Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że przepisy art. 115a ustawy o Policji w zw. z art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie naruszają Konstytucji RP, co powoduje prawomocność wyroku WSA pomimo błędnej interpretacji przepisów prawnych jako formalna przesłanka bezzasadności skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że decyzja Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie o odmowie wyrównania ekwiwalentu była niezgodna z prawem, co uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej organu, mimo częściowo błędnego uzasadnienia wyroku sądu I instancji.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej o Policji nie stanowi przeszkody do stosowania nowych zasad ustalania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop według art. 115a w brzmieniu od 1 października 2020 r. Wynika to z jego interpretacji jako dotyczącego zasad ogólnych, nie wysokości ekwiwalentu.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stoi na przeszkodzie do stosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2020 r. Sąd może odmówić stosowania przepisów uznanych za niekonstytucyjne, pomimo braku formalnego orzeczenia TK co do zmienionego art. 9 ust. 1.

Stosowanie zaniżonego przelicznika ekwiwalentu na podstawie uchylonych przepisów art. 115a Policji sprzed 2018 r. jest niekonstytucyjne, wymaga przeliczenia zgodnie z zasadami wywodzącymi się z orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego i nowelizacji 2020 r.

Zawiadomienie o wszczęciu postępowania karnoskarbowego, wskazujące datę i przyczynę zawieszenia biegu przedawnienia, spełnia minimalne wymogi ustawowe, skutecznie zawieszając bieg terminu przedawnienia zobowiązania do zwrotu dotacji, niezależnie od drobnych nieścisłości.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie narusza konstytucyjnych zobowiązań dotyczących ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop funkcjonariuszy, a zatem nie stanowi przeszkody w jego stosowaniu do stanów faktycznych sprzed 1 października 2020 r.

To na osobie domagającej się stwierdzenia nadpłaty spoczywa obowiązek wykazania słuszności swych racji i poparcia ich stosownymi dowodami; organ podatkowy nie ma obowiązku poszukiwania dowodów na poparcie stanowiska podatnika.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że skarżący ponosi odpowiedzialność za niewłaściwe złożenie wniosku o przyznanie płatności, które opierało się na umowie z podmiotem nieuprawnionym, co wyklucza zastosowanie odstąpienia od obowiązku zwrotu płatności.

Przepisy art. 17 ust. 1 pkt 5a i 1bUpdop nie mogą stanowić podstawy do wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dotyczących środków trwałych pokrytych ze środków własnych odpowiadających dochodowi zwolnionemu z opodatkowania."} -output}

Dla nabycia nieruchomości zajętej pod drogę publiczną z mocy prawa konieczne jest jej formalne zaliczenie do odpowiedniej kategorii dróg publicznych zgodnie z ustawą o drogach publicznych, co nie miało miejsca w przypadku spornej nieruchomości w Legionowie.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność nałożenia na skarżącą kar za niewykonanie obowiązków przewoźnika deklarującego przewóz towarów jako odpad. NSA podtrzymał decyzje organów i WSA o sankcjach wynikających z ustawy SENT, odrzucając skargę kasacyjną spółki.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż zgłoszenie transportu do systemu SENT nie było omyłkowe; A. GmbH jest zobowiązana do spełnienia wymagań ustawy SENT, w tym przekazywania danych geolokalizacyjnych i stawienia się do kontroli.

Na przewoźniku ciąży obowiązek przekazywania danych geolokalizacyjnych oraz stawienia się do kontroli w przypadku zgłoszenia towaru jako odpadu do systemu SENT; niedochowanie tych obowiązków skutkuje sankcjami pieniężnymi.

Zgłoszenie wzoru przemysłowego może objąć odmiany wytworu jedynie w przypadku posiadania przez nie wspólnych cech istotnych. Pojęcie "wspólne cechy istotne" nie obejmuje koncepcji, jak dwubarwność, bez konkretnych cech wspólnych.

Attaché obrony pełniący służbę w ataszacie obrony nie spełnia warunku wykonywania zadań w składzie jednostki wojskowej, co wyklucza zastosowanie zwolnienia podatkowego z art. 21 ust. 1 pkt 83 u.p.d.o.f.

Posiadanie prawa do zasiłku stałego wyklucza jednoczesne przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych, co skutkowało oddaleniem skargi kasacyjnej o przyznanie świadczenia.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, w zakresie nakładającym zaniżony przelicznik 1/30 na ekwiwalent pieniężny dla policjantów, jest niezgodny z Konstytucją i nie może być stosowany. Przelicznik 1/21, odpowiadający wynagrodzeniu za dzień roboczy, winien być stosowany.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że zgłoszenie przewozu odpadów do systemu SENT wiąże przewoźnika obowiązkiem przedstawienia środka transportu do kontroli. Niewykonanie tego obowiązku skutkuje nałożeniem obiektywnej kary pieniężnej, której zasadność nie jest zależna od intencji lub błędów zgłaszającego.

Pomimo nieuzasadnionej argumentacji o niekonstytucyjności zawartej w wyroku Sądu I instancji, sprawa o wyrównanie ekwiwalentu za niewykorzystany urlop została prawidłowo rozstrzygnięta przy ponownym odniesieniu do zgodności przepisów, eliminując przeszkody prawne w stosowaniu art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Obowiązek zwrotu nienależnie pobranych płatności spoczywa na beneficjencie, jeśli błąd administracyjnego przyznania płatności mógł zostać wykryty w okolicznościach zwykłej staranności, niezależnie od błędu organu administracyjnego. Skarga kasacyjna nie została uwzględniona.

Uzyskanie pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego przed jego eksploatacją jest wymogiem prawnym, a jego naruszenie skutkuje karą pieniężną, nawet przy braku definicji użytkowania będącego w eksploatacji.

Wskazanie w uchwale rady gminy gospodarstwa rolnego do opieki nad wyłącznie bezdomnymi zwierzętami gospodarskimi nie stanowi rażącego uchybienia przepisom ustawy o ochronie zwierząt, wobec czego nie zachodzą przesłanki do stwierdzenia nieważności uchwały.

Niedopuszczalne jest wymaganie od spółki giełdowej z rozproszonym akcjonariatem wykazania pełnej listy pośrednich akcjonariuszy, jeśli jest to obiektywnie niewykonalne. Literalna wykładnia przepisów podatkowych musi ustąpić względom celowościowym i zasadzie zaufania do prawa.