Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż termin zgłoszenia nabycia pojazdu uległ wydłużeniu na podstawie art. 31ia ustawy o COVID-19 i nie podlegał przywróceniu na podstawie art. 15zzzzzn2 tej ustawy; uchylając wyrok WSA, NSA przyjął wobec spółki sankcję za uchybienie terminowi bez obowiązku organu jego przywrócenia.

Przerwa w przekazywaniu danych geolokalizacyjnych w systemie SENT skutkująca niemożnością monitorowania przewozu towarów, nie stanowi uchybienia formalnego nieznacznej wagi i nie uzasadnia odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej, o ile nie zaistniały nadzwyczajne okoliczności uzasadniające odstąpienie z uwagi na interes publiczny.

Interes prawny skarżącego nie został naruszony przez uchwałę zmieniającą miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Procedura uchwalania zmiany planu nie naruszyła przepisów prawa w sposób istotny. Skarga kasacyjna została oddalona.

Sąd w pełni aprobuje, że wygaśnięcie decyzji o warunkach zabudowy jest formalne i potwierdza prymat planu miejscowego jako aktu powszechnie obowiązującego nad decyzją. Odmowa zawieszenia postępowania bez wstępnego zagadnienia jest prawidłowa.

Brak było przesłanek do uznania wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego za niezgodny z prawem, ponieważ polski sąd dokonał prawidłowej stosownej wykładni przepisów Dyrektywy VAT 112 oraz krajowego prawa podatkowego, a skarga nie wykazała rażącego naruszenia tak prawa krajowego, jak i unijnego w zakresie dochodzenia odliczenia VAT.

Samo świadczenie usług magazynowania odpadów można uznać za zgodne z funkcją terenu przemysłowego, jeżeli jest powiązane z działalnością produkcyjną zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

W sprawie dotyczącej kary pieniężnej za przekroczenie warunków odprowadzania ścieków, Główny Inspektor Ochrony Środowiska nie naruszył zakazu reformationis in peius i skutecznie utrzymał w mocy decyzję o nałożeniu kary, zgodnie z art. 139 k.p.a., bez naruszenia procedur.

Decyzja ustalająca kwotę nienależnie pobranych płatności nie wymaga wskazania wyliczeń DJP, jeśli przesłanki niespełnienia zostały prawomocnie określone wcześniej. Brak spełnienia warunków na rok 2021 nie wymaga ponownego badania dla decyzji dotyczącej lat 2019-2020.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał skargę kasacyjną ARiMR za zasadną, uchylił wyrok WSA i oddalił skargę. Stwierdzono, że przedawnienie roszczenia dochodzenia nienależnie pobranych płatności nie nastąpiło, a przerwanie jego biegu było skuteczne na dzień doręczenia postanowień o wznowieniu postępowań.

Przerwanie biegu terminu przedawnienia roszczeń o zwrot nienależnie pobranych płatności wspólnotowych może być skutecznie dokonane poprzez prawidłowo doręczone wezwanie kwalifikowane oraz podejmowanie szeregu działań administracyjnych odnoszących się do nieprawidłowości ciągłej.

Naczelny Sąd Administracyjny przyznał, że w sprawach o ustalenie nienależnie pobranych płatności termin przedawnienia może ulegać przerwaniu przez doręczenie wezwań wskazujących na nieprawidłowości, a charakter ciągły takich nieprawidłowości oznacza biegniecie terminu od ustania nieprawidłowości.

NSA uchylił wyrok WSA i decyzje organów administracyjnych, z powodu niewystarczającego uzasadnienia wysokości kosztów biegłego, pomimo zasadności przypisania skarżącemu odpowiedzialności kosztowej za zmiany stosunków wodnych.

W postępowaniu interpretacyjnym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie może odmówić wszczęcia postępowania wskazując na charakter poglądowy lub hipotetyczny wniosku, o ile przepisy dotyczą raportowania schematów podatkowych, a wnioskodawca jest zainteresowanym podmiotem.

W sytuacji przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych wniosku o przywrócenie terminu, strona musi uprawdopodobnić brak winy w uchybieniu tego terminu; nawet najlżejszy stopień zawinienia wyklucza możność zastosowania art. 162 Ordynacji podatkowej.

Negatywna opinia dotycząca zmiany zezwolenia na zbieranie odpadów, wydana przez organ opiniujący, uzasadniona dotychczasową niezgodną z prawem działalnością wnioskodawcy, jest prawidłowa i nie stanowi naruszenia przepisów postępowania administracyjnego.

Skarga kasacyjna jest niezasadna, a zaskarżone wyroki są zgodne z wcześniejszymi ocenami prawnymi. Tytuł wykonawczy, mimo braku precyzyjnego określenia przerw w naliczaniu odsetek, jest ważny. Przedawnienie zobowiązań było już rozstrzygnięte.

Odpowiedzialność administracyjna za usunięcie drzew bez zezwolenia jest solidarna w przypadku współwłaścicieli nieruchomości, którzy w momencie deliktu mieli tytuł prawny do zarządzania nieruchomością wspólną.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który wprowadza ograniczenia dotyczące lokalizacji inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, nie narusza przepisów prawa, pod warunkiem że wyznaczenia tych ograniczeń są precyzyjne i nie uniemożliwiają realizacji głównych inwestycji tego typu.

Oddalenie skargi kasacyjnej dotyczącej warunków zabudowy, gdyż skarga, jako niezasadna, nie wykazała naruszeń zasad postępowania administracyjnego ani wpływu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na wydaną decyzję.

Uwzględnienie zarzutów kasacyjnych dotyczących błędów w obliczeniach kary przez organy administracji nie wpływa na zasadność decyzji o wymiarze kary, gdyż ostateczna jej wysokość pozostaje niezmienna względem ustawowych limitów.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż w przypadku naruszenia przepisów transportowych, które nie spełniają przesłanek jednoczesnego naruszenia załączników 3 i 4 ustawy, zasadne jest nałożenie kar za każde naruszenie odrębnie, zgodnie z właściwymi regulacjami.

Przedsiębiorca wykonujący przewóz drogowy ponosi obiektywną odpowiedzialność za brak aktualnych badań technicznych pojazdów, niezależnie od pandemii COVID-19, a obowiązek znajomości stanu prawnego spoczywa na przedsiębiorcy.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż nałożenie kary pieniężnej na zarządzającego transportem było zasadne, w związku z niewywiązaniem się z wymogów ustawy o transporcie drogowym; nie stwierdzono podstaw do uznania nadzwyczajnych okoliczności wyłączających odpowiedzialność.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że nieuzupełnienie w terminie braków formalnych wezwania do organu administracyjnego skutkuje pozostawieniem odwołania bez rozpoznania. Błędne oznaczenie wezwania nie wpływa na jego skuteczność procesową, jeśli określone jest istota wezwania i rygor jego niewypełnienia.