Podmiot zarządzający automatami do gier bez koncesji wypełnia znamiona "urządzającego gry hazardowe" w rozumieniu art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy o grach hazardowych, co uzasadnia nałożenie kary pieniężnej.

Świadczenia przekazywane pracownikom przez pracodawcę, które spełniają kryteria przysporzenia majątkowego w rozumieniu art. 11 i 12 u.p.d.o.f., stanowią przychody z tytułu nieodpłatnych świadczeń podlegające opodatkowaniu, co obciąża pracodawcę obowiązkami płatnika.

Grunty pod zlikwidowanymi liniami kolejowymi, mimo zaprzestania pierwotnego użycia, mogą być uznane za związane z działalnością gospodarczą przedsiębiorstwa, co uprawnia do ich opodatkowania zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., nawet gdy nie są aktualnie używane do przewozów kolejowych.

W sytuacji, gdy dochody i majątek zobowiązanego nie spełniają kryteriów "szczególnego przypadku" w rozumieniu art. 104 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej, obowiązek zwrotu kosztów gminy poniesionych na rzecz członka rodziny w DPS jest uzasadniony.

Uwzględniając prawidłowość uznania dotacji za nadmierną z uwagi na faktyczne wydatki, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, podkreślając prawidłową interpretację pojęcia maksymalnej dotacji jako adekwatnej do rzeczywistych kosztów realizowanego zadania.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając, że brak opinii biegłego nie narusza zasadności decyzji administracyjnych, gdy organ administracyjny wykonał prawidłową ocenę dowodów zgodnie z przepisami K.p.a. i P.p.s.a.

Nieuzasadniona skarga kasacyjna nie ma wpływu na podważenie decyzji ARiMR. Odpowiedzialność dowodowania spełnienia warunków płatności dobrostanowej spoczywa na stronie ubiegającej się o pomoc, a brak sformalizowanych podstaw kasacyjnych uzasadnia ich odrzucenie.

Przyznanie pomocy de minimis w rolnictwie możliwe jest do limitu określonego w art. 3 ust. 2 rozporządzenia 1408/2013; limitu 20 000 EUR trzyletniego okresu nie wolno przekraczać, natomiast pomoc poniżej tego limitu jest dopuszczalna.

Grunty po zlikwidowanej linii kolejowej w posiadaniu przedsiębiorcy mogą być uznane za związane z działalnością gospodarczą, jeśli wchodzą w skład przedsiębiorstwa i mogą być potencjalnie wykorzystane w tej działalności.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że prawidłowe orzeczenie lekarskie spełniające formalne wymogi, wydane na podstawie wyczerpującego materiału dowodowego, obliguje organy inspekcji sanitarnej do uznania choroby zawodowej. Sąd oddalił skargę kasacyjną, podkreślając wiążący charakter takich orzeczeń dla organów administracyjnych.

Art. 15zzzzzn² ustawy COVID-19 jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, gdyż obejmuje także terminy materialnoprawne prawa administracyjnego, w tym terminy prawa podatkowego.

Rażące naruszenie prawa, będące podstawą stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej, musi być oczywiste. W przypadku skomplikowanego stanu normatywnego wymagającego interakcji różnych przepisów prawnych, naruszenie takie nie jest oczywiste, co wyklucza stwierdzenie nieważności decyzji.

Urządzanie gier hazardowych w rozumieniu art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy o grach hazardowych obejmuje wszelkie czynności zapewniające grze odpowiednie warunki, które mogą wystąpić przed i podczas prowadzenia gry; odpowiedzialność administracyjna jest niezależna od rozumienia pojęcia "prowadzenia gier" na gruncie Kodeksu karnego skarbowego.

W zakres pojęcia prawo administracyjne użytego w art. 15zzzzzn2 ustawy COVID-19 wchodzą także przepisy materialnego prawa podatkowego, co pozwala na przywrócenie terminów materialnych w podatkach w okresie pandemii.

W postępowaniu wznowieniowym zgodnie z art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, dla stwierdzenia nowej istotnej okoliczności lub dowodu wymagane jest, aby taka okoliczność była nowa, istotna, istniała w dniu wydania decyzji i była nieznana organowi. Brak spełnienia tych wymogów wyklucza możliwość wznowienia postępowania.

Do zmiany wysokości opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste może dojść przez zaakceptowanie wypowiedzenia jej wysokości lub postępowanie przed samorządowym kolegium odwoławczym, a kwestie te są niezwiązane z postępowaniem na podstawie ustawy przekształceniowej. Skarga kasacyjna wobec tego oddalona.

Skarga kasacyjna K.O. od wyroku WSA w Poznaniu z dnia 22 listopada 2023 r. została oddalona przez NSA, który potwierdził zgodność z prawem postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego i oddalenie zarzutów w sprawie postępowania egzekucyjnego, uznając, że działania Sądu I instancji były zgodne z przepisami prawa materialnego oraz proceduralnego.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość decyzji Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który uznał, że zarządzenie Prezydenta Gliwic o odrzuceniu ofert G.J. nie naruszało zasad prawnych.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że ocena projektów o dofinansowanie musi być zgodna z zasadami przejrzystości i bezstronności, a ich naruszenie może skutkować przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania (art. 45 ustawy wdrożeniowej). Skarga kasacyjna oddalona, brak podstaw do uwzględnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza prawidłowość wyroku I instancji, uznając, że uchwała rady gminy o lokalizacji punktów sprzedaży alkoholu jest częściowo nieważna z uwagi na przekroczenie upoważnienia ustawowego, lecz w pozostałym zakresie jest zgodna z prawem.

Wymagalność obowiązku poddania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym wynika z mocy przepisów ustawowych, a Trybunał Konstytucyjny nie zakwestionował wymagalności tego obowiązku w wyroku SK 81/19. W przypadku odroczenia skutku derogacji, wyrok TK nie zmienia obowiązywania przepisów do czasu upływu okresu odroczenia.

Skarga kasacyjna Marszałka Województwa, wniesiona przeciwko decyzji o odmowie aktualizacji operatu ewidencji gruntów i budynków przez Wojewódzki Inspektorat, jest bezzasadna z uwagi na spełnienie przez decyzję wymogów formalnych i materialnoprawnych, a brak stosownej decyzji Starosty wyklucza żądane wykreślenie z ewidencji.

Jednostka samorządu terytorialnego, będąca beneficjentem prawnym i podmiotem zobowiązanym do wypłaty odszkodowania, nie posiada legitymacji procesowej do zaskarżenia decyzji wydanej przez własny organ wykonawczy podejmujący zadania administracji rządowej.

Jednostka samorządu terytorialnego, której organ wydaje decyzję administracyjną jako starosta, nie może występować jako strona w postępowaniu odwoławczym od tej decyzji, z uwagi na brak legitymacji procesowej, co nie narusza zasady samodzielności samorządu terytorialnego.