Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zakres opieki nad osobą niepełnosprawną musi wyraźnie uniemożliwiać podjęcie pracy zarobkowej, co jest przesłanką do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Organ powinien ponownie ocenić związek przyczynowy, uwzględniając rzeczywisty wpływ opieki na możliwość zatrudnienia.

Umowa o świadczenie usług, której przedmiotem jest przygotowanie i prowadzenie szkoleń, podlega przepisom dotyczącym umów zlecenia, co uzasadnia obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego, zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach zdrowotnych.

Stwierdzenie obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu umowy o świadczenie usług wymaga kwalifikacji umowy na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie subiektywnej nomenklatury stron. Zastosowanie przepisów o zleceniu wpływa na podleganie ubezpieczeniom społecznym.

Umowa o przygotowanie i prowadzenie zajęć szkoleniowych jest umową o świadczenie usług, podlegającą obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, gdyż brak jej elementów charakterystycznych dla umowy o dzieło, tj. weryfikowalnego rezultatu.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż przeszkodą do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego nie może być fakt istnienia innych krewnych zobowiązanych alimentacyjnie względem osoby wymagającej opieki, jeśli faktyczną opiekę sprawuje skarżąca, która zrezygnowała z pracy. (art. 17 ust. 1 u.ś.r.)

Czynności polegające na przeprowadzaniu szkoleń edukacyjnych z zakresu doskonalenia umiejętności nie stanowią umowy o dzieło, lecz umowę o świadczenie usług, co uzasadnia podleganie obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że decyzja Prezesa ZUS została wydana z naruszeniem prawa, nakazując ponowne rozpoznanie sprawy z uwzględnieniem wszystkich przesłanek przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy oraz indywidualnych okoliczności skarżącego.