Nałożenie sankcji VAT na podstawie art. 112b ust. 1-2b u.p.t.u. wymaga wykazania przez organ podatkowy, że podatnik świadomie powtórzył wykryte wcześniej błędy księgowe. Brak dowodów świadczących o świadomości i celowości działania podatnika neguje zasadność nałożenia takiej sankcji.

Uchwała w przedmiocie ustalenia diet dla radnych gminy jest zgodna z art. 25 ust. 6 u.s.g., a maksymalna wysokość diet nie przekroczyła ustawowego limitu; zasady zwrotu kosztów podróży mogą być regulowane oddzielnie.

Przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku na podstawie art. 83 ust. 1 u.f.u.s. wymaga spełnienia wszystkich przesłanek, w tym istnienia całkowitej niezdolności do pracy oraz braku niezbędnych środków utrzymania. Brak dowodów niezależnych od woli skarżącej okoliczności wyklucza przyznanie świadczenia.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że niedotrzymanie ustawowych terminów prowadzenia postępowania przy braku adekwatnych, uzasadniających opóźnienie okoliczności, stanowi bezczynność z rażącym naruszeniem prawa, nawet uwzględniając wpływ okoliczności nadzwyczajnych jak pandemia COVID-19.

W przypadku podatków zryczałtowanych od przychodów z tzw. nieujawnionych źródeł, organ podatkowy obowiązany jest do wyczerpującego zgromadzenia dowodów; nie obciąża go obowiązek poszukiwania dowodów nadmiernie, lecz podatnik winien wykazać pokrycie wydatków ze zgromadzonych środków.

Instrumentalne wszczęcie postępowania karnego lub karnego skarbowego ma miejsce wtedy, gdy postępowanie to nie służy realizowaniu celów postępowania i w istocie stanowi jedynie spełnienie wymogu formalnego do przedłużenia terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w oparciu o art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

W sytuacji, gdy nie zostały wykazane usprawiedliwione podstawy skargi kasacyjnej, a także brak naruszenia konstytucyjnych praw obywateli, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę złożoną przez C. Sp. z o.o., przyznając rację organowi administracyjnemu.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że posiadanie Licencji Taksówkowej nie stanowi podstawy do wykonywania przewozu okazjonalnego, a brak spełnienia wymogów regulacyjnych skutkuje nałożeniem kary pieniężnej na podstawie ustawy o transporcie drogowym.

Zarządzający transportem odpowiada za zgodność operacji z prawem, niezależnie od umów z przedsiębiorcą. Nawet gdy przedsiębiorca został ukarany, zarządzający nie unika odpowiedzialności, jeśli jego błędy przyczyniły się do naruszeń.

Naczelny Sąd Administracyjny, interpretując przepisy prawa użytkowania wieczystego przed wejściem w życie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz realizacji celów wywłaszczeniowych, oddalił skargę kasacyjną, uznając brak przesłanek do zwrotu nieruchomości.

Sytuacja materialna strony, choć trudna, nie uzasadniała umorzenia nienależnie pobranych świadczeń alimentacyjnych; rozłożenie ich na raty było adekwatnym środkiem wsparcia.

Osoba pobierająca emeryturę nie może otrzymać świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych. Zmiana przepisów nie wpływa na decyzje wydane w starym stanie prawnym, o ile nie spełniono wcześniej wszystkich przesłanek.

W postępowaniu o umorzenie zaległości z tytułu składek, złożenie skargi kasacyjnej od decyzji sądu administracyjnego, która potwierdza prawidłowość decyzji ZUS o odmowie umorzenia, wymaga wykazania nieprawidłowości w procedowaniu organu lub sądu, co nie miało miejsca w niniejszej sprawie.

Skarga kasacyjna wniesiona przez A.R. nie posiada uzasadnionych podstaw, gdyż skarżąca nie wykazała naruszenia przepisów postępowania mogącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę, podtrzymując odmowę umorzenia składek.

Rów melioracyjny, wykorzystywany zgodnie z pozwoleniem wodnoprawnym do odprowadzania wód opadowych do docelowych wód powierzchniowych, stanowi element otwartego systemu kanalizacji deszczowej, podlegający opłatom za usługi wodne zgodnie z ustawą Prawo wodne.

Odmowa podpisania umowy o dofinansowanie ze względu na ponowną negatywną ocenę projektu z powodu przekroczenia limitów budżetowych była prawidłowa. Działania NCBiR mieściły się w zakresie kompetencji określonych w art. 52 ust. 2 ustawy wdrożeniowej.

NSA uchylając wyrok WSA i zaskarżoną decyzję, stwierdził, że decyzja o zwolnieniu żołnierza ze służby uzyskuje moc od momentu wydania decyzji odwoławczej, co oznacza konieczność nowego określenia daty zwolnienia, zgodnie z K.p.a, w przyszłości.

Sąd nie dopatrzył się bezczynności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w terminowym wydaniu postanowienia, ponieważ skarżący nie zainicjował postępowania wymagającego takiego działania. Skarga kasacyjna została oddalona jako bezzasadna.

Przychody uzyskane w drodze spadkobrania wliczają się do dochodu osoby korzystającej z pomocy społecznej, a jedynym kryterium pomniejszającym ten dochód są odstępstwa wyraźnie wymienione w ustawie.

Nie wykazano zaistnienia szczególnych okoliczności uzasadniających przyznanie renty rodzinnej w drodze wyjątku na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, w związku z niespełnieniem przez zmarłego ustawowych wymagań okresu składkowego i nieskładkowego. Skarga kasacyjna oddalona.

NSA oddalił skargę kasacyjną, uznając prawidłowość decyzji DIAS o uchyleniu decyzji organu I instancji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia na gruncie art. 233 § 2 OP, podkreślając konieczność kompletnego postępowania dowodowego.

Ustanowienie tymczasowego pełnomocnika podatkowego jest czynnością procesową, która z uwagi na jej niezaskarżalność nie może podlegać stwierdzeniu nieważności na drodze sądowej. Skarga kasacyjna dotycząca takich postanowień nie znajduje uzasadnienia prawnego.

Wszczęcie postępowania karnego skarbowego zawiesza bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, niezależnie od postawienia zarzutów, pod warunkiem braku instrumentalnego charakteru działań.

Rów melioracyjny, wykorzystywany zgodnie z pozwoleniem wodnoprawnym, jest elementem otwartej kanalizacji deszczowej. Opłata za usługi wodne jest należna przy odprowadzaniu wód opadowych do wód powierzchniowych, zgodnie z art. 268 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy Prawo wodne.