudnienia, nawet bez formalnego orzeczenia. Brak fizycznego orzeczenia nie wyklucza efektu zachęty, jeśli świadomość niepełnosprawności istniała wcześniej.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że dowody zgromadzone w postępowaniu administracyjnym były wystarczające do ustalenia, iż nośnik reklamowy znajdował się w pasie drogowym, co uzasadniało nałożenie administracyjnej kary pieniężnej na spółkę za zajęcie tego pasa bez zezwolenia.

Podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur, które nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Faktury takie, określane jako "puste", nie spełniają wymogu "strony materialnej" niezbędnej dla opodatkowania VAT.

Pracodawca ma prawo do dofinansowania wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego w ramach efektu zachęty, mimo braku formalnego orzeczenia w chwili zatrudnienia, jeżeli świadomość pracodawcy o niepełnosprawności istniała na podstawie oświadczenia pracownika.