Zakładowi pracy, który wypłacił pracownikowi wynagrodzenie w okresie jego niezdolności do pracy na podstawie art. 92 § 1 kodeksu pracy, przysługuje roszczenie zwrotne w stosunku do osoby odpowiedzialnej za tę niezdolność.
W sytuacji, gdy apelacja została pozostawiona bez rozpoznania przez sąd odwoławczy z powodu jej złożenia po terminie (art. 379 kpk), dopuszczalne jest rozpoznanie wniosku o przywrócenie uchybionego terminu do złożenia apelacji. Sądem właściwym do jego rozpoznania jest sąd pierwszej instancji, jako sąd, przed którym, należało dokonać czynności.
Kontrola sądu odwoławczego, rozpoznającego na podstawie art. 368 § 2 kpk zażalenie oskarżonego na postanowienie sądu pierwszej instancji o ustaleniu kosztów postępowania, polegać może nie tylko na zbadaniu prawidłowości orzeczenia pod względem rachunkowym i formalnym, lecz także na sprawdzeniu zasadności wypłacania przez organ procesowy w toku postępowania karnego określonych kwot, np. z tytułu należności
Przepis art. 56 ust. 7 zdanie drugie ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. 1994 r. Nr 105, poz. 509) nie stanowi dla właściciela lokalu podstawy prawnej do wystąpienia z roszczeniem o zobowiązanie gminy do zawarcia umowy najmu z osobą, której właściciel ma zamiar wypowiedzieć umowę.
Wypowiedzenie najmu lokalu mieszkalnego może nastąpić również przez doręczenie najemcy wniesionego przez pełnomocnika procesowego pozwu o opróżnienie tego lokalu, powołującego się na okoliczności wymienione w art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. 1994 r. Nr 105, poz. 509 ze zm.).
Zaoferowanie w toku egzekucji przez wierzyciela lokalu mieszkalnego w miejsce lokalu, który zgodnie z tytułem wykonawczym powinien mu być wydany przez dłużnika, nie jest spełnieniem obowiązku zapewnienia lokalu socjalnego w rozumieniu art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. 1994 r. Nr 105, poz. 509 ze zm.), do jakiego został on uprawniony
Po wejściu w życie ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. 1994 r. Nr 85, poz. 388) właściciel lokalu nie może bez zgody pozostałych właścicieli odłączyć swojego lokalu mieszkalnego od zainstalowanej w budynku sieci centralnego ogrzewania i przy jej wykorzystaniu zastosować inny rodzaj ogrzewania.
Komornikowi nie przysługuje zażalenie na postanowienie sądu rozstrzygające skargę na czynności komornika w przedmiocie wysokości kosztów egzekucji.
Do podstawy ustalenia wysokości rocznej nagrody z zakładowego funduszu nagród nie zalicza się wynagrodzenia wypłaconego prokuratorowi za okres zawieszenia w czynnościach.
W przypadku rozwiązania stosunku pracy i niewykorzystania z tego powodu urlopu wypoczynkowego nabytego w pełnym wymiarze (art. 153 § 3 kp) pracownikowi przysługuje od dotychczasowego pracodawcy ekwiwalent pieniężny odpowiadający urlopowi w wymiarze proporcjonalnym do okresu przepracowanego u tego pracodawcy w roku, w którym rozwiązano stosunek pracy, także w sytuacji, gdy nastąpiło to w związku z nabyciem
1. Zakład budżetowy świadczący statutowe usługi w zakresie upowszechniania kultury fizycznej i sportu, dotowany w znacznej części przez budżet państwa, nie był w stanie prawnym obowiązującym do końca 1996 r. obowiązany do płacenia podatku od nieruchomości od budynków i gruntów będących w jego zarządzie według stawek określonych w art. 5 ust. 1 pkt 2 oraz pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 12 stycznia 1991
Nie stanowią dorobku wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za usługi osobiste świadczone przez jednego z małżonków w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.
przedsiębiorstwa upadłego banku roszczenie o zwrot sum, wypłaconych przez syndyka ze środków Funduszu deponentom upadłego banku z tytułu gwarantowania środków pieniężnych.
Na postanowienie oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, wydane na podstawie art. 34 par. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./, zobowiązanemu przysługuje zażalenie do izby skarbowej.
Rozwiązanie stosunku dożywocia powstałego z mocy prawa na podstawie art. 8 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz.U. 1971 r. Nr 27, poz. 250) powoduje przejście prawa własności nieruchomości na dożywotnika.
Uzasadniona wątpliwość co do poczytalności oskarżonego, skutkująca, zgodnie z art. 420 pkt 3 kpk, niedopuszczalność postępowania uproszczonego, nie zostaje usunięta przez sam fakt wydania opinii przez biegłych psychiatrów, stwierdzających, że poczytalność oskarżonego nie była w chwili czynu zniesiona ani w znacznym stopniu ograniczona.
Postępowanie administracyjne wszczęte na podstawie art. 5 ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o zmianie ustawy - Prawo lokalowe (Dz. U. Nr 21, poz. 124 ze zm.) i nie zakończone ostateczną decyzją administracyjną do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509 ze zm.) podlega umorzeniu.
Dodatek za wysługę lat przewidziany w § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 lipca 1992 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 55, poz. 273 ze zm.) nie przysługuje do odrębnego wynagrodzenia należnego lekarzowi za czas pełnienia dyżuru zakładowego.
Nie zachodzi zbieg egzekucji administracyjnej i sądowej do tej samej rzeczy, jeżeli administracyjny organ egzekucyjny i komornik prowadzą egzekucję przeciwko różnym dłużnikom.
Dopuszczalna jest droga sądowa do dochodzenia przez Skarb Państwa opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste.
1. W razie wygaśnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia na miejscu lub poza miejscem sprzedaży z przyczyn w wymienionych w art. 18 ust. 8 pkt 5 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ organ, który wydał zezwolenie, stwierdza wygaśnięcie zezwolenia w drodze decyzji na podstawie
1. Opłaty za zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych, o której mowa w art. 111 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./, nie ustala się w drodze decyzji administracyjnej. 2. Odmówić udzielenia odpowiedzi na pytanie drugie i trzecie.