Rozpoznawanie odwołań od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przez sądy powszechne

W świetle art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.) zbędność orzekania stanowi podstawę do umorzenia postępowania, które na etapie wstępnego rozpoznania skargi konstytucyjnej przyjmuje formę odmowy nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Trybunał Konstytucyjny - jako sąd nad prawem - nie może odnosić się do procesu stosowania prawa, przedmiotem kontroli może być jedynie treść przepisu.

Gdy zachodzą podstawy do odmowy nadania biegu skardze konstytucyjnej - jako niespełniającej wymogów formalnych - mają one, co oczywiste, pierwszeństwo przed kontrolą merytoryczną i stwierdzeniem podstaw do umorzenia postępowania.

Wziąwszy pod uwagę, że komornik jest organem samofinansującym się oraz ponoszącym ryzyko, a w konsekwencji także osobistą odpowiedzialność za prowadzoną działalność, zdaniem obecnego składu Trybunału Konstytucyjnego sposób ukształtowania mechanizmu odszkodowawczego tego rodzaju funkcjonariusza publicznego ma znaczenie dla konstytucyjnej ochrony jego praw majątkowych.

Z treści art. 471, art. 3621, jak i art. 39823 k.p.c. w żadnym stopniu nie wynika jakakolwiek norma prawna, determinująca problem dopuszczalności podejmowania określonych czynności przez asesorów sądowych.

Art. 1302 § 4 zdanie pierwsze w związku z art. 1302 § 3 k.p.c. w zakresie, w jakim w postępowaniu w sprawach gospodarczych przewidują, że sąd odrzuca nieopłacone środki odwoławcze lub środki zaskarżenia, wniesione przez przedsiębiorcę niereprezentowanego przez adwokata lub radcę prawnego, bez uprzedniego wezwania do uiszczenia należnej opłaty, są niezgodne z art. 45 ust. 1 i art. 78 Konstytucji Rzeczypospolitej

Art. 45 ust. 1 Konstytucji wśród elementów prawa do rzetelnego postępowania sądowego nie wymienia uprawnienia do wniesienia kasacji. Natomiast art. 78 Konstytucji wyraża prawo jednostki do zaskarżania orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji. Prawo to przysługuje zresztą tylko w granicach określonych w ustawie, która może nie tylko określić tryb zaskarżania, ale i wyłączyć możliwość wniesienia

Związanie Trybunału granicami skargi, wynikające z art. 66 ustawy o TK, nie pozwala na uzupełnienie czy też przyjęcie innych wzorców niż przywołał sam skarżący.

Skarga konstytucyjna nie ma charakteru actio popularis, dla jej uruchomienia nie jest wystarczające wskazanie, że norma o danej treści obowiązuje w porządku prawnym, istotne jest również uzyskanie orzeczenia potwierdzającego takie właśnie jej funkcjonowanie w obrocie prawnym.

Trybunał rozważył przyczyny i skutki wprowadzenia instytucji opłaty podstawowej ponoszonej przez osoby zwolnione z ponoszenia kosztów sądowych w postępowaniu cywilnym oraz ocenił, że nie stanowi ona, w świetle wzorców konstytucyjnych, nadmiernego ograniczenia w korzystaniu z prawa do sądu (art. 45 ust. 1 Konstytucji), prawa dochodzenia naruszonych praw na drodze sądowej (art. 77 ust. 2 Konstytucji)

Zarzut naruszenia art. 32 ust. 1 Konstytucji musi zostać połączony z prawem podmiotowym skarżącego i musi także wskazywać grupę podmiotów legitymujących się tą samą - prawnie relewantną - cechą, w ramach której ustawodawca dopuścił się uprzywilejowania bądź dyskryminacji.

Samorząd terytorialny nie może być traktowany jako usługodawca. Ustalanie opłat za holowanie, a także wyznaczenie przez starostę jednostek świadczących usługi holowania pojazdów jest przejawem władztwa samorządowego, a częściowo wynika z kompetencji prawotwórczych jednostek samorządowych. Nieporozumieniem jest wyprowadzenie z tych kompetencji wniosku, stwierdzającego, że starosta staje się stroną stosunku

Każda oferta może bowiem zostać przyjęta przez przystąpienie do wykonania umowy; kompetencję do złożenia oświadczenia woli w ten sposób posiada jednak ten podmiot, który jest adresatem (nie autorem) kontroferty lub nowej oferty.

Jednym ze sposobów rozwiązania umowy OC jest trwała i zupełna utrata posiadania pojazdu mechanicznego w okolicznościach niepowodujących zmiany posiadacza, która jednak musi zostać udokumentowana z uwzględnieniem art. 79 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, ze zm).

Zgodnie z art. 126 § 1 pkt 3 k.p.c. elementem składowym pisma procesowego, a więc i skargi konstytucyjnej, jest osnowa wniosku lub oświadczenia oraz dowody na poparcie przytoczonych okoliczności. Osnowa jest zasadniczą częścią każdego pisma procesowego, w której strona wskazuje swoje żądanie wraz z okolicznościami je popierającymi. Skarga konstytucyjna, aby nosić znamiona cech tego środka ochrony wolności

Rygoryzm przewidziany dla pism procesowych wnoszonych przez profesjonalnego pełnomocnika, ustanowiony w art. 1302 § 3 k.p.c., nie może być uznany za nadmierny, ze względu na uprawnione założenie, że będzie on działał fachowo, zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą oraz należytą starannością.

Rygoryzm przewidziany dla pism procesowych wnoszonych przez profesjonalnego pełnomocnika, ustanowiony w art. 1302 § 3 k.p.c., nie może być uznany za nadmierny. Brak jest podstaw do uznania, że nałożony przez ustawodawcę rygoryzm związany z odrzuceniem nieopłaconej apelacji wniesionej przez stronę reprezentowaną przez profesjonalnego pełnomocnika narusza prawo do zaskarżenia orzeczenia wydanego przez

Funkcja represyjna nie jest zasadniczym celem art. 92 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874, ze zm.) Kara pieniężna wprowadzona przez ten przepis nie sprowadza się do wyrządzenia osobistej dolegliwości za naruszenie fundamentalnych zasad współżycia ludzi w społeczeństwie, ale ma zagwarantować należyte prowadzenie działalności gospodarczej

Problem naruszenia zasad zaufania obywatela do państwa i prawa, zyskiwałaby rację bytu dopiero w sytuacji, gdyby niespójność przepisów ustawowych prowadziła do sytuacji niemożności ustalenia wysokości stopy procentowej, determinującej określenie przez Ministra Finansów wysokości stawki odsetek za zwłokę.

Art. 1302 § 3 k.p.c., w zakresie, w jakim przewiduje, że sąd odrzuca nieopłaconą apelację wniesioną przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego, bez uprzedniego wezwania do uiszczenia należnej opłaty, jest zgodny z art. 2, art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2 i art. 78 Konstytucji.

Z istoty zastępstwa procesowego wypełnianego przez profesjonalnego pełnomocnika wynika uprawnione założenie, że pełnomocnik ten będzie działał fachowo, zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą oraz należytą starannością.