Skarga kasacyjna od wyroku WSA we Wrocławiu w przedmiocie włączenia nieruchomości do wojewódzkiej ewidencji zabytków została oddalona; czynności konserwatora zabytków były zgodne z prawem, a uprzednie prawomocne orzeczenie wiąże inne organy.

Dopuszczenie przez miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego budowli infrastrukturalnych nie wymaga określenia parametrów zabudowy, takich jak wysokość obiektów czy udział powierzchni biologicznie czynnej, jeśli nie wpływają one na ład przestrzenny, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o planowaniu przestrzennym.

Dopuszczenie organizacji społecznej do postępowania administracyjnego wymaga zarówno zgodności z celami statutowymi, jak i istnienia interesu społecznego. Brak spełnienia tych przesłanek uniemożliwia jej udział w postępowaniu na prawach strony.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że ustalenie warunków zabudowy, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, może obejmować instalacje OZE na podstawie decyzji administracyjnej bez ograniczeń co do mocy instalacji, zgodnie z art. 61 ust. 3 ustawy o planowaniu przestrzennym.

NSA stwierdza, że przepisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie mogą uniemożliwiać realizacji inwestycji celu publicznego z zakresu łączności sieci telekomunikacyjnej, co stanowi naruszenie ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych.

Skarga kasacyjna P. S. została oddalona z powodu braku uzasadnionych podstaw, gdyż jedynie E. S. miała prawo wniesienia zażalenia. Skarga kasacyjna E. S. odrzucona jako niedopuszczalna.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, orzekając, że decyzja o nakazie przywrócenia budynku do stanu poprzedniego jest prawidłowa i zgodna z prawem. Wykonane roboty budowlane nie mogą być legalizowane z uwagi na brak zgody wszystkich współwłaścicieli oraz konieczność ochrony wartości zabytkowych budynku.

Skargi kasacyjne Urzędu Patentowego RP oraz S. "P." w B. jako bezzasadne, wskazują rozbieżności w interpretacji art. 169 i 170 p.w.p., co nie unieważnia prawidłowości orzecznictwa dotyczącego rzeczywistego używania znaku 'LUXURY CREAM FUDGE'.

Zgłoszenie znaku towarowego w złej wierze wymaga wykazania naganności zgłaszającego w dacie zgłoszenia. W przypadku wątpliwości co do przysługującego prawa własności znaku, zagadnienia te powinny zostać rozstrzygnięte przez sąd powszechny przed rozstrzygnięciem sprawy o unieważnienie prawa ochronnego.

Niewłaściwe przeprowadzenie przez organ badania formalnego i merytorycznego przesłanek wznowienia postępowania administracyjnego skutkuje naruszeniem procedury administracyjnej; Wojewódzki Sąd Administracyjny słusznie uchylił postanowienia o odmowie wznowienia, a Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

Nie można odmówić przyznania świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie braku udziału rodzeństwa w opiece, jeśli skarżący spełnia przesłanki przewidziane w art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz faktycznie sprawuje opiekę nad osobą niepełnosprawną.

W sytuacji, gdy dochodzi do niewspółpracy z organem oraz gdy koszty, na które żądany jest zasiłek, nie stanowią niezbędnej potrzeby bytowej, organy administracyjne mogą odmówić przyznania zasiłku celowego w oparciu o przepisy uznaniowe oraz zasadę subsydiarności świadczeń z pomocy społecznej.

Dla przypisania odpowiedzialności z art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy o grach hazardowych konieczne jest precyzyjne ustalenie faktycznego władztwa nad lokalem, w kontekście posiadania zależnego. W przypadku istnienia kilku posiadaczy zależnych, odpowiedzialność ponosi ten, który faktycznie włada lokalem.

O braku woli realizowania celów postępowania karnego skarbowego, a tym samym o sztucznym wykorzystaniu instrumentu z tego postępowania do przedłużenia terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, może świadczyć brak realnej aktywności organów postępowania przygotowawczego po wszczęciu takiego postępowania.

Informacja o pełnomocnictwach udzielonych przez Dyrektora Teatru stanowi informację publiczną, a niezapewnienie jej terminowego udostępnienia skutkuje stwierdzeniem bezczynności organu. Problemy techniczne dotyczące obsługi poczty elektronicznej nie zwalniają z odpowiedzialności za udostępnienie informacji w ustawowym terminie.

Podmiot odbierający odpady komunalne, który nie osiąga wymaganych poziomów recyklingu zgodnie z art. 9g u.c.p.g., podlega administracyjnej karze pieniężnej. Organy administracyjne nie mają obowiązku badać okoliczności faktycznych czy winy przedsiębiorcy, a sprawozdania składane przez odbierających odpady muszą być rzetelne i zgodne z rzeczywistością.

Dokumenty powiązane z realizacją inwestycji publicznej, finansowanej z publicznych funduszy, stanowią informację publiczną i podlegają udostępnieniu. Organ, zaniechując wydania decyzji administracyjnej o odmowie ich udostępnienia, pozostaje w bezczynności.

Dokumenty, takie jak faktury związane z wydatkowaniem środków publicznych, stanowią informację publiczną i muszą być udostępniane przez właściwy organ na wniosek, pomimo ich prywatnego charakteru jako nośników informacji.

Zezwolenie na przebudowę zjazdu z drogi krajowej zostało prawidłowo wydane, zgodnie z normami prawa materialnego i proceduralnego, a jego udzielenie nie naruszało przepisów dotyczących bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Komunikat Głównego Inspektora Sanitarnego nie może być podstawą prawną do określania terminów wymagalności obowiązku szczepień; rozstrzygnięcia organów naruszyły przepisy proceduralne i materialne, uzasadniając skargę. Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał uchylenie przez sąd I instancji zaskarżonego postanowienia.

Postanowienie Wielkopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego, wydane z naruszeniem procedur administracyjnych, zostało utrzymane w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny ze względów proceduralnych, zgodnie z przepisami stanowiącymi zamknięty katalog rozstrzygnięć i wymagającymi nowej oceny legalności egzekwowanego obowiązku.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze dopuściło się rażącej przewlekłości w postępowaniu, co uzasadniało uwzględnienie skargi na przewlekłość oraz zasądzenie odszkodowania. Skarga kasacyjna na takie rozstrzygnięcie jest nieuzasadniona.

Nieuiszczona grzywna w celu przymuszenia podlega umorzeniu, jeśli obowiązek nałożony tytułem wykonawczym został w pełni wykonany. Brak ustaleń co do pełnego wykonania obowiązku wymaga uchylenia postanowień egzekucyjnych i przeprowadzenia weryfikacji z udziałem zobowiązanego.

Naczelny Sąd Administracyjny, uchylając zaskarżony wyrok, nakazał Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu ponowne rozpoznanie sprawy, wskazując potrzebę wyjaśnienia proceduralnych braków formalnych wniosków dotyczących pełnomocnictwa, przed rozstrzygnięciem materialnoprawnym dotyczącym zasadności aktualizacji opłaty rocznej.