Przy wykładni umowy (art. 65 § 1 i 2 k.c.) należy uwzględniać nie tylko dosłowne brzmienie jej postanowień, ale również kontekst umowny, wcześniejsze ustalenia stron zawarte w dokumentacji przetargowej, status stron jako profesjonalistów, doniosłość umowy oraz szczegółowość jej postanowień. Niedostarczenie dokumentów gwarancyjnych wymaganych umową stanowi naruszenie zobowiązania, które może uzasadniać

Przy ocenie abuzywności postanowień umownych w kontekście odpowiedzialności poręczyciela wekslowego będącego konsumentem znaczenie mają wyłącznie klauzule odnoszące się bezpośrednio do poręczenia wekslowego, a nie postanowienia umowy zabezpieczonej wekslem, co wynika z abstrakcyjnego charakteru zobowiązania wekslowego względem zobowiązania podstawowego.

Kara umowna, której wysokość uzależniona jest od czynników nieznanych w chwili zawarcia umowy (w tym przypadku "aktualnej ceny" towaru w przyszłości), nie spełnia wymogu "określonej sumy" w rozumieniu art. 483 § 1 k.c. i jest nieważna. Podstawa wyliczenia kary umownej musi być znana stronom w momencie zawierania umowy, umożliwiając im obliczenie jej dokładnej wysokości bez konieczności późniejszego

W przypadku stwierdzenia abuzywności klauzul indeksacyjnych w umowie kredytu powiązanego z walutą obcą umowa nie wiąże konsumenta także w pozostałym zakresie, a bank nie może skutecznie powołać się na prawo zatrzymania wobec roszczeń konsumenta o zwrot świadczeń nienależnych. Konsumentowi przysługują odsetki za opóźnienie od kwot podlegających zwrotowi od momentu upływu terminu wyznaczonego w wezwaniu

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż udostępniając lokal na automaty do gier, skarżący urządzający gry poza kasynem naruszył art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h., co uzasadnia wymierzenie administracyjnej kary pieniężnej.

Skarga kasacyjna nie znajduje uzasadnienia prawnego; klasyfikacja taryfowa płyt do druku offsetowego jako produkt fotograficzny w kodzie 3701 30 00 90 przez organy celne była prawidłowa i zgodna z normami prawa materialnego.

Organ administracyjny ma obowiązek dokładnego ustalenia i udokumentowania stanu faktycznego, w tym rzeczywistego i ciągłego zarządzania transportem przez osobę fizyczną, której zarzuca się naruszenia prawa, w sytuacji gdy zarządzanie to było podstawą nałożenia sankcji administracyjnej, a wpisy w rejestrze dotyczące zarządzających transportem nie mają charakteru konstytutywnego.

Odpowiedzialność przewoźnika, o której mowa w art. 462 ust. 1 u.o.c. ma charakter obiektywny, co oznacza, że organ administracji publicznej nie ma obowiązku badania stopnia zawinienia lub szkodliwości czynu przewoźnika. Przepis art. 462 ust. 1 u.o.c. nie stanowi podstawy prawnej dla dokonywania oceny subiektywnego zachowania podmiotu sankcjonowanego, a jedynie do powiązania odpowiedzialności przewoźnika

Do przedawnienia wykonania decyzji ustalających zwrot nienależnie pobranych funduszy unijnych stosuje się przepisy unijne, w tym trzyletni okres przedawnienia z art. 3 rozporządzenia 2988/95, bez możliwości rozszerzenia tego terminu przez przepisy krajowe.

Plantacje drzew przeznaczone do ścinki nie spełniają definicji "upraw trwałych" w rozumieniu art. 4 ust. 1 lit. g) rozporządzenia nr 1307/2013, gdyż nie przynoszą powtarzających się zbiorów, a zalesione grunty rolne nie kwalifikują się jako "użytki rolne".

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że decyzja Dyrektora ARiMR o przyznaniu płatności zmniejszonej z powodu niezgodnego z etykietą stosowania środków ochrony roślin była zgodna z prawem, a skarga kasacyjna nie miała usprawiedliwionych podstaw.

Stosowanie środka ochrony roślin powinno być zgodne z etykietą, w innym wypadku może skutkować zmniejszeniem płatności w ramach wsparcia bezpośredniego. Organ administracji działał prawidłowo, zmniejszając płatności, co zostało potwierdzone przez sąd.

Nałożenie kary pieniężnej za naruszenia przepisów o transporcie drogowym powinno być oparte na przepisach obowiązujących w chwili popełnienia naruszenia oraz dowody muszą być kompletne i rzetelne. Wykazanie okoliczności, które mogą zwolnić z odpowiedzialności za naruszenia, leży po stronie przewoźnika.

Przewóz osób samochodem osobowym przez przedsiębiorcę posiadającego licencję na krajowy transport drogowy uznaje się za przewóz okazjonalny, jeżeli nie spełnia wymogów konstrukcyjnych określonych w ustawie, co uzasadnia nałożenie kary administracyjnej, a przepisy nie stanowią przepisów technicznych wymagających notyfikacji KE.

Osoba zarządzająca transportem w przedsiębiorstwie ponosi odpowiedzialność za przestrzeganie wymogów prawnych dotyczących badań lekarskich i psychologicznych kierowców oraz wyposażenia ich w wypis z licencji, niezależnie od formy prawnej zatrudnienia kierowców.

Zgodnie z ustawą o transporcie drogowym, na osobie zarządzającej transportem w przedsiębiorstwie spoczywa odpowiedzialność za zapewnienie, by wszyscy kierowcy, niezależnie od formy zatrudnienia, posiadali aktualne badania lekarskie i psychologiczne oraz wymagane dokumenty umożliwiające wykonywanie przewozów.

Plantacje drzew przeznaczonych na wycięcie i drewno nie kwalifikują się jako uprawy trwałe uprawniające do płatności w ramach wsparcia bezpośredniego, ponieważ nie dają powtarzających się zbiorów zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. g) rozporządzenia nr 1307/2013.

NSA uznał, że klasyfikacja towarowa urządzenia do pomiaru prędkości odbywa się zgodnie z regułą nr 1 ORINS i potwierdził prawidłowość klasyfikacji przez organy celne, mimo zarzutów proceduralnych i merytorycznych skarżącej spółki, co skutkowało oddaleniem skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że klasyfikacja taryfowa przyrządu LTI 20/20 TruCam II została prawidłowo przeprowadzona zgodnie z regułą nr 1 ORINS, a zarzuty kasacyjne dotyczące naruszenia procedur i reguł klasyfikacji okazały się nieuzasadnione.

Decyzja o nałożeniu kary pieniężnej stanowiła prawidłowe zastosowanie prawa materialnego, a skarga kasacyjna, z uwagi na braki formalne i merytoryczne, została oddalona.

Klasyfikacja zestawu multimedialnego do kodu CN 8523 49 10, jako uniwersalny dysk wideo (DVD), jest prawidłowa, jeśli film na płycie stanowi zasadniczy charakter zestawu w rozumieniu reguły 3 (b) Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej.

Skoro przyjęcie zgłoszenia celnego jest czynnością materialno - techniczną organu celnego, nie może ono być jednocześnie decyzją w rozumieniu art. 5 pkt 39 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.Urz. UE. L 269 z 10.10.2013 r. z późn. zm.). Czynność materialno - techniczna oraz decyzja, czyli akt administracyjny

Dla uznania prawidłowości klasyfikacji taryfowej towarów, istotnym pozostaje precyzyjne ustalenie ich funkcjonalnych cech i zastosowanie odpowiednich regulacji celnych przez organ administracyjny, nawet bez sięgania po zewnętrzne opinie biegłego.

Krajowe organy celne nie posiadają kompetencji do oceny prawidłowości działań UE w kontekście przyznania kontyngentu taryfowego; decyzji UE nie można podważać przed sądami krajowymi.