Roboty budowlane wykonane przez R.B. w parku narodowym, w postaci przebudowy urządzenia wodnego bez wymaganych pozwoleń, są nielegalne. Konieczne jest przywrócenie urządzenia do stanu sprzed przebudowy, zgodnie z art. 51 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego.

Funkcjonariusz Policji nie może być obciążony odpowiedzialnością dyscyplinarną bez pełnego wyjaśnienia stanu faktycznego, w tym obiektywnej możliwości realizacji obowiązków wynikających z hierarchii służbowej, oraz precyzyjnego określenia terminów wykonania poleceń.

Skargę kasacyjną oddalono z powodu niewykazania przez skarżącego, że posiadał zgłoszone zwierzęta, a tym samym nie spełnił przesłanek do płatności; ciężar dowodowy zgodnie z art. 3 ustawy o płatnościach ciąży na skarżącym.

Obowiązek poddania się szczepieniom ochronnym wynika z ustawowych przepisów i nie można odstąpić od jego egzekucji bez udokumentowanych przeciwwskazań zdrowotnych. Obecny stan prawny, na mocy rozporządzenia Ministra Zdrowia, precyzyjnie określa zasady ich realizacji oraz wymagalność.

Przedmiotem umów była usługa montowania elementów meblowych, stąd umowy miały charakter umów o świadczenie usług, co uzasadnia obowiązek zgłoszenia wykonawcy do ubezpieczenia zdrowotnego.

Zawarcie umowy nazwanej umową o dzieło nie wyklucza jej kwalifikacji jako umowy o świadczenie usług, gdy jej faktyczny charakter oraz brak samoistnego rezultatu wskazują na stosowanie przepisów o zleceniu, co skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego.

W sprawie dotyczącej nakazu wykonania robót budowlanych obiekt uznano za budynek gospodarczy, a zaskarżona decyzja nadzoru budowlanego była zgodna z prawem. Skarga kasacyjna M.K. została oddalona z powodu braku uzasadnionych podstaw.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną, potwierdził legalność i prawidłowość działania Wojewody Dolnośląskiego oraz decyzję Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, wskazując na brak podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i stwierdzając właściwe zastosowanie przepisów proceduralnych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że okres zawieszenia biegu terminów dla legalizacji pobytu cudzoziemców, przewidziany w ustawie o pomocy obywatelom Ukrainy, wyklucza możliwość zakwalifikowania działań organu jako bezczynność, co uniemożliwia wniesienie skargi na bezczynność.

Obowiązek uiszczania opłaty abonamentowej na rzecz Poczty Polskiej S.A. przez posiadacza zarejestrowanego odbiornika RTV wynika z samej ustawy abonamentowej i trwa do czasu formalnego wyrejestrowania odbiornika, niezależnie od faktycznego korzystania z urządzenia.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził brak obowiązków płatnika po stronie spółki N. S.A. odnośnie szkoleń dla współpracowników prowadzących działalność gospodarczą; kwestia przychodu ze szkoleń dotyczy samoopodatkowania w źródle działalności gospodarczej współpracowników.

W przypadku wystąpienia przez wnioskodawcę o płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego przy pozorowaniu działalności rolniczej, organ prawidłowo odmawia przyznania wsparcia, uznając stworzenie sztucznych warunków do osiągnięcia korzyści finansowych.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, uznając, że uzasadnienie decyzji organu podatkowego spełniało wymogi prawne, umożliwiając jej merytoryczną kontrolę sądową, zatem ponowne rozpoznanie skargi przez WSA jest zasadne.

Obowiązek uiszczania opłaty abonamentowej za zarejestrowany odbiornik RTV trwa do czasu przedstawienia dowodu jego wyrejestrowania; zmiana miejsca zamieszkania czy przeniesienie prawa własności nie znoszą tego obowiązku.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że skarżąca wytworzyła sztuczne warunki do uzyskania płatności dla ONW, pozorując działalność rolniczą, co jest sprzeczne z art. 60 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.

Unieważnienie zgłoszenia celnego wywozowego jest zasadne w przypadku nieprzedstawienia wiarygodnych, poświadczonych dowodów na wywóz towarów poza obszar celny UE, w terminie 150 dni od daty zwolnienia towarów do procedury wywozu.

Negatywna opinia organu specjalistycznego, wskazująca na zagrożenie interesu gospodarczego, wystarcza do odmowy udzielenia pozwolenia na działalność w polskich obszarach morskich zgodnie z art. 23 ust. 3 pkt 2 u.o.m.

Mając na względzie art. 23 i 26 ustawy o obszarach morskich, odmawia się wydania pozwolenia na inwestycję, jeżeli organ opiniujący stwierdzi choćby jedno zagrożenie dla interesu gospodarki narodowej.

Właściciele nieruchomości, które nie znajdują się w obszarze oddziaływania planowanej inwestycji, nie posiadają interesu prawnego uprawniającego do wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Ocena projektu wniosku o dofinansowanie przez Agencję Rozwoju Regionalnego S.A., w zakresie posiadania niezbędnych pozwoleń, może podlegać kontroli sądowej, gdy ocena ta jest uznana za przeprowadzoną w sposób naruszający prawo i zasady regulaminowe.

Dokumenty dotyczące organizacji ruchu drogowego, w tym umowy zlecenia oraz projekty, stanowią informację publiczną i podlegają udostępnieniu jako dokumenty urzędowe. Brak ich udostępnienia kwalifikuje się jako bezczynność organu, lecz nie zawsze jako rażące naruszenie prawa.

Skarżący nie posiadają przymiotu strony w postępowaniu nieważnościowym decyzji o pozwoleniu na budowę, gdyż nie wykazali interesu prawnego na podstawie art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego, co uzasadniało oddalenie ich skargi kasacyjnej.

NSA wskazuje, że do stwierdzenia samowoli budowlanej niezbędne jest precyzyjne ustalenie daty zakończenia budowy; niewłaściwe ustalenie tej daty stanowi naruszenie przepisów postępowania, co uzasadnia uchylenie wyroku i decyzji organów niższych instancji.

Odmowa uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy nie może być uzależniona od istniejących parametrów zjazdu; kwestia ta powinna być rozstrzygana w odrębnym postępowaniu administracyjnym, a nie podczas uzgodnienia w sprawie warunków zabudowy.