Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że sąd I instancji prawidłowo stwierdził zasadność nałożenia grzywny, bowiem skarżąca uchylała się od spełnienia wymagalnego obowiązku wykonania prac konserwatorskich, pomimo częściowego działania w tym kierunku.

To na podatniku ciąży obowiązek wykazania zasadności żądania stwierdzenia nadpłaty i poparcia go stosownymi dowodami, a organ podatkowy nie ma obowiązku poszukiwania dowodów na poparcie stanowiska podatnika.

Orzeczenie TSUE w sprawie C-189/18 nie miało wpływu na treść decyzji ostatecznej w postępowaniu podatkowym I. sp. z o.o., nie uzasadniało wznowienia postępowania i uchylenia decyzji organu skarbowego.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie eliminuje konsekwencji wyroku TK z 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał wyrok WSA, uznając za niedopuszczalne stosowanie niekonstytucyjnego przelicznika 1/30 dla ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop.

Oddalenie skargi kasacyjnej WINB wobec braku wyjaśnienia istotnych okoliczności dotyczących prawnej kwalifikacji spornych obiektów budowlanych jako budynków lub obiektów nietrwale związanych z gruntem, co uniemożliwia ich właściwe traktowanie administracyjno-prawne.

Wydanie decyzji wywłaszczeniowej na podstawie zezwolenia zastępcy Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego nie stanowi rażącego naruszenia prawa, a brak pełnej weryfikacji spadkobierców nie uzasadnia stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej.

Budowa stacji bazowej telefonii komórkowej, nawet na istniejącym obiekcie budowlanym, wymaga uzyskania pozwolenia na budowę, a nie jest objęta wyłączeniem od obowiązku uzyskania takiego pozwolenia poprzez zgłoszenie.

Dokonanie zgłoszenia budowy altany może nie wywołać skutków, gdy realnie wznoszony obiekt nie jest altaną, a budynkiem rekreacyjnym według Prawa budowlanego, co wymaga zgłoszenia budowy i wpływa na legalność inwestycji.

Niezasadne jest uznanie zgłoszenia transportu odpadów w systemie SENT za omyłkowe, a brak aktualnych danych geolokalizacyjnych przewożonego towaru skutkuje administracyjną odpowiedzialnością przewoźnika, niezależnie od przesłanek zawinienia.

Powierzchnię zabudowy w kontekście rozporządzenia OOŚ należy oceniać indywidualnie, bez automatycznego przyporządkowywania całej działki jako przekształconej. Projekty o tożsamym przeznaczeniu lecz braku techniczno-użytkowego powiązania nie sumują się do jednego przedsięwzięcia.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stoi na przeszkodzie stosowaniu regulacji ekwiwalentu za niewykorzystany urlop zgodnie z wyrokiem TK z 2018 r., przesądzając o niekonstytucyjności zastosowań regulacji uznanych za nieadekwatne.

Artykuł 9 ust. 1 ustawy nowelizującej oraz art. 115a ustawy o Policji w jego nowym brzmieniu determinują zasady obliczania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop. Nowe przepisy, zapewniające zgodność z wyrokiem TK, powinny obowiązywać również do spraw sprzed dniem ich ogłoszenia, eliminując uprzednie niekonstytucyjne rozwiązania.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, który w odniesieniu do przysługującego funkcjonariuszowi ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop przed 6 listopada 2018 r. ustala ekwiwalent na zasadzie niekonstytucyjnego przelicznika 1/30, jest niezgodny z Konstytucją RP, co skutkuje koniecznością zastosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą.

Na tle ustawy o systemie monitorowania przewozu towarów, zgłoszenie towaru jako odpadu w systemie SENT zobowiązuje przewoźnika do spełnienia związanych z tym obowiązków, a ich naruszenie skutkuje nałożeniem sankcji administracyjnych niezależnie od sytuacji gospodarczej przewoźnika.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie wyklucza stosowania art. 115a ustawy o Policji z brzmieniem od 1 października 2020 r. do stanów faktycznych sprzed tego dnia. Wyrok WSA, mimo błędów w uzasadnieniu, odpowiada prawu, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej.

Wpisy w księgach wieczystych nie są wystarczającym dowodem ustanowienia prawa zarządu potrzebnego do stwierdzenia użytkowania wieczystego nieruchomości przez Polskie Koleje Państwowe S.A. Zasada równej mocy środków dowodowych nie pozwala na domniemane istnienie zarządu bez odpowiednich dokumentów.

Dla przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, konieczne jest ustalenie realnej konieczności sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną, wykluczającej możliwość podjęcia zatrudnienia, niezależnie od posiadania rodzeństwa zobowiązanego do alimentacji.

Skarżąca nie posiada interesu prawnego w postępowaniu dotyczącym samowoli budowlanej, gdyż działka spornego budynku nie oddziałuje na jej własność w stopniu przekraczającym przeciętną miarę. Postępowanie administracyjne nie uwzględnia immisji niewpływających na sytuację prawną skarżącej.

Dochód osiągany z tytułu pełnienia funkcji attaché obrony poza granicami kraju nie jest zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 83 u.p.d.o.f., gdyż ataszat obrony nie jest jednostką wojskową w rozumieniu tego przepisu.

Skarga kasacyjna została oddalona jako nieuzasadniona, gdyż skarżąca nie wykazała naruszenia przepisów prawa przez WSA czy organ. Sporny wzór przemysłowy spełniał przesłanki nowości w chwili zgłoszenia i brak było podstaw prawnych do unieważnienia prawa z jego rejestracji.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że brak wykazania przez podatnika powiązania nabytych usług z czynnościami opodatkowanymi skutkuje odmową prawa do odliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż dla odmowy prawa do odliczenia podatku VAT niezbędne jest rzetelne zgromadzenie i wszechstronna ocena materiału dowodowego, obejmująca należyte rozpatrzenie okoliczności wskazujących na dobrą wiarę podatnika, co do legalności dokonanych transakcji.

Zaskarżanie decyzji ustalającej odszkodowanie za nieruchomość wywłaszczoną według treści postanowień sądowych dotyczących zasiedzenia jest niezasadne, jeżeli postanowienia te wykazują, że stan prawny nieruchomości był objęty zasiedzeniem przed wydaniem decyzji wywłaszczeniowej.

Oddalenie skargi kasacyjnej ze względu na brak rażącego naruszenia prawa w decyzji Naczelnika Gminy w Stawigudzie z 1978 r. dotyczącej przejęcia na własność Państwa gospodarstwa jako opuszczonego.