Przejście własności działki pod drogę publiczną zgodnie z art. 98 ust. 1 i 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami następuje z mocy prawa, jednak wymaga ujawnienia w księdze wieczystej dla skuteczności roszczenia o odszkodowanie.

Stwierdzenie błędów w dokumentacji geodezyjnej nie stanowi nowej okoliczności faktycznej ani nowego dowodu, który uzasadniałby wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego ostateczną decyzją (art. 145 § 1 pkt 8 k.p.a.).

Jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, będące w posiadaniu odpadów, mają obowiązek uzyskania wpisu do rejestru BDO oraz prowadzenia ewidencji odpadów, zgodnie z przepisami ustawy o odpadach.

Przejście działek wydzielonych pod drogi na własność gminy z mocy prawa, wskutek decyzji podziałowej, nie może stanowić podstawy do odszkodowania, jeśli podział został dokonany z inicjatywy i na rzecz właściciela będącego jednostką publiczną, a nie podmiotu prywatnego.

Przepisy art. 98 ust. 1 i 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz art. 12 specustawy drogowej uprawniają do odszkodowania jedynie za działki, które formalnie przechodzą na własność podmiotów publicznych; działki będące już własnością podmiotu publicznego w chwili podziału nie mogą stanowić podstawy do przyznania odszkodowania nawet, jeśli są użytkowane jako drogi publiczne.

Odmowa udostępnienia informacji publicznej w postaci noty dyplomatycznej na wniosek uprawnionego podmiotu jest uzasadniona, gdy nota ta jest objęta tajemnicą korespondencji dyplomatycznej zgodnie z przepisami prawa międzynarodowego oraz Konwencją wiedeńską o stosunkach dyplomatycznych.

Uzyskanie żądanych informacji publicznych może wymagać przetworzenia posiadanych dokumentów, jednak decyzja odmowna musi zawierać precyzyjne uzasadnienie wskazujące na powody, dla których informacje te należy uznać za przetworzone, w tym szczegółowe wykazanie konieczności przeprowadzenia dodatkowych analiz i obliczeń.

W świetle art. 127 i art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej istota dwuinstancyjnego postępowania polega na tym, że organ odwoławczy zobowiązany jest do rozpoznania sprawy w postępowaniu odwoławczym co do istoty, gdy na etapie postępowania pierwszoinstancyjnego doszło do dokonania niezbędnych ustaleń dotyczących stanu faktycznego sprawy. Dwukrotność rozstrzygnięcia oznacza konieczność pokrywania się postępowań

Art. 15zzr ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych nie dotyczy wstrzymania, rozpoczęcia i zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych. Teza od Redakcji

W przypadku stwierdzenia usterki w pojeździe drogowym, warunkiem nałożenia sankcji finansowej na przewoźnika jest jednoznaczne zakwalifikowanie tej usterki jako niebezpiecznej, co wymaga udowodnienia jej wpływu na działanie pojazdu; dodatkowo w sytuacjach wyjątkowych, wyłączających odpowiedzialność przewoźnika, konieczne jest wykazanie, że dołożył on wszelkich starań, by zapobiec naruszeniu.

W przypadku braku dowodów potwierdzających rzeczywiste wykonanie usług należy uznać, że usługi te nie zostały faktycznie wykonane, co wyklucza możliwość zaliczenia wynagrodzenia za te usługi do kosztów uzyskania przychodów. Wszczęcie postępowania karnego skarbowego skutkuje zawieszeniem biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Relacja pomiędzy przepisem art. 67a § 1 i przepisem art. 67b § 1 Ordynacji podatkowej sprowadza się do następującej konstrukcji: finansowe wsparcie wskazane w przepisie art. 67b § 1 o.p., będzie mogło być danemu przedsiębiorcy udzielone dopiero wtedy, gdy organ rozpatrujący wniosek o udzielenie ulgi oceni, że jej udzielenie jest uzasadnione wystąpieniem, chociażby jednej z przesłanek zawartych w przepisie

Podatnicy, których pierwszy rok podatkowy rozpoczął się przed 1 stycznia 2019 r. a zakończył po tej dacie, są zobowiązani do stosowania przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu dotychczasowym, co oznacza stawkę podatkową obowiązującą przed 1 stycznia 2019 r.

W przypadku gdy w dniu złożenia wniosku o interpretację indywidualną toczy się kontrola podatkowa dotycząca tych samych elementów stanu faktycznego, organ interpretacyjny jest zobowiązany odmówić wydania interpretacji indywidualnej zgodnie z art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej. Ujawnienie w toku postępowania interpretacyjnego przesłanek, o których stanowi ten przepis, stanowi przeszkodę dla wydania interpretacji