Organ administracyjny, który ponownie rozpoznaje sprawę po wyroku sądu administracyjnego, nie może ignorować wytycznych zawartych w tym wyroku, powołując się na zasadę reformationis in peius - art. 139 k.p.a. (NSA, sygn. akt I OSK 363/17).

W postępowaniu o potwierdzenie posiadania obywatelstwa polskiego organ administracji publicznej nie może ograniczać dowodzenia miejsca urodzenia wnioskodawcy lub jego przodków wyłącznie do aktu urodzenia, szczególnie w przypadku obiektywnej niemożności jego uzyskania; organy powinny wykorzystać wszystkie dostępne środki dowodowe zgodnie z zasadą dążenia do wyjaśnienia prawdy obiektywnej.

Osoba, której jedno z rodziców utraciło obywatelstwo polskie przed jej narodzinami wskutek nabycia obcego obywatelstwa przez wcześniejsze pokolenie, nie może skutecznie powołać się na dziedziczenie obywatelstwa polskiego według ustawy z 1920 roku.

Dla skutecznego wznowienia postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a., konieczne jest istnienie nowych okoliczności faktycznych lub dowodów, które miały wcześniej wpływ na odmienne rozstrzygnięcie sprawy, muszą one istnieć w dniu wydania decyzji i być nieznane organowi, który wydał decyzję.

Organ udostępniający informację publiczną spełnia swoje obowiązki, gdy przedstawi pełne i wyczerpujące odpowiedzi na wniosek w ustawowym terminie, a nieudowodnienie braku działania ze strony organu wyklucza skuteczność zarzutów bezczynności.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie, która rezygnuje z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną, jeśli zakres tej opieki obiektywnie uniemożliwia jej podjęcie pracy zarobkowej, a istnienie związku przyczynowego między rezygnacją z pracy a opieką winno być oceniane, uwzględniając całokształt okoliczności sprawy.

Materiał użyty do utwardzenia drogi przez przedsiębiorcę, jeżeli jest zmieszanym odpadem z betonu, gruzu ceglanego, odpadowych materiałów ceramicznych i elementów wyposażenia, klasyfikowany jest jako odpad o kodzie 17 01 07 i jego magazynowanie/składowanie wymaga uzyskania odpowiednich zezwoleń.

Przedsiębiorca wykonujący przewóz drogowy ponosi odpowiedzialność za naruszenie przepisów o czasie pracy kierowców, nawet jeżeli dokumentacja była prowadzona przez profesjonalny podmiot zewnętrzny, ponieważ powierzanie takich zadań innemu podmiotowi nie stanowi okoliczności nadzwyczajnej, która mogłaby uwalniać od odpowiedzialności.

Zgodnie z przepisami ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, właściciel obiektu wpisanego do rejestru zabytków jest zobowiązany do wykonania zaleceń konserwatorskich mających na celu zabezpieczenie obiektu przed niszczeniem. Niedopełnienie tych obowiązków może skutkować nałożeniem administracyjnej kary pieniężnej.