Decyzja, o której mowa w art. 157 par. 3 Kpa jest decyzją wydaną w odrębnym postępowaniu administracyjnym i podlega rygorom ustanowionym w art. 107-129 Kpa. W konsekwencji od orzeczenia wydanego w trybie art. 157 par. 3 Kpa z przyczyn wymienionych w art. 198 Kpa nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego. Unormowania zawarte w art. 158 par. 1 Kpa powodują, że decyzja wydana w tym trybie jest

Cofnięcie rewizji nadzwyczajnej, uznane przez Sąd Najwyższy za dopuszczalne, powoduje umorzenie postępowania z rewizji nadzwyczajnej.

1. Kierownik urzędu tylko wtedy obowiązany jest zasięgać opinii zakładowej organizacji związkowej w przedmiocie rozwiązania stosunku pracy z urzędnikiem państwowym mianowanym. który nie jest członkiem związku zawodowego z własnej woli lub nie może należeć do związku z racji zajmowania kierowniczego stanowiska, gdy urzędnik taki wcześniej zwróci się do związku zawodowego w trybie art. 7 ust. 2 ustawy

Zarówno odmowa przyjęcia do służby w Policji, jak i nieuwzględnienie żądania zainteresowanej osoby co do daty nawiązania stosunku służbowego, nie ma charakteru decyzji administracyjnej, podlegającej zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Dotyczy to także odmowy zmiany daty przyjęcia do służby w Policji określonej w decyzji o mianowaniu. Zachodzi zatem i w tym przypadku niedopuszczalność

Treść normatywna art. 482 k.c. nie daje podstaw do różnicowania „zaległych odsetek” ze względu np. na tytuł prawny ich naliczania.

Przepisy art. 28 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16 ze zm./ nie uzasadniają legitymacji wojskowego komendanta uzupełnień jako organu administracji wojskowej do wnoszenia skarg do Naczelnego Sądu Administracyjnego na ostateczne orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej.

Zarejestrowanie słownego znaku towarowego o brzmieniu identycznym z nazwą istniejącego już na rynku przedsiębiorstwa pozostaje bez wpływu na ocenę bezprawności używania tego znaku.

Wniesienie skargi przez przewodniczącego rady gminy w trybie art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie dowodzi samo przez się, że działa on w granicach upoważnienia wynikającego z uchwały rady gminy. Do czasu złożenia uchwały rady gminy w sprawie wniesienia skargi na konkretne rozstrzygnięcie nadzorcze można domniemywać, że przewodniczący

Uchwała podjęta na podstawie art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /Dz.U. nr 85 poz. 428/ nie jest rozstrzygnięciem nadzorczym w rozumieniu art. 91 ust. 1 ani zajęciem stanowiska, o jakim mowa w art. 89 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, nie ingeruje bowiem władczo w uchwały organu gminy, a

1. Na podstawie art. 27 k.p.k. może był przekazana do rozpoznania jedynie konkretna sprawa, konkretnych oskarżonych, zawisła w sądzie właściwym. Wniosek o przekazanie nie może zatem dotyczyć swoistej „ekspekatywy” sprawy, które być może w przyszłości wpłynie do sądu (nawet jeśli ów przyszły wpływ byłby wysoce realny). 2. Nie można rozstrzygnięć o charakterze incydentalnym, podejmowanych w toku postępowania

Kwestia właściwości organu podejmującego decyzję w pierwszej instancji jest oceniana nie w oparciu o przepisy dotyczące ustroju organów administracji publicznej lecz o przepisy określające właściwość organów do podejmowania decyzji w sprawach tego rodzaju.

Ogólnokrajowy związek zawodowy reprezentatywny dla pracowników większości zakładów pracy, w rozumieniu art. 22 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55, poz. 234 ze zm.) oznacza ogólnokrajowy związek zawodowy, który posiada swoje struktury organizacyjne w więcej niż połowie zakładów pracy w Polsce.

Oczywisty brak faktycznych podstaw oskarżenia – jako przesłanka umorzenia postępowania karnego na podstawie art. 299 § 1 pkt 4 k.p.k. – zachodzi między innymi w sytuacji braku jakichkolwiek dowodów świadczących o popełnieniu przez oskarżonego przypisywanego mu przestępstwa, a nie może być efektem oceny dowodów.

1. Wyłączenie sędziego na podstawie art. 49 k.p.c. poddane jest innym rygorom, gdy z żądaniem wyłączenia występuje sędzia i innym, gdy z wnioskiem występuje strona. 2. W razie zgłoszenia żądania wyłączenia przez wszystkich sędziów sądu apelacyjnego, o ich wyłączeniu rozstrzyga zgodnie z art. 52 § 1 k.p.c. Sąd Najwyższy.

Rozpoznanie sprawy wszczętej na skutek wniosku o ponowne stwierdzenie nabycia spadku jako sprawy o zmianę poprzednio wydanego postanowienia wymaga zmiany zawartego w nim żądania, nie jest więc możliwe odmienne potraktowanie takiego wniosku przez sąd z urzędu.