Utworzenie przez podatnika na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86/ i par. 40 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie prowadzenia rachunkowości /Dz.U. nr 10 poz. 35/ rezerwy na pokrycie należności nieściągalnych

Par. 40 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości /Dz.U. nr 10 poz. 35 ze zm./ wymagał wiarygodnego uzasadnienia przewidywania straty w chwili utworzenia rezerwy. Uzasadnienie powinno opierać się na faktach istniejących najpóźniej w dniu zamknięcia ksiąg rachunkowych.

1. Przepis par. 30 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości /Dz.U. nr 10 poz. 35 ze zm./ nie może być traktowany jako rozszerzenie katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodu, które to wyłączenia enumeratywnie wyliczono w art. 13 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /t.j. Dz.U. 1989 nr 27 poz. 147 ze zm./. 2. Art. 13

1. Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie prowadzenia rachunkowości /Dz.U. nr 10 poz. 35/ określają jedynie sposób prowadzenia ksiąg rachunkowych. Nie mogą one natomiast rozstrzygać o tym, co jest, a co nie jest kosztem uzyskania przychodu ani też rozszerzać katalogu wydatków nie będących kosztami uzyskania przychodów. 2. Przepisy zarządzenia nr 9 Prezesa Głównego