NSA potwierdził, że cofnięcie pozwolenia na broń jest zasadne, gdy posiadacz nie spełnia ustawowych wymogów poprzez niepoddanie się wymaganym badaniom, a wnioski o zrzeczenie się prawa złożone po wszczęciu postępowania są bezskuteczne.

Decyzja o ustaleniu warunków zabudowy, oparta na ostatecznej decyzji środowiskowej, jest zgodna z prawem nawet w przypadku późniejszych sporów dotyczących środowiskowych uwarunkowań przedsięwzięcia.

Niewypełnienie terminów procesowych z przyczyn braku znajomości języka urzędowego przez profesjonalnego podmiot nie stanowi przesłanki usprawiedliwiającej ich przywrócenie, gdy nie wykazano obiektywnie nieprzezwyciężalnej przeszkody.

Odmowa uwzględnienia skarg kasacyjnych, braki w wykazaniu naruszeń prawnych i proceduralnych przez WSA oraz administracyjne organy decyzji odmawiającej zwrotu wywłaszczonej nieruchomości.

Umowa artysty z instytucją kulturalną będąca przedmiotem sporu stanowi umowę o dzieło w rozumieniu art. 627 k.c., wykluczając podleganie obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Pomoc na rzecz ochrony miejsc pracy, przewidziana w art. 15gga ustawy COVID-19, nie może być przyznana przedsiębiorstwom w trudnej sytuacji na dzień 31 grudnia 2019 r. (art. 2 pkt 18 rozporządzenia 651/2014/UE). Odmowa pomocy opiera się na normach krajowych i unijnych.

Przepisy art. 100d ustawy o pomocy dotyczą udzielania zezwoleń na pobyt wszystkim cudzoziemcom, wobec czego nie można uznać przewlekłości w postępowaniach prowadzonych na bazie tych przepisów względem cudzoziemców innych niż obywatele Ukrainy.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił decyzje cofające pozwolenie na broń palną do celów kolekcjonerskich z uwagi na błędną subsumpcję ustalonych faktów, uznając działania skarżącego za zgodne z przepisami ustawy o broni i amunicji.

W sprawie egzaminu na prawo jazdy złożona skarga kasacyjna została oddalona. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że wojewódzki sąd administracyjny prawidłowo zastosował przepisy, a egzaminator słusznie dokonał negatywnej oceny ze względu na brak wyraźnej obserwacji drogi przez skarżącego.

Nieuiszczenie elektronicznej opłaty drogowej skutkuje karą pieniężną określoną w art. 13k ust. 2a ustawy o drogach publicznych, nawet gdy rejestracja pojazdu nastąpiła po naruszeniu. Komunikaty przedsiębiorstw pośredniczących nie zastępują obowiązków rejestracyjnych płatników.

Odpowiedzialność za brak rejestracji pojazdu w systemie poboru opłat e-TOLL oraz nieuiszczenie opłaty elektronicznej jest obiektywna i skutkuje nałożeniem kary finansowej. Zaniedbanie rejestracji skutkuje karą bez znaczenia dla technicznych problemów systemu lub nieporozumień w organizacji.

Skarga kasacyjna nie mogła być uwzględniona, gdyż zarzuty dotyczące naruszenia przepisów prawa materialnego i procesowego uznano za nieusprawiedliwione. Obowiązek opłacania abonamentu RTV wynika z samej rejestracji odbiornika, a brak dowodu wyrejestrowania skutkuje istnieniem tego obowiązku.

Deklaracje art. 100d ustawy o pomocy obejmują wszystkie cudzoziemców, co wyklucza uznanie bezczynności organów administracyjnych w okresie określonym ustawowo.

Artykuł 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy ma zastosowanie do wszystkich cudzoziemców. Nie jest zasadne twierdzenie, że organ administracji prowadził postępowanie przewlekle. NSA uchyla wyrok WSA w części dotyczącej bezczynności organu i oddala skargę.

Art. 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy znajduje zastosowanie do wszystkich cudzoziemców, a nie wyłącznie do tych określonych w art. 1 ustawy, co wyklucza ustalenie bezczynności organu w postępowaniu o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy.

Przejazd pojazdem nienormatywnym bez stosownego zezwolenia uzasadnia nałożenie kary pieniężnej, nawet gdy dotyczy różnych aspektów regulacji ruchu drogowego oraz przewozu drogowego.

Skarżący nie wykazał skutecznego wyrejestrowania odbiorników RTV w 2007 roku, co uzasadniało obowiązek zapłaty abonamentu. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną jako bezzasadną.

Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej nie może prowadzić do ponownego merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy. Decyzja o solidarnej odpowiedzialności członków zarządu za zwrot nienależnie pobranych środków ma charakter deklaratoryjny.

Sąd pierwszej instancji naruszył przepisy prawa materialnego i procesowego przez niewłaściwą ocenę zgodności planu z postanowieniami studium, pomijając dopuszczalne odstępstwa (art. 9 ust. 4 i art. 20 ust. 1 u.p.z.p.).

W przypadku odmowy udostępnienia informacji publicznej organy administracji publicznej są zobowiązane do wydania decyzji administracyjnej, uzasadniając ochronę prywatności, jako że anonimizacja nie jest wystarczającą formą odmowy, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną M. Sp. z o.o. w S., potwierdzając zasadność nałożenia kary pieniężnej za naruszenie obowiązków określonych w ustawie SENT, uznając brak przesłanek do jej odstąpienia z uwagi na następstwa ekonomiczne.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarga kasacyjna K. T. nie jest zasadna, utrzymując nałożone obowiązki dotyczące montażu nawiewników przez właścicieli lokali, a nie wspólnotę mieszkaniową, w stanie niezmienionym; zobowiązanie dotyczyło więc właściciela lokalu.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje odwołanie od decyzji umarzającej postępowanie dotyczące zwrotu nieruchomości za bezpodstawne, podtrzymując prawomocność wcześniejszej decyzji organu administracyjnego dotyczącej tej samej działki i stron.

Naczelny Sąd Administracyjny, działając w ramach kontroli instancyjnej, oddalił skargę kasacyjną na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, potwierdzając legalność decyzji organu nadzoru budowlanego o obowiązku zapewnienia zgodności ze standardami ochrony przeciwpożarowej, powołując się na zgromadzone dowody i obowiązek ochrony bezpieczeństwa publicznego.