Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje osobie pobierającej emeryturę, chyba że zawiesi prawo do jej pobierania; przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych nie umożliwiają wypłaty świadczenia pielęgnacyjnego jedynie w wysokości przekraczającej kwotę pobieranego świadczenia emerytalnego.

W przypadku równoczesnego pobierania świadczenia pielęgnacyjnego i renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy osoba uprawniona musi zawiesić pobieranie renty, aby uzyskać świadczenie pielęgnacyjne, co eliminuje wynikającą z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych negatywną przesłankę uniemożliwiającą przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego istotne jest ustalenie, że opieka nad osobą niepełnosprawną jest stała i długotrwała, co uniemożliwia opiekunowi podjęcie zatrudnienia. Fakt wcześniejszej rezygnacji z pracy z innego powodu nie wyklucza przyznania świadczenia, jeśli aktualnie istnieje potrzeba całodobowej opieki uniemożliwiającej kontynuowanie pracy.

Brak rozwinięcia i precyzyjnego określenia zarzutów w skardze kasacyjnej uniemożliwia ich merytoryczną ocenę przez Naczelny Sąd Administracyjny oraz wyklucza możliwość uchylenia wyroku sądu pierwszej instancji, nawet gdyby był on obarczony wadami.

Długotrwała hospitalizacja osoby wymagającej opieki, nawet z przerwami, może stanowić zmianę sytuacji rodzinnej uzasadniającą uchylenie decyzji przyznającej zasiłek dla opiekuna, jeżeli opieka w tym okresie nie uniemożliwia podjęcia pracy zarobkowej.

Dla uznania świadczeń rodzinnych za nienależnie pobrane, zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o świadczeniach rodzinnych, wystarcza spełnienie warunków wskazanych w przepisie, pomijając świadomość beneficjenta co do nienależności poborów.

W ramach uznania administracyjnego przy umorzeniu zadłużenia z funduszu alimentacyjnego w art. 30 ust. 2 ustawy alimentacyjnej decydujące jest wykazanie przez dłużnika sytuacji dochodowej i rodzinnej, przy czym wykazanie tych przesłanek nie oznacza automatycznie obowiązku umorzenia zadłużenia przez organ.

Kumulatywne pobieranie świadczenia pielęgnacyjnego i zasiłku stałego jest niemożliwe, a prawo do świadczeń rodzinnych ustala się od miesiąca, w którym wnioskodawca spełni wszystkie konieczne warunki uprawniające do ich przyznania, niezależnie od daty złożenia wniosku.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego konieczne jest wykazanie bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia a koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną, gdzie sprawowanie opieki jest przyczyną, a jednocześnie przeszkodą w podejmowaniu pracy zarobkowej.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia istotne jest faktyczne zaprzestanie wykonywania pracy i ustanie stosunku zatrudnienia, a nie samo zawieszenie wykonywania pracy, jak ma to miejsce w przypadku urlopu wychowawczego.

Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje osobie, która pobiera świadczenie socjalne o podobnym charakterze przyznane przez inne państwo, co wynika z zasady niedopuszczenia do kumulacji świadczeń o analogicznym charakterze w różnych państwach.

Nienależnie pobrane świadczenia rodzinne z tytułu przekroczenia kryterium dochodowego muszą być zwrócone, gdy świadczeniobiorca został prawidłowo poinformowany o skutkach uzyskania dochodu, a mimo to nie poinformował organu o zmianie sytuacji dochodowej (art. 30 ust. 2 pkt 1 u.ś.r.).

Sprostowanie oczywistej omyłki pisarskiej w decyzji administracyjnej, które nie wpływa merytorycznie na treść rozstrzygnięcia, jest dopuszczalne w trybie art. 113 § 1 k.p.a., o ile omyłka jest techniczna i oczywista, a cały materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje na prawidłowo ustalony stan faktyczny.

Świadczenie pielęgnacyjne może być przyznane najwcześniej od miesiąca, w którym wpłynął wniosek z prawidłowo wypełnionymi dokumentami, a rezygnacja z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną jest koniecznym warunkiem jego przyznania.

Przy wydawaniu decyzji o umorzeniu należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne organ musi właściwie przeprowadzić postępowanie dowodowe i wyjaśnić okoliczności istotne dla oceny spełnienia przesłanek umorzenia tych należności, co powinno być odzwierciedlone w uzasadnieniu decyzji zgodnie z wymaganiami art. 107 § 3 k.p.a.