Funkcjonariusz, który świadomie ignoruje nieprawidłowości oraz naruszenia regulaminu w Służbie Więziennej, wykazuje utratę zaufania i autorytetu, utrudniając tym samym dalsze pełnienie służby, co uzasadnia jego zwolnienie na podstawie art. 96 ust. 2 pkt 10 ustawy o Służbie Więziennej.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że faktyczne użytkowanie działki rolnej może uzasadniać przyznanie płatności ONW, nawet przy braku tytułu prawnego, pod warunkiem wykazania rzeczywistego gospodarczego korzystania z gruntów rolnych.

Decyzja z 16 sierpnia 1973 r. o wywłaszczeniu nieruchomości nie naruszała prawa w sposób rażący, a jej nieważność nie została wykazana. Artykuł 156 § 1 pkt 2 k.p.a. nie znajduje zastosowania, gdy brak dowodów na zgłoszenie i uznanie następstwa prawnego przez spadkobiercę.

Uchwała Rady Miasta Poznania ograniczająca sprzedaż alkoholu w godzinach nocnych jest zgodna z ustawą o wychowaniu w trzeźwości. Uprawnienia gminy do wprowadzenia takich ograniczeń są zgodne z prawem, jeśli mają na celu ochronę zdrowia publicznego i porządku publicznego.

Czynności wykonywane przez Państwową Inspekcję Sanitarną w ramach zapobiegawczego nadzoru sanitarnego mogą podlegać opłacie, jeśli mieszczą się w zakresie nadzoru, niezależnie od charakteru tych czynności.

Oddalając skargę kasacyjną, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że określenie 14 dni jako terminu na usunięcie nieprawidłowości w oznakowaniu było zgodne z prawem, gdyż obowiązek prawidłowego oznakowania spoczywa na producentach od samego początku produkcji, zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Izba Administracji Skarbowej stanowi prawidłowo wskazany podmiot jako dłużnik zajętej wierzytelności w zakresie postępowania egzekucyjnego; dyrektor jednostki nie odpowiada jako dłużnik. Oddalenie skargi kasacyjnej z uwagi na poprawność materialnego uzasadnienia wyroku sądów niższej instancji.

W sprawie egzekucji administracyjnej dłużnikiem zajętej wierzytelności jest jednostka organizacyjna sektora finansów publicznych (Izba Administracji Skarbowej), a nie jej dyrektor jako dysponent środków budżetowych. Skarga kasacyjna wobec braku należytego uzasadnienia zarzutów podlega oddaleniu.

Decyzja ustalająca osobom fizycznym zobowiązanie w podatku od nieruchomości ma charakter decyzji konstytutywnej, co oznacza, że dopiero jej wydanie i doręczenie kreuje zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości.

Egzekucja administracyjna może być wszczęta na podstawie ostatecznej decyzji określającej wymagalne zobowiązanie bez wcześniejszego doręczenia upomnienia, jeśli decyzja została prawidłowo doręczona, co potwierdza jej ostateczność i wykonalność.

Naklejka informacyjna na pojemnikach nie jest wystarczającą formą zawiadomienia o niesegregacji odpadów zgodnie z art. 6ka ust. 1 ustawy o czystości i porządku. Brak właściwego powiadomienia uniemożliwia nałożenie podwyższonej opłaty.

Członek zarządu spółki z o.o. jest zobowiązany do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości nawet wtedy, gdy spółka posiada jednego wierzyciela, a niewykonanie tego obowiązku nie zwalnia go z odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe spółki.

Brak podstaw do uwzględnienia skargi kasacyjnej wobec prawidłowości nałożonej kary pieniężnej za wprowadzenie na rynek produktu niespełniającego wymagań bezpieczeństwa; decyzja organu zgodna z ustawą o ogólnym bezpieczeństwie produktów.

NSA orzekł, że zarzuty skargi kasacyjnej Wspólnoty Mieszkaniowej były bezzasadne, a decyzja o oddaleniu skargi przez WSA była prawidłowa, ponieważ nie stwierdzono naruszeń prawnych wpływających na wynik sprawy.

NSA uchylił wyrok WSA, stwierdzając wadliwość uzasadnienia względem ustaleń faktycznych i prawnych, co uniemożliwia kontrolę orzeczenia. Sprawa przekazana do ponownego rozpoznania celem ustalenia prawidłowego stanu faktycznego.

Opłatami za czynności w ramach zapobiegawczego nadzoru sanitarnego mogą być objęte wszystkie koszty związane z wydaniem orzeczeń administracyjnych, w tym procesowe, techniczne i wyjaśniające, o ile wykazują one związek z przeprowadzaniem nadzoru.

Naczelny Sąd Administracyjny ustalił, że wydawanie postanowień w ramach nadzoru sanitarnego uzasadnia naliczanie opłat za wszystkie czynności podejmowane w tym trybie, niezależnie od ich standardowego charakteru, chyba że prawo przewiduje wyraźnie inne regulacje.

Opłaty za czynności zapobiegawczego nadzoru sanitarnego, określone w art. 36 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, obejmują wszystkie związane czynności, bez potrzeby odróżniania ich jako standardowe czy ponadstandardowe. Ustalenie wysokości opłat opiera się na przepisach szczególnych, a nie kodeksowych zasadach kosztów postępowania.

Skarga kasacyjna CPK na wyrok WSA została oddalona. Sąd potwierdził, że bezczynność w zakresie udostępnienia informacji publicznej, poprzez wymijające odpowiedzi, stanowi rażące naruszenie prawa, uprawniając do wymierzenia sankcji i nakładając obowiązek pełnego rozpatrzenia wniosku Stowarzyszenia.

Organ nie popada w bezczynność, gdy odpowiednio poinformuje wnioskującego o braku posiadania żądanej informacji publicznej, spełniając tym samym warunki art. 13 ust. 1 u.d.i.p.

Decyzja Małopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego o nałożeniu opłaty za czynności nadzoru sanitarnego jest zgodna z prawem, gdy podczas kontroli w zakładzie stwierdzono naruszenie wymagań higienicznych i zdrowotnych.

Pracodawca, zgodnie z art. 227 k.p., jest zobowiązany do przeprowadzania badań czynników szkodliwych w środowisku pracy, niezależnie od spełnienia norm emisji pojazdów. Wniesiona przez K. Sp. z o.o. skarga kasacyjna nie zawierała podstaw do podważenia decyzji inspektora sanitarnego oraz wyroku WSA.

Nałożenie opłaty za czynności zapobiegawczego nadzoru sanitarnego, w tym przygotowanie postanowienia przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej, jest zasadne i podlega uiszczaniu przez stronę postępowania, jeżeli wykazano ich związek z nadzorem sanitarnym.

Skarga kasacyjna K.P. na decyzję odmowną w sprawie dofinansowania nawozów mineralnych została oddalona, gdyż NSA uznał, że organy prawidłowo oceniły dowody i zastosowały przepisy. Pomoc finansowa mogła być przyznana tylko na grunty rzeczywiście użytkowane rolniczo.