Obowiązujący nadal par. 5 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 12 lipca 1951 r. w sprawie utrzymania porządku i czystości w nieruchomościach /Dz.U. nr 40 poz. 306 ze zm./ jest przepisem kompetencyjnym, uprawniającym organy terenowe jedynie do wydania przepisów prawa miejscowego, nie może zaś stanowić podstawy prawnej wydania decyzji administracyjnej o zakazie hodowli zwierząt.

Wydanie zezwolenia na uprawę maku osobie nie będącej rolnikiem indywidualnym i nie prowadzącej indywidualnego gospodarstwa rolnego jest rażącym naruszeniem art. 10 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o zapobieganiu narkomanii /Dz.U. nr 4 poz. 15 ze zm./.

Decyzja zezwalająca na uprawę maku bez określenia roku, w którym uprawa ma być prowadzona, a więc faktycznie przez czas nieokreślony, narusza w istotny sposób par. 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 7 sierpnia 1985 r. w sprawie wydawania zezwoleń na prowadzenie upraw maku i konopi oraz określenia jednostek gospodarki uspołecznionej uprawnionych do zawierania

1. Organ wydający zezwolenie na uprawę maku ma obowiązek wskazania w tym zezwoleniu konkretnego miejsca uprawy, a przynajmniej określenia działki gruntu, w której obrębie uprawa może być prowadzona /art. 10 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o zapobieganiu narkomanii - Dz.U. nr 4 poz. 15 ze zm./. 2. Okoliczność, że mak został już zebrany, nie może powodować bezprzedmiotowości wyrokowania

W przypadku, gdy opinie w sprawie wydania zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych z zastosowaniem odstępstw od zasady wymienionej w par. 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie szczegółowych zasad usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń na sprzedaż tych napojów /Dz.U. nr 25 poz. 119 ze zm./ nie spełniają

Domy kultury należy zakwalifikować do miejsc, o których mowa w art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./.

Emeryt lub rencista, który po przyznaniu emerytury lub renty inwalidzkiej podjął zatrudnienie w zmniejszonym wymiarze czasu pracy, tj. w połowie wymiaru, ma prawo do ponownego ustalenia wysokości świadczenia, jeżeli to zatrudnienie ustało lub gdy kontynuuje zatrudnienie w wymiarze czasu niższym niż połowa wymiaru obowiązującego w danym zawodzie (art. 70 ust. 1 i ust. 3-4 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym

Jedną z funkcji realizowanych w domach kultury jest funkcja oświatowo-wychowawcza w rozumieniu art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./.

1. Wydanie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych z pominięciem opinii Społecznego Komitetu Przeciwalkoholowego i zastąpienie jej opinią komisji do spraw przeciwdziałania alkoholizmowi rażąco narusza par. 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie szczegółowych zasad usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń

Uprawnienie do podjęcia działań zmierzających do zniszczenia uprawy maku i konopi oraz słomy makowej wypływa wprost z ustawy, wobec czego wydanie decyzji administracyjnej w kwestii przewidzianej w art. 11 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o zapobieganiu narkomanii /Dz.U. nr 4 poz. 15/ stanowi naruszenie prawa, o którym mowa w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, uzasadniającym stwierdzenie nieważności tej decyzji

W postępowaniu o wydanie zezwolenia na prowadzenie sprzedaży napojów alkoholowych poprzestanie na opinii terenowej i wojewódzkiej komisji do spraw przeciwdziałania alkoholizmowi nie jest spełnieniem warunku zasięgnięcia opinii odpowiednich komisji wojewódzkiej rady narodowej /art. 18 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi - Dz.U. nr 35 poz.

Z przepisu par. 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 marca 1983 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin /t.j. Dz.U. 1988 nr 2 poz. 10/, wynika, że ani podeszłego wieku, ani związanego z tym pogarszającego się stanu zdrowia, ani też przewlekłej, pogłębiającej się z biegiem lat choroby, czy trudnych warunków materialnych

Rozmiar działki gruntu, jaką rolnik może wyłączyć z przekazanego gospodarstwa rolnego i zachować na własność /art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin - Dz.U. nr 40 poz. 268 ze zm./, może być różny, przy czym ustalając wielkość działki, organ administracji powinien brać pod uwagę takie okoliczności, jak konfiguracja terenu